مهمترین فعالیت
تاسیس و ایجاد رشته رزمی جودو

در سال 1882 یکی از هنرجویان سبک جو.جوتسو تصمیم گرفت تا سبکی از خود پدید آورد: این هنرجو جی گورو کانو نامیده می‌شد و 22 سال داشت او تصمیم داشت سبک جدیدی بسازد که بتواند در سازندگی نسل جوان جامعه نقش به سزایی داشته باشد. پس در بین فهرست حرکات و تکنیک‌های جو- جوتسو آنهایی را که به نظرش می‌رسید برای جوانان موثر است جدا کرد و بقیه را که به نظر خطرناک می‌آمدند از فهرست کاری هنرجویان رزمی حذف کرد. این روش در آغاز با سختی‌هایی مواجه شد زیرا که اساتید جو-جوتسو در آن دوره دید خوبی نسبت به این قضیه نداشتند و دیگر این که یک مشکل دیگر هم در کار بود و آن این که کانو متد خود را جودو نام نهاد و نه جو-جوتسو در حالیکه او اصلاً یک استاد نبود و هیچ یک از آنهایی که جو.جوتسو را به او آموخته بودند دیپلم آموزش به او نداده بودند چون در آن زمان داشتن یک دیپلم (قبلاً لازم بود) برای باز کردن یک محل تمرین ضروری بود.
و اگر خطایی صورت می‌گرفت مدارس منظم شاگردان را برای «شکستن آلونک خائن» تحریک می‌کردند. کانو که به این سنت‌ها آشنا بود تصمیم گرفت چاره‌ای پیدا کرده که این سنت را علاج کند. برای همین بهترین مبارزان جو.جوتسو آن دوره را جمع کرد مثل: شیرو سیگو که به درستی این طرز فکر و عملکرد کانو ایمان داشت و او پذیرفت که با تکنیک‌های جو-جوتسو از کودوکان (باشگاه کانو) حمایت و دفاع کند. او همه مبارزان را به مبارزه طلبید و پیروز و برتر بر تمامی جو.جوتسوکاران عالی رتبه غالب شد و آنها را در کودوکان گرد هم جمع کرد.
با گذشت زمان جودو به صورت سبکی مستقل درآمد و روز به روز به موفقیتش افزوده شد تا آنجا که سبک سنتی ژاپن یعنی جو-جوتسو رو به زوال و خاموشی نهاد.
در سالهای 1930-1920 کودوکان در توکیو (که به صورت مرکز جهانی جودو درآمده بود) انجمنی از اساتید عالی رتبه تشکیل داد که اصول و فنون اساسی توسط کانو توضیح داده شد: «کاربرد نیروی مخالف»، «کاربرد منطقی انرژی»، «همیاری و شکوفایی طبیعی»و…
بین این اساتید شخصی بود به نام یوشیاکی یا‌ماشیتا (1935-1865) که در 14 اوت سال 1884 وارد کودوکان شده و در سال 1887 به عنوان شخصی سرشناس در کودوکان شناخته شد و در 1888 به عنوان استاد جودو در آکادمی ناوال معرفی و در سال 1935 نائل به دریافت دان 10 شد. یکی دیگر از استادان بزرگ کیوزو می‌فونه نام داشت وی که متولد 1883 بود در سال 1903 وارد کودوکان شد در آن دوره پدر تعمیدی شدن از واجبات بود و این طور حکایت می‌کنند که می‌فونه برای آن که وارد انستیتوی کانو شود جلوی در خانه استاد ساکوجیرو یوکویاما چادر زد.
کمی بعد از آن که پذیرش گرفت و توانست وارد شود بخاطر کیفیت تکنیک و مبارزاتش معروف شد. بعدها وقتی کمربند مشکی دان 1 را دریافت کرد هیچ یک از مبارزاتش را به حریف واگذار نکرد حتی به هنرجویان قدیمی انستیتو غلبه کرد تا جایی که او را «مرد شکست ناپذیر انستیتو» نامیدند. در 1912 و در سن 29 سالگی دان 6 را گرفت و مربی تمام وقت شد و 62 ساله بود که دان 10 را دریافت کرد.
می‌فونه با پایه‌گذاری تکنیک‌های جدید و تفسیر روشهای علمی و اساس فعالیت‌های جودو کودوکان تحولی در این سبک ایجاد کرد. جوانان قهرمان آن دوره آرزو داشتند دوره آموزشی را با او بگذرانند تا بتوانند مقاومت و تکنیک‌های او را از نزدیک حس کنند و بفهمند.
از بین شاگردان بی‌شمارش، بدون شک از همه معروفتر «آنتون جی سینک» هلندی و نه یک ژاپنی است که در سال 1961 مقام قهرمانی جودوی جهان را بدست آورد.
پس از پیروزی جی سینک بود که می‌فونه گفت: «این خیلی طبیعی است؛ او خیلی سخت‌تر از دیگران تمرین و تلاش کرده است»
منبع:رزمی کار

/ج