برو اي باد بدانسوي که من دانم و تو

برو اي باد بدانسوي که من دانم و تو شاعر : خواجوي کرماني خيمه زن بر سر آن کوي که من دانم و تو برو اي باد بدانسوي که من دانم و تو برفکن پرده از آنروي که من دانم و تو به سراپرده‌ي آن ماهت اگر راه بود بگشا تابي از آن موي که من دانم و تو تا ببيني دل شوريده‌ي خلقي در بند بشنو از برگ گل آن بوي که من دانم و تو در بهاران که عروسان چمن جلوه کنند نکهت آن گل خودروي که من دانم و تو در دم صبح به مرغان سحر خوان برسان با من خسته چنان گوي که من دانم و تو...
چهارشنبه، 3 فروردين 1390
تخمین زمان مطالعه:
موارد بیشتر برای شما
برو اي باد بدانسوي که من دانم و تو
برو اي باد بدانسوي که من دانم و تو
برو اي باد بدانسوي که من دانم و تو

شاعر : خواجوي کرماني

خيمه زن بر سر آن کوي که من دانم و توبرو اي باد بدانسوي که من دانم و تو
برفکن پرده از آنروي که من دانم و توبه سراپرده‌ي آن ماهت اگر راه بود
بگشا تابي از آن موي که من دانم و توتا ببيني دل شوريده‌ي خلقي در بند
بشنو از برگ گل آن بوي که من دانم و تودر بهاران که عروسان چمن جلوه کنند
نکهت آن گل خودروي که من دانم و تودر دم صبح به مرغان سحر خوان برسان
با من خسته چنان گوي که من دانم و توحال آن سرو خرامان که ز من آزادست
بنم جام چنان شوي که من دانم و توساقيا جامه‌ي جان من درديکش را
خوي آن دلبر بدخوي که من دانم و توچه توان کرد که بيرون ز جفاکاري نيست
آن دلازار جفا جوي که من دانم وتوآه اگر داد دل خسته‌ي خواجو ندهد


ارسال نظر
با تشکر، نظر شما پس از بررسی و تایید در سایت قرار خواهد گرفت.
متاسفانه در برقراری ارتباط خطایی رخ داده. لطفاً دوباره تلاش کنید.
مقالات مرتبط