رشته کندو در واقع یک هنر رزمی پیشرفته ژاپنی است که مدرن ترین نوع دفاع را آموزش می دهد. این هنر، ریشه در سنت های شمشیربازی قدیمی ژاپنیهای جنگجو یا همان سامورایی ها دارد و علاوه بر تجهیز افراد به انواع فنون دفاع شخصی راههای مناسبی را در جهت شناخت هر چه بهتر درون افراد عرضه می نماید. کلمه kendo (کندو) از لغت ken به معنای شمشیر و do به معنای راه یا مسیر مشتق شده است، معنای این دو کلمه در کنار یکدیگر، راه شمشیر است.
این عبارت توصیف کننده راه انسان در زندگی، نحوه شکل گیری شخصیت، انضباط شخصی، مهارت و احترام به دیگران می باشد. ادامه این فنون مدرن، افراد را به بالاترین سطح جسمانی و ذهنی رسانیده و نظم و انضباط شخصی را آموزش می دهد. ریشه فنون کن دو به تاریخ سده های 1568-1336 و مدارس آموزش شمشیر بازی سامورایی های عصر muromachi برمی گردد. در این زمان، جنگ های داخلی در این کشور رواج داشت و آموختن شمشیربازی برای مردم به منظور دفاع و مبارزه در برابر ارتش فئودال یک نیاز به شمار می رفت و در حقیقت به همین دلیل بود که بسیاری از مدارس ژاپنی، این روش را تا آغاز دوره حکومت tokugawa 1863-1600) ) ادامه دادند و تاثیر بسیاری بر روی این ورزش گذاشتند. البته تمرین و آموزش با شمشیرهای واقعی یک خطر جدی برای علاقمندان این هنر رزمی محسوب می شد.
بنابراین با آغاز قرن هجدهم میلادی، استادان این رشته تصمیم گرفتند تا با استفاده از ابزارها و تجهیزات بی خطر و ایمن، به آموزش و گسترش آن بپردازند و این بار از یک ابزار مبارزه ژاپنی به نام (shinai) استفاده کردند. بعد از جنگ جهانی دوم، این هنر رزمی ممنوع اعلام گردید زیرا این طور به نظر می آمد که کاربران این هنر به طور تلویحی اعلام جنگ می کنند اما با آغاز سال 1952 بار دیگر، ورزش kendo به مردم معرفی گردید و این بار تنها به عنوان یک رشته ورزشی صرف و نه یک هنر رزمی جنگجویانه و با یک پیام جهانی در همه دنیا گسترش پیدا کرد تا فرهنگ مردم ژاپن را به دیگران بشناساند. در حال حاضر، kendo علاوه بر دارا بودن همه قابلیت های رزمی و ظرفیت های فرهنگی به راهنمایی مناسب برای آموزش نسل های جوان تبدیل شده است.
منبع:رزمی کار