خودآرائي براي همسر

يكي از راويان حديث ، به نام حسن بصري - كه شغلش توليد روغن زيتون بود - گويد: روزي به همراه يكي از دوستانم - كه از اهالي بصره بود - به محضر مبارك امام محمّد باقر عليه السلام شرف حضور يافتيم . و هنگامي كه وارد شديم ، حضرت را در اتاقي مرتّب و مزيّن ديديم ، كه لباسي تميز و زيبا پوشيده است و خود را خوشبو و معطّر گردانيده بود. پس مسائلي چند از حضرتش سؤ ال كرديم و جواب يكايك آن ها را شنيديم ؛ و چون خواستيم از خدمت آن بزرگوار خارج شويم ، فرمود: فردا نزد من بيائيد. و من اظهار داشتم : حتما شرفياب خواهيم شد. بنابر اين فرداي آن روز به همراه دوستم به محضر امام عليه السلام وارد شديم و حضرت را در اتاقي ديگر مشاهده كرديم ، كه روي حصيري نشسته است و پيراهني ضخيم و خشن نيز بر تن مبارك دارد. پس از آن كه در حضور ايشان نشستيم ، روي مبارك خود را به سمت دوست من كرد و فرمود: اي برادر بصري ! مي خواهم موضوعي را برايت روشن سازم ، تا از حالت شگفت و تحيّر در آئي ، ديروز كه بر من وارد شُديد و مرا با آن تشكيلات ديديد، آن اتاق همسرم بود و تمام وسائل و امكانات آن ، مال وي بود كه او آن ها را براي من مرتّب و مزيّن ساخته بود؛ و من نيز در قبال آن آراستگي و زينت ، لباس زيبا پوشيده و خود را براي همسرم آراسته و معطّر گردانيده بودم . زيرا همان طوري كه مرد علاقه دارد همسرش خود را فقط براي او بيارايد، مرد نيز بايد خود را براي همسر بيارايد تا مبادا به نوعي دلباخته ديگري گردد.