قابل توجه پدران مهربان

به طور طبيعي آرزوي هر پدري است که بتواند با صبر، شکيبايي، مهرباني، دوستي، وقت گذاري و احترام بتواند به وظايف خود در قبال فرزندانش عمل کند. در اين راستا; ابراز محبت را به فرزندان به طور مستمر ادامه دهيد، زيرا رفتار مردانه بدون مهرباني، الگوي جنسيتي پدر را بي تاثير مي کند. و اگر خواهان آن هستيد که پدر فوق العاده اي براي فرزندانتان باشيد، فراموش نکنيد که بايد بيشتر بدانيد و بيشتر عمل کنيد. دانستن نکات زير که برگزفته از سايت تبيان مي باشد، در رسيدن به خواسته شما مي تواند مفيد واقع شود:
1) حتي قبل از تولد مي توانيم به روش هاي گوناگون با فرزند ارتباط برقرار کنيم: نشان دادن دلبستگي خود به همسر با دادن هديه(يک شاخه گل، يک لبخند و يا کمک در کار منزل) و به وجود آوردن آرامش لازم در اين دوران براي او.
2) با فرزندانمان با لحن خوب و مودبانه سخن بگوييم.
3) ابراز محبت را به فرزندان به طور مستمر ادامه دهيم، زيرا رفتار مردانه بدون مهرباني، الگوي جنسيتي پدر را بي تاثير مي کند.
4) به فرزندمان احترام بگذاريم و از تحقير شخصيت و انتقاد نابجا بپرهيزيم.
5) با ايجاد رابطه اي دوستانه زمينه انس با فرزند را هموار سازيم تا بتواند به راحتي حرف دلش را به ما بگويد.
6) وقتي با فرزندمان تنها هستيم با او همبازي شويم و يا ورزش کنيم.
7) شرايطي را به وجود بياوريم تا فرزندمان بتواند نقاط قوت خود را نشان دهد.
8) براي شناخت بهتر فرزندمان، به ويژه در هفت سال دوم، سعي کنيم نقش مربي ورزش او را داشته باشيم و رشته ورزشي اش را طبق خواست و توانمندي هاي خودش انتخاب کند.
9) گاهي فرزندانمان به تاييد رفتارهاي خود از طرف پدر سخت نيازمندند.
10) براي فرزندمان وقت بگذاريم تا تکريم و احساس با ارزش بودن را در او تقويت کنيم.
11) از رفتارهاي نادرست او چشم پوشي نکنيم و با توجه به شرايط روحي و رواني، زماني و مکاني، او را از کار نادرستش آگاه کنيم.
12) در هنگام تصميم گيري در امور مربوط به فرزندان با آنان مشورت کنيم.
13) با تشکيل جلسات خانوادگي و شرکت دادن همه اعضا» خانواده درتصميم گيري هاي زندگي به رشد اعتماد به نفس فرزندان کمک کنيم.
14) سعي کنيم از ويژگي هاي فرزندمان اطلاعات و آگاهي هاي لازم را داشته باشيم.
15) به استعداد و سليقه هاي آنان احترام بگذاريم.
16) اوقات بيشتري را در جمع خانواده و فرزندان سپري کنيم.
17) فرزندمان را با مهارت هاي ارتباطي و اجتماعي و دوست يابي آشنا کنيم.
18) به تحصيل و درس فرزندان اهميت داده و با شرکت در جلساتي که مدارس تشکيل مي دهند به آنها ارزش و اعتبار دهيم.
19) رفتارهاي خودمان را اصلاح کنيم تا الگوي مناسبي براي فرزندان باشيم، پدراني که بين عمل و گفتار شان تفاوت وجود دارد هرگز الگوي خوبي براي آنها نخواهند بود.
20) سعي کنيم گاهي آنها را به مسافرت هاي خارج از شهر ببريم و از تجارب خود در سفر با فرزندان گفتگو کنيم.
21) در ميان اعضاي خانواده تبعيض قائل نشويم و گاهي با آنان درد دل کنيم.
22) در انجام بعضي از امور و يا کارهاي منزل(نظافت، تعميرات، ساخت وسايل و...) از فرزندان نيز کمک بگيريم تا احساس مفيد و بزرگ بودن در آنها تقويت شود.
23) آنان را با دوران کودکي و نوجواني خود و ساير افراد مقايسه نکنيم.
24) به موفقيت هايشان احترام بگذاريم و هرچند وقت يک بار آنها را ياد آوري کنيم.
25) در هنگام رفتن به سفرهاي طولاني بهتر است از خود نشانه هايي بر جاي بگذاريم(عکس، کاست صوتي و يا تصويري و...) در طول سفر از طريق تلفن با فرزندمان صحبت کنيم، در صورت امکان فرزند بزرگ تر را با خود ببريم و در بازگشت از مسافرت سوغات آن ها را فراموش نکنيم.
26) سعي کنيم نقش تربيتي خود را براي فرزندان نوجوان، از يک «مصلح و هدايت کننده» به يک «مشاور» تبديل کنيم.
27) تلاش کنيم در سنين نوجواني با فرزندمان همسو شده و همواره در کنار او باشيم.
28) در هنگام نصيحت کردن فرزند نوجوان، ضمن توجه به سخنان او، افکار و احساسات خود را براي او تشريح نماييم.
29) وقتي فرزندمان کار خوبي انجام مي دهد احساس خوشحالي خود را به او نشان دهيم و سپس او را در آغوش گرفته و بگوييم که چقدر دوستش داريم.
30) لازم است فرزندان احساس کنند که پدر براي مادرشان احترام زيادي قائل است.
31) براي حفظ ارتباط با فرزند نوجوان خود حداقل يکبار در ماه با او به تنهايي بيرون برويم و تلاش کنيم درباره آنچه در احساس و انديشه او مي گذرد با هم گفتگو کنيم.
32) محيطي صميمي ايجاد نماييم تا فرزند نوجوان ما بتواند آزادانه احساساتش را بازگو کند.
33) با القا» اين حس که در منزل واقعا مورد احترام مي باشد در احساس ارزشمند بودن او کمک کنيم.
34) اگر لازم بود از روش تذکر يا توبيخ در فرزندمان استفاده کنيم، تذکر و توبيخ ما بايد به گونه اي باشد که فرزندان متوجه شوند «رفتارشان نامناسب و بد است نه خود آنها.»
35) در صورت داشتن مشغله زياد، سعي کنيم در شبانه روز حداقل نيم ساعت با فرزندمان همراه باشيم، با آنها حرف بزنيم، بگوييم و بخنديم و استراحت و تفريح کنيم.
36) اگر پسر نوجوان داريم، بدانيم که او نيازمند است که اوقاتي را در حريم حمايت و هدايت پدري محبوب، منطقي، استوار و مقتدر سپري کند.
37) به جاي انتقاد و تکذيب، از سخنان اطمينان بخش و تاييد کننده استفاده نماييم.
38) بين خود و فرزندان به جاي رابطه خشک و آمرانه، ارتباط عاطفي توام با گذشت و صبر را حاکم نماييم تا مروت و مردانگي را بياموزند.
39) سخن ما به عنوان پدر در خانواده موقعي نافذ است که خودمان به آن اعتقاد داشته و عمل نماييم.
40) اقتدار پدري لازمه تربيت کودک و نوجوان است; اين اقتدار در سايه مهرباني، دوستي و قاطعيت شکل مي گيرد نه در برخورد خشن، ناسزاگويي و احتمالا کتک زدن
http://www.ebtekarnews.com