برو اي باد بدانسوي که من دانم و تو

شاعر : خواجوي کرماني

خيمه زن بر سر آن کوي که من دانم و تو		برو اي باد بدانسوي که من دانم و تو
برفکن پرده از آنروي که من دانم و تو		به سراپرده‌ي آن ماهت اگر راه بود
بگشا تابي از آن موي که من دانم و تو		تا ببيني دل شوريده‌ي خلقي در بند
بشنو از برگ گل آن بوي که من دانم و تو		در بهاران که عروسان چمن جلوه کنند
نکهت آن گل خودروي که من دانم و تو		در دم صبح به مرغان سحر خوان برسان
با من خسته چنان گوي که من دانم و تو		حال آن سرو خرامان که ز من آزادست
بنم جام چنان شوي که من دانم و تو		ساقيا جامه‌ي جان من درديکش را
خوي آن دلبر بدخوي که من دانم و تو		چه توان کرد که بيرون ز جفاکاري نيست
آن دلازار جفا جوي که من دانم وتو		آه اگر داد دل خسته‌ي خواجو ندهد

#اشعارخواجوی کرمانی #شعروادب #دیوان اشعار #خواجوی کرمانی

مقالات مرتبط

تازه های مقالات

ارسال نظر

نظرات کاربران