القاب يار غايب(2)


 

نويسنده: سيده فاطمه موسوي




 

صاحب الامر
 

حتماً اين لقب امام (ع) را تا به حال شنيده ايد. اين لقب را براي اين به کار مي برند که امام مهدي (ع) صاحب امر امامت است. اين لقب را خود مردم براي امام به کار نبرده اند؛ بلکه مثل خيلي از لقب هاي ديگر امام (ع) براي اولين بار از زبان امامان ديگر شنيده شده است. امام صادق (ع) درباره ي اتفاق هاي هنگام ظهور مي فرمايد: «... در اين زمان هر کس از فرزندان علي (ع) که در مدينه است، به مکه مي گريزد و به صاحب امر مي پيوندد، و او به سوي عراق روي آورد...»(1)
همه ي امامان (ع)صاحب امر امامت بوده اند؛ ولي به دليل عظمت امر امامت و قيام حضرت مهدي (ع) اين لقب را درباره ي ايشان بيش تر به کار مي برند. خود امامان ما نيز بر روي اين مسأله تأکيد داشته اند. ريان بن صلت مي گويد: به امام رضا (ع) گفتم: آيا شما صاحب الامر هستيد؟ فرمودند: «من صاحب الامر هستم؛ اما نه آن کسي که زمين را از عدل پر کند، همان گونه که پر از جور شده باشد و چگونه او باشم، در حالي که ضعف بدن مرا مي بيني و قائم کسي است که در سن پيران و منظر جوانان قيام مي کند ...»(2)

صاحب الدار
 

صاحب الدار؛ اگر معني «دار» را به عربي بدانيد، که مي شود خانه، اين لقب امام (ع) را صاحب خانه معني مي کنيد؛ البته خيلي هم غلط معني نکرده اند. مقصود از «دار»، خانه ي پدري و جد آن امام (ع) است که ايشان در آن جا غايب شده است.
از آن جايي که نام آن امام (ع)را در دوران خفقان نمي شد برد، از انواع کنايه ها استفاده مي شد. به احتمال بسيار زياد، به کار بردن اين لقب هم از جمله ي همان کنايه ها بوده که از روي تقيه و ترس از دشمنان به کار برده مي شده.
اسحاق بن يعقوب مي گويد:از محمد بن عثمان عمري خواستم تا نامه اي که در آن پرسش هاي سختي را مطرح کرده بودم، به حضرت مهدي (ع) برساند. پس توقيعي به خط مولايمان «صاحب الدار» صادر شد...(3) البته محدث نوري هم در کتاب خود از اين لقب امام نام برده و حتي گفته که خود امام هم ديداري، خود را اين گونه معرفي کرده است: «انا صاحب الدار!»(4)

صاحب الزمان
 

از لقب هاي بسيار مشهور امام (ع)است. اگر دقت کرده باشيد، بسياري از پدر بزرگ و مادر بزرگ هاي ما امام را با همين لقب صدا مي زنند. از اين لقب در ميان راويان، اصحاب و شيعيان، بسيار استفاده شده است.(5)
امام صادق (ع)مي فرمايد: «...و آخرهم القائم بالحق بقية الله في الارض و صاحب الزمان»؛ «و آخرين آن ها قائم به حق بقيه الله در زمين و صاحب الزمان است.»(6)
اگر چه هر يک از امامان (ع) صاحب زمان خود هستند؛ اما به خاطر عمر زياد حضرت مهدي (ع) ايشان بيش تر به اين لقب شهرت پيدا کرده است.

وتر
 

اين هم يکي از لقب هاي امام مهدي (ع) است. «وتر» به معناي تنها، طاق، فرد و منفرد در کمال و فضيلت هاي الهي اي است که پيش از حضرت مهدي (ع) کسي به آن ها سرفراز نشده است.(7)

جابر
 

«جابر» درلغت به معني «درست کننده» و «شکسته بند» است. اين لغت از ويژگي هاي خاص حضرت مهدي (ع) است. به قول محدث نوري، فرج اعظم و گشايش همه ي کارها و ترميم همه ي دل هاي شکسته و خرسندي همه ي قلوب پژمرده و شادي همه ي جان محزون و شفاي همه ي بيماري هاي مزمن مخفي، به وجود مبارک او است.

پي نوشت ها :
 

1-الغيبه، ص 270،باب 14، ح43.
2-کمال الدين و تمام النعمة، ج 2،باب 35،ح 8.
3-الغيبة، ص290، ص362؛ بحارالانوار، ج 51، ص 349.
4-نجيم الثاقب، ص 79.
5-کتاب الغيبة، ص244، ح211وص271، ح237.
6-کمال الدين و تمام النعمة، ج2، ص342، ح23.
7-نجم الثاقب، ص 124.
8-همان، ص 67.
 

منبع:نشريه انتظار نوجوان شماره 73