ترسا بچه‌اي ناگه چون ديد عيان من

شاعر : عطار

صد چشمه ز چشم من باريد روان منترسا بچه‌اي ناگه چون ديد عيان من
امروز چنان ديدم زنار ميان مندي زاهد دين بودم سجاده نشين بودم
نه کفر و نه ايماني درمانده ز جان منسجاده به مي داده وز خرقه تبرايي
اين است کنون حاصل در بتکده جان مننه بنده نه آزادم نه مدت خود دانم
در حال دل خسته بشکست امان منبا دل گفتم اي دل زنهار مشو ترسا
صد قوم دگر ديدم سرگشته بسان منگفتم که منم اي جان در پرده مسيحايي
حقا که درون خود کفر است نهان منگويند عطاري را چوني تو ز ترسايي