قدحي ده اي برآتش تتقي ز آب بسته

شاعر : خواجوي کرماني

که به آفتاب ماند ز قمر نقاب بستهقدحي ده اي برآتش تتقي ز آب بسته
گذري کن اي ز بويت دم مشک ناب بستهنظري کن اي ز رويت دل نسترن گشاده
شکرت بخط مشکين تب آفتاب بستهقمرت بخال هندو خطي از حبش گرفته
رخ ماه چارده را بدو شب حجاب بستهشه عرصه‌ي فلک را به دو رخ دو دست برده
من دل شکسته دل در قدح شراب بستهباميد آنکه روزي کشم از لب تو جامي
سر زلف تابدارت گرهي بر آب بستهلب لعل آبدارت شکري فتاده در مي
تتقي بر ارغوانت ز پر غراب بستهدو گلاله‌ي معنبر شده گرد لاله چنبر
من زار خسته دل را بکرشمه خواب بستهدل هر شکسته دل را بفريب صيد کرده
بسرت بگو که داري درم از چه باب بستهمن خسته چون ز عالم دل ريش در تو بستم
که شد از نفير خواجو گذر شهاب بستهبگشاي عقده‌ي شب بنماي مه ز عقرب