همه چشميم تا برون آيي
شاعر : سعدي
همه گوشيم تا چه فرمايي | | همه چشميم تا برون آيي | متصور شود شکيبايي | | تو نه آن صورتي که بي رويت | تا تو دستم به خون نيالايي | | من ز دست تو خويشتن بکشم | اين گروهي محب سودايي | | گفته بودي قيامتم بينند | خود قيامت بود که بنمايي | | وين چنين روي دلستان که تو راست | تو درخت بلندبالايي | | ما تماشاکنان کوته دست | گر براني و گر ببخشايي | | سر ما و آستان خدمت تو | گر به انصاف با ميان آيي | | جان به شکرانه دادن از من خواه | نکند پنجه توانايي | | عقل بايد که با صلابت عشق | شب هجران و روز تنهايي | | تو چه داني که بر تو نگذشتهست | گر چو سعدي شبي بپيمايي | | روشنت گردد اين حديث چو روز | |
تازه های مقالات
ارسال نظر
در ارسال نظر شما خطایی رخ داده است
کاربر گرامی، ضمن تشکر از شما نظر شما با موفقیت ثبت گردید. و پس از تائید در فهرست نظرات نمایش داده می شود
نام :
ایمیل :
نظرات کاربران
{{Fullname}} {{Creationdate}}
{{Body}}