چو نقاب برگشائي مه آن جهان برآيد
چو نقاب برگشائي مه آن جهان برآيد
شاعر : عطار
ز فروغ نور رويت ز جهان فغان برآيد چو نقاب برگشائي مه آن جهان برآيد که رخ چو آفتابت ز چه آسمان برآيد هم دورهاي عالم بگذشت و کس ندانست چو تو گوهري ندانم ز کدام کان برآيد ز دو لعل جانفزايت دو جهان پر از گهر شد چو ز سر سينه نامت به سر زبان برآيد دل و جان عاشقانت ز غمت به جوش آيد چو فرو شود به کويت ز همه جهان برآيد ره عشق چون تويي را که سزد، کسي که بيخود نه ازو خبر بماند نه ازو نشان برآيد چه ره است اين که هرکس که دمي بدو فروشد که ز کفر و دين بيفتد که ز خان و مان برآيد همه عمر عاشق تو شب و روز آن نکوتر پس از آن دم اناالحق ز جهانيان برآيد ز حجاب اگر برآيي برسند خلق در تو به تو در گريخت غمگين، ز تو شادمان برآيد منم و غم تو دايم که کسي که در غم تو غم تو به غمگساري ز ميان جان برآيد چو غم تو هست جانا چه غمم بود که دل را ز مکان خلاص يابد چو به لامکان برآيد ز پي تو جان عطار اگرش قبول باشد