عيب عملهاي خويشتن چو ببيني

شاعر : سيف فرغاني

بحر دلت را چو علم کان هنر گيرعيب عملهاي خويشتن چو ببيني
بگذر ازين کوي و خانه جاي دگر گيراي پسر از مردم زمانه حذر گير
تيغ بيفگن، براي دفع سپر گيردر تو نظرهاي خلق تير عدو دان
حشو صدف ممتلي به در و گهر گيرچون تو نداني طريق غوص درين بحر
جمله جهان نيکوان خوب صور گيرچون تو نه آني که ره بري به معاني
سوخته‌ي دل به پيش او بر و در گيرگر بجهد آتشي ز زند عنايت
نام ازو همچو شمع و مهر چو زر گيريار اگرت از نگين خويش کند مهر
جمله‌ي آفاق را به زير نظر گيرپاي بنه بر فراز چرخ و چو خورشيد
خيل ملک را چو مرغ سوخته پر گيرباز دلت چون به دام عشق در افتاد
دام تضرع بنه به وقت سحر گيرمرغ سعادت به شام چون نگرفتي
سنگ بزن مغز را ز دانه بدرگيرجان شريف تو مغز دانه‌ي نفس است
جمله‌ي اعضاي خويش پاي سفر گيرچون سر تو زير دست راهبري نيست
وين همه بالا و شيب زير و زبر گيربگذر ازين پستي از بلندي همت
تيغ علي‌وار زن، جهان چو عمر گيرصدق ابوبکر را علم کن و با خود
دامن معشوق را به دست ظفر گيرسيف برو جان بباز و نصرت دل کن