نویسنده: مالکوم سیمون و جان ریوز
مترجم: جواد فولادیان و محمدعلی سردار
مترجم: جواد فولادیان و محمدعلی سردار
در فوتبال، ضربه‌ی کرنر فرصت بزرگی محسوب می‌شود زیرا توپ در منطقه‌ی
دفاعی حریف قرار دارد و شما به هدف خود نزدیک شده، حتی می‌توانید توپ را به طور مستقیم وارد دروازه نمایید.زمانی که توپ در آخرین مرحله توسط بازیکن مدافع به طور کامل از روی خط دروازه (خط انتهایی زمین به جز محوطه‌ی درون دروازه) بگذرد، یک ضربه‌ی کرنر برای گروه مهاجم به دست می‌آید که توسط یکی از بازیکنان گروه مهاجم زده می‌شود.
قوانین ضربه‌ی کرنر
- ضربه‌ی کرنر یکی از ضربه‌های شروع مجدّد می‌باشد که از محل اتصال خطهای طولی و عرضی زمین در نزدیکی پرچم زده می‌شود. به هنگام زدن ضربه‌ی کرنر، پرچم نباید حرکت داده شود.- در ضربه‌ی کرنر چنانچه توپ به اندازه‌ی محیطش به طرف جلو حرکت نکند، یا توسط بازیکن دیگری بازی نشود، فاصله‌ی بازیکنان مدافع با توپ نباید کمتر از ده یارد (9/15 متر) باشد.
- زننده‌ی کرنر نمی‌تواند دوبار با توپ بازی کند مگر این که توپ توسط بازیکن دیگری لمس یا بازی شده باشد. حتی اگر در ضربه‌ی کرنر توپ با برخورد به تیرکهای دروازه به سمت زننده‌ی کرنر برگردد او نمی‌تواند دو باره با توپ بازی کند؛ مگر این که توپ توسط بازیکن دیگری (خودی یا حریف) لمس یا بازی شده باشد.
تدابیر دفاعی (رفتارهای دفاعی)
هنگامی که گروه (تیم) شما ضربه‌ی کرنر به دست می‌آورد، گروه مقابل بسرعت در منطقه‌ی
دفاعی خود قرار می‌گیرد. در این وضعیت، بازیکنان مدافع حریف بلافاصله، در موقعیتهایی که از پیش برای آنها تعیین شده در حالت دفاعی قرار می‌گیرند. به طور معمول، دو بازیکن مدافع در نزدیکی تیرک دوم دروازه در کنار یکدیگر قرار می‌گیرند که یکی از آنها فضای پشت دروازه‌بان را محافظت می‌کند و دیگری به سمت بیرون حرکت کرده، مهاجم آن منطقه را پوشش می‌دهد؛ یا سعی می‌کند فضای آسیب پذیر آن منطقه را با حضور خود محافظت کند. دروازه‌بان با جا گیری مناسب (متمایل به تیرک دوم)، محوطه‌ی دروازه را کنترل و محدود می‌کند تا در شرایط مناسب بتواند به سوی تیرک دوم یا در طول خط دروازه به دو طرف حرکت کند و برای دریافت توپی که به سمت دروازه می‌آید از دروازه بیرون رود. یک مدافع در منطقه‌ی تیرک اول جا گیری می‌کند تا سانترهای کوتاه را دفع کند یا توپ را به بازیکن هم گروه خود پاس دهد. مدافع دیگری در فاصله‌ی ده یاردی (9/15 متر) توپ، در نزدیکی نقطه‌ی کرنر قرار می‌گیرد تا زننده‌ی کرنر را به هنگام سانتر توپ با مشکل مواجه کند (توپ را قطع یا منحرف نماید) و یا این که از رسیدن آن به مهاجم دیگر جلوگیری کند. سایر مدافعان، مهاجمان را به طور فردی یارگیری کرده، از حرکت و حمله آنان جلوگیری می‌کنند. مدافعان با ایجاد عمق بهتر می‌توانند توپ را پوشش داده، آن را دفع کنند یا توپ را به بازیکنان گروه خود در میانه‌ی زمین پاس دهند. نداشتن عمق دفاعی باعث می‌شود که مدافعان در دفع توپ ناقص عمل کرده، به مهاجمان فرصت می‌دهد توپ را دوباره کنترل کنند. همچنین سبب محدودیت در ردّ و بدل کردن پاسهای کوتاه توسط مدافعان در یک محوطه‌ی محدود می‌شود.اصول حمله
در ضربه‌ی کرنر، گروه مهاجم فرصتی مناسب برای اجرا و مرور تمرینهای شروع مجدد به دست می‌آورد. امتیاز ضربه‌ی کرنر، هدف عمده‌ی آن در فرستادن توپ به محوطه‌ی دروازه‌ی حریف (6 قدم) است. از آن جا که هنگام فرستادن ضربه‌ی کرنر، بیشتر بازیکنان مهاجم در منطقه‌ی
دفاعی حریف و 
حمله‌ی خود می‌باشند، این احتمال وجود دارد که مدافعان با تصاحب توپ آن را در طول زمین به حرکت درآورند و ضد حمله ای را ایجاد کنند. (برای جلوگیری از اجرای این تاکتیک توسط تیم مقابل گروه مهاجم باید تدابیر ویژه ای را در نظر بگیرد. مترجم)در بحث ضربه‌های آزاد، همواره تأکید بر این است که شخص یا اشخاص خاصی به طور متناوب به وسیله‌ی علامتهای کلامی یا حرکتی (بلند کردن یا پایین آوردن بازو) برای زدن ضربه مشخص شوند. به طور معمول، بازیکنی که مأمور زدن ضربه کرنر می‌باشد به دیگر مهاجمان علامتهای خاصی ارائه می‌دهد. (در واقع با دادن علامت تاکتیک و روش اجرای ضربه‌ی ایستگاهی را مشخص می‌کند. مترجم) تمامی بازیکنان مهاجم (به جز دروازه بان) به هنگام ضربه‌ی کرنر دارای وظایف خاصی می‌باشند، از جمله‌ی این که آیا ضربه‌ی کرنر توسط دروازه‌بان دریافت و شوت می‌شود؛ یا این که پاس داده می‌شود.
اینکه مهاجمان توپ سانتر شده را با سر یا پا به یکدیگر پاس بدهند یا به سوی دروازه ضربه بزنند؛ چون ممکن است توپ توسط مدافعان کنترل شده به منظور ایجاد فضا برای ارائه‌ی بازی و آغاز ضد حمله از منطقه‌ی
دفاعی بیرون برده شود؛ از این رو تعدادی از مهاجمان باید در وضعیت دفاعی قرار بگیرند تا از ضد حمله‌های احتمالی گروه مقابل جلوگیری کنند.منبع مقاله :
سیمون، مالکوم و ریوز، جان؛ (1389)، فوتبال تخصصی (تمرینهای شروع مجدد)، مترجم: محمدعلی فولادیان و محمدعلی سردار، مشهد: انتشارات آستان قدس رضوی، چاپ چهارم
