عدد ابجدی: 98 الحفی به معنی دانا و محیط و مهربان است و مداومت بر این اسم برای وقوف بر ضمایر نافع است و خواندن این اسم تا نود و هشت مرتبه برای حصول دوستی و محبّت مفید است و مکسّر این اسم را همراه داشتن نیز برای حصولِ علم و معرفت فایده ی بسیاری دارد:
 

ال

ح

ف

ی

ی

ال

ف

ح

ح

ی

ف

ال

  شکل شماره(1)

پژوهه در مفهوم الحفیّ از مترجم

این واژه از اسمای خداوند و به معنی «مهربان» می باشد که وزن صرفی آن- صفت مشبهه- دلالت بر دوام آن دارد. این واژه در قرآن کریم دوبار و به دو معنی آمده است:

1) «یَسئَلُونَکَ کَانَّکَ حَفِیُّ عَنها»(اعراف/187) که بنا به سیاق آیه گفته ی اهل تفسیر به معنی «عالِم» است. این واژه در آیه ی مذکور به عنوان صفت پیامبر قلمداد شده که مورد نفی قرار گرفته است.

2) «سَاَستَغفِرُلَکَ رَبّی اِنَّهُ کانَ بِی حَفِیّاً»(مریم/47) که در این آیه به معنی مهربان است و ماده ی آن مقتضی دوام صفت و عطاکردن به لطف است. این واژه در آیه ی مذکور صفت خداوند می باشد که ابراهیم (علیه السّلام) آن را به این صفت فراخوانده است. خداوند زیباست و زیبایی ها را دوست دارد.

در حدیث قدسی آمده است که خداوند متعال می فرماید: «بنده ی من به آن حقّی که بر من داری، تو را دوست می دارم و به آن حقّی که بر تو دارم مرا دوست داشته باش». و نیز در حدیث است از "حضرت حقّ" که: «اگر آنهایی که به من پشت کرده اند می دانستند چه اندازه انتظار دیدار آنها را می کشم و چه مقدار مشتاق توبه و بازگشت آنها هستم هر آینه از شدت شور و شوق نسبت به من جان می دادند و تمام بندبند اعضای بدن آنها به خاطر عشق به من از هم جدا می شد».

واژه ی «حَفِیّ» در اصل به معنی کسی است که پی در پی از چیزی سؤول می کند و با دقت و اصرار به تعقیب آن می پردازد و از آن جا که اصرار در "سؤال" باعث پیشرفت علم و دانش می شود، گاهی این کلمه به «عالم و دانشمند» آمده است، چنانکه در آیه 187 سوره ی اعراف آمده است که از پیامبر درباره ی قیامت می پرسند و آیه ی کریمه چنین بیان می فرماید: «گویی که تو وقت قیامت را می دانی»(کَانّکَ حَفِیّ عَنها)، و خداوند می فرماید؛ در پاسخ آنها بگو: «خدا آگاه به قیامت است». «قاموس قرآن» واژه ی مذکور را در ماده ی «حَفَوَ» آورده است [«حَفَوَ» و «حفی» در دو مصدر حَفاوَة و حَفایة و حِفایة هر دو آمده است].

«قاموس قرآن» می گوید: «اِحفاء» به معنی «مبالغه در سؤول یا مبالغه در دانستن حال شخص است» و نیز از قول «طبرسی» می نویسد: «حَفیّ» به معنی عالم است، یعنی شخص آن قدر سؤال می کند تا آگاه شود.

«مفردات راغب» معنی حفیّ را «مهربان» می داند و میگوید: اصل این معنی (مهربانی)، از اَحفَیتُ الدَّابَّةِ است که معنی جمله می شود: «در مهربانی به آن حیوان مبالغه کردم».

واژه «حَفیّ» نوعی مبالغه در اکرام و نیکویی کردن» را در بردارد.
نویسنده: ملاحبیب الله شریف کاشانی
مترجم و شارح: استاد محمد رسول دریایی

منبع: شریف کاشانی، ملاحبیب الله؛ (1383)، خواص و مفاهیم اسماء الله الحُسنی(نامهای زیبای خداوند)، ترجمه ی محمدرسول دریایی، تهران: نشر صائب، چاپ ششم