چو نقاب برگشائي مه آن جهان برآيد

شاعر : عطار

ز فروغ نور رويت ز جهان فغان برآيدچو نقاب برگشائي مه آن جهان برآيد
که رخ چو آفتابت ز چه آسمان برآيدهم دورهاي عالم بگذشت و کس ندانست
چو تو گوهري ندانم ز کدام کان برآيدز دو لعل جان‌فزايت دو جهان پر از گهر شد
چو ز سر سينه نامت به سر زبان برآيددل و جان عاشقانت ز غمت به جوش آيد
چو فرو شود به کويت ز همه جهان برآيدره عشق چون تويي را که سزد، کسي که بيخود
نه ازو خبر بماند نه ازو نشان برآيدچه ره است اين که هرکس که دمي بدو فروشد
که ز کفر و دين بيفتد که ز خان و مان برآيدهمه عمر عاشق تو شب و روز آن نکوتر
پس از آن دم اناالحق ز جهانيان برآيدز حجاب اگر برآيي برسند خلق در تو
به تو در گريخت غمگين، ز تو شادمان برآيدمنم و غم تو دايم که کسي که در غم تو
غم تو به غمگساري ز ميان جان برآيدچو غم تو هست جانا چه غمم بود که دل را
ز مکان خلاص يابد چو به لامکان برآيدز پي تو جان عطار اگرش قبول باشد