| ارسطاطاليس گفت اي شاه دين | | چون بمرد اسکندر اندر راه دين |
| خلق را اين پند امروزين تمام | | تا که بودي پند مي‌دادي مدام |
| زنده دل شو زانک مرگت در قفاست | | پند گير اي دل که گرداب بلاست |
| با تو گفتم فهم کن اي بي‌خبر | | من زفان و نطق مرغان سر به سر |
| کز قفص پيش از اجل برمي پرند | | در ميان عاشقان مرغان درند |
| زانک مرغان را زفاني ديگرست | | جمله را شرح و بياني ديگرست |
| کو زفان اين همه مرغان شناخت | | پيش سيمرغ آن کسي اکسير ساخت |
| در ميان حکمت يونانيان | | کي شناسي دولت روحانيان |
| کي شوي در حکمت دين مرد تو | | تااز آن حکمت نگردي فرد تو |
| نيست در ديوان دين آگاه عشق | | هرک نام آن برد در راه عشق |
| دوستر دارم ز فاي فلسفه | | کاف کفر اينجا به حق المعرفه |
| تو تواني کرد از کفر احتراز | | زانک اگر پرده شود از کفر باز |
| بيشتر بر مردم آگه زند | | ليک آن علم لزج چون ره زند |
| کي چنان فاروق برهم سوختي | | گر از آن حکمت دلي افروختي |
| شمع دل زان علم بر نتوان فروخت | | شمع دين چون حکمت يونان بسوخت |
| خاک بر يونان فشان در درد دين | | حکمت يثرب بست اي مرد دين |
| نيستي تو مرد اين کار شگرف | | تا به کي گويي تو اي عطار حرف |
| خاک شو از نيستي بر روي خاک | | از وجود خويش بيرون آي پاک |
| نيست گشتي تاج فرق هر کسي | | تا تو هستي پاي مال هر خسي |
| ره دهندت در بقا در پيشگاه | | تو فنا شو تا همه مرغان راه |
| کين سخن پير ره هرکس بود | | گفته‌ي تو رهبر تو بس بود |
| ذکر ايشان کرده‌ام، اينم نه بس | | گر نيم مرغان ره را هيچ کس |
| قسم من زان رفتگان دردي رسيد | | آخرم زان کاروان گردي رسيد |
{{Fullname}} {{Creationdate}}
{{Body}}