آشنایی با نام های خداوند: البرّ

به فتح باء به معنی "عطوف و مهربان و احسان کننده" است و «شیخ بُرسی» (ره) فرموده است هر کس او را ولدی باشد و این اسم را بسیار گوید آن فرزند از آفات سالم می ماند تا به حدّ بلوغ می رسد و همراه داشتن مکسَّر این اسم نیز همین فایده را دارد:

ال	ب	ر
ر	ال	ب
ر	ر	ال

پژوهه در مفهوم البَرّ از مترجم

«بَرّ» بر وزن نر جنبه ی وصفی دارد و به معنی شخص نیکوکار است و در اصل به معنی «بیابان و مکان وسیع» می باشد و از آنجا که نیکوکاران، روحی وسیع و گسترده دارند این واژه به آنها اطلاق شده است. این واژه از اسمای خداوند و به معنی نیکوکار می باشد و در قرآن کریم یک بار به عنوان صفت خداوند آمده است. این کلمه افزون بر این که صفت خداست به معنی صفت «عبد» نیز آمده است. احسان حضرت حق در سه مرحله برای «عبد» قابل اعتبار می باشد: 1) ظهور بنده از کَتم عدم بر حسب میزان استعدادش در زمان خاص، که «عبد» از یادآوری این احسان در غفلت است. 2) نیکی به «عبد» در حصول کمال دنیوی او، که در تمام شئون مادّی وی قابل رؤیت است. 3) نیکی به «عبد» در حصول کمال روحی و عقبایی او، که در تمام مراحل سلوک «عبد» قابل رؤیت است. جملگی بزرگانِ سلوک در این قول متّفقند که برخورداری از این وصف در گرو تکمیل مرحله ی قبلی است که ظهور خود «عبد» در این صفت، یعنی احسان وی به همنوعان و کلیه ی موجودات، نقش اساسی در حصول این استعداد دارد.

«راغب» در «مفردات» می گوید: «بَرّ» در اصل به معنی خشکی است (در مقابل بحر «دریا» سپس به کسانی که اعمال نیکشان گسترده و وسیع است این لفظ اطلاق شده، و از همه شایسته تر برای این نام، ذات پاک خداوند است که نیکی او همه ی جهانیان را فراگرفته است مانند آیه ی 28سوره ی طه ... اِنَّه هُوَ البَرّ الرَّحیمُ منبع: شریف کاشانی، ملاحبیب الله؛ (1383)، خواص و مفاهیم اسماء الله الحُسنی(نامهای زیبای خداوند)، ترجمه ی محمدرسول دریایی، تهران: نشر صائب، چاپ ششم