ز گل فزود مرا خارخار خنده‌ي تو

شاعر : صائب تبريزي

که نيست خنده‌ي گل در شمار خنده‌ي توز گل فزود مرا خارخار خنده‌ي تو
که نشکند قدح گل، خمار خنده‌ي تومرا ز سير گلستان نصيب خميازه است
گرهگشايي دلهاست کار خنده‌ي توشده است گل عبث از برگ سر بسر ناخن
نشد که گل کند از لب، بهار خنده‌ي توگشود لب به شکر خنده غنچه‌ي تصوير
که سوخت شمع من از انتظار خنده‌ي تودر آي از درم اي صبح آرزومندان
ز بس خجل شده در روزگار خنده‌ي تودهان غنچه به لب مهر دارد از شبنم