تا گل از ابر آب حيوان يافت

شاعر : عطار

گرد خود صد هزار دستان يافتتا گل از ابر آب حيوان يافت
جوشن آب زخم پيکان يافتزره ابر گشت پيکان باز
ابر را زار زار گريان يافتگل خندان چو برفکند نقاب
نافه‌ي مشک در گريبان يافتچون صبا چاک کرد دامن گل
از رخ جانفزاي تو جان يافتاي نگاري که هر که ديد رخت
هر که فرمان ببرد فرمان يافتبه دل و جان تو را که جان و دلي
که گل تازه‌روي باران يافتمي گلرنگ خور به موسم گل
يک نفس در دو کون نتوان يافتمي‌خور و شاد زي که خوشتر ازين
که زمي جان چو در درخشان يافتمي به عطار ده به سرخي لعل