و واصلني اذا شوشت حالي | | ترحم ذلتي يا ذا المعالي |
سل السهران عن طول الليالي | | الا يا ناعس الطرفين سکري |
اگر چه دوستي دشمن فعالي | | ندارم چون تو در عالم دگر دوست |
کمثل البدر في حد الکمال | | کمال الحسن في الدنيا مصون |
مصور در دماغم چون خيالي | | مرکب در وجودم همچو جاني |
و مالي النوم في طول الليالي | | فما ذالنوم قيل النوم راحه |
که برخور بادي از صاحب جمالي | | دمي دلداري و صاحب دلي کن |
تري في البحر اصداف اللالي | | الم تنظر الي عيني و دمعي |
ز درد ناله زارم بنالي | | به گوشت گر رسانم ناله زار |
و مالي حيله غير احتمالي | | لقد کلفت مالم اقو حملا |
زبان دشمنان از بدسگالي | | که کوته باد چون دست من از دوست |
فما قلب المعني عنک سال | | الا يا ساليا عني توقف |
دل از ياد تو يک دم نيست خالي | | به چشمانت که گر چه دوري از چشم |
ان استرسلت دمعا کاللالي | | منعت الناس يستسقون غيثا |
چنين پاکيزه پندارم زلالي | | جهاني تشنگان را ديده در توست |
ولکن لم تردني ما احتيالي | | ولي فيک الاراده فوق وصف |
که از مردم گريزان چون غزالي | | چه دستان با تو درگيرد چو روباه |
سل الجيران عني ما جري لي | | جرت عيناي من ذکراک سيلا |
چو بينند آن دو ابروي هلالي | | نمايندت به هم خلقي به انگشت |
و لو انتم ضجرتم من وصالي | | حفاظي لم يزل مادمت حيا |
دگر در هر چه گويم بر کمالي | | دلت سختست و پيمان اندکي سست |
فقل لي مالعذالي و مالي | | اذا کان افتضاحي فيک حلوا |
نگيرد سرزنش در لاابالي | | مرا با روزگار خويش بگذار |
و طرفي ناثر عقد اللالي | | تراني ناظما في الوجد بيتا |
همه لطفي و سرتاسر جمالي | | نگويم قامتت زيباست يا چشم |
حواليکم فقد حان ارتحالي | | و ان کنتم سمتم طول مکثي |
اگر خاک وي اندر ديده مالي | | چو سعدي خاک شد سودي ندارد |
{{Fullname}} {{Creationdate}}
{{Body}}