بازدید : 2991

|

تاریخ : چهارشنبه، 3 فروردين 1390

اي رفيقان دوش ما را در سرايي سور بود

اي رفيقان دوش ما را در سرايي سور بود

شاعر : سنايي غزنوي

رفتم آنجا گر چه راهي صعب و شب ديجور بود		اي رفيقان دوش ما را در سرايي سور بود
هر چه اندر کل عالم عاشقي مستور بود		ديدم اندر راه زي درگاه آن شاه بتان
کز جمال خوب رويان نور اندر نور بود		از چراغ و شمع کس را ياد نامد زان سبب
زان که اشک عاشقانش لولو منثور بود		کس نثاري کرد نتوانست اندر خورد او
زان که خاک کوي او از عنبر و کافور بود		بوي خوش نمد به کار اندر سراسر کوي او
تکيه‌گاه عاشقانش ديده‌هاي حور بود		فرش ميدانش ز رخسار و لب ميخوارگان
زير هر شاخي هزاران عاشق مخمور بود		جويبارش را به جاي آب ميديدم شراب
اي بسا درويش دل ريشا که او مذکور بود		اي بسا مذکور عالم کو بدو در ننگريست
و آنکه از گستاخيش نزديک‌تر او دور بود		هر که از وي بود ترسان او بدو نزديک شد
زان که هر سنگي در آن ره بر مثال طور بود		صد هزاران همچو موسي خيره بود اندر رهش
«لن تراني» بر سر توقيع آن منشور بود		هرکرا توقيع دادند از جمال و از جلال
کس ندانستي که ماتم بود آن يا سور بود		هاي هاي عاشقان با هوي هوي صادقان
زان که نام من رهي در عاشقي مشهور بود		مر مرا ره داد دربان ديگران را منع کرد
صورت هستي نديدم نقش من مقهور بود		چون در آن شب شخص روحم نزد آن حضرت رسيد
خط آن از هست ما وز نفي لامسطور بود		مصحفي ديدم گرفته آن بت اندر دست راست
رمزهاي مجلس محمدبن منصور بود		چون در آن مصحف نظر کردم سراسر خط آن

#شعروادب #دیوان اشعار #سنایی غزنوی #اشعار سنایی غزنوی

مقالات مرتبط

تازه های مقالات

ارسال نظر

نظرات کاربران