مقدمه
کهکشان به مجموعه ستارگان ، گاز و غبار گفته می شود که با نیروی جاذبه کنار هم نگاه داشته شده اند. کوچکترین کهکشانها دارای عرضی برابر با چند صد سال نوری ، شامل حدود 100000 میلیارد سال ستاره هستند. بزرگترین کهکشانها تا 3 میلیون سال نوری عرض دارند و شامل بیش از 1000 میلیارد ستاره هستند. اشکال کهکشانها بر اساس شیوه‌ای طبقه بندی می شود که طبق شیوه طبقه بندی ستاره شناس آمریکایی ، ادوین هابل (1953- 1986) ، شکل یافته است.
کهکشان به مجموعه ستارگان ، گاز و غبار گفته می شود که با نیروی جاذبه کنار هم نگاه داشته شده اند. کوچکترین کهکشانها دارای عرضی برابر با چند صد سال نوری ، شامل حدود 100000 میلیارد سال ستاره هستند. بزرگترین کهکشانها تا 3 میلیون سال نوری عرض دارند و شامل بیش از 1000 میلیارد ستاره هستند. اشکال کهکشانها بر اساس شیوه‌ای طبقه بندی می شود که طبق شیوه طبقه بندی ستاره شناس آمریکایی ، ادوین هابل (1953- 1986) ، شکل یافته است. در مورد تکامل کهکشانها اطلاعات قطعی کمی در دست است. تنها مطلب مورد اطمینان این است که کهکشانها میلیاردها سال پیش به شکل توده‌ای از ابرهای گازی و غباری بوجود آمدند. ادوین هابل ستاره شناس آمریکایی که سالها درباره کهکشانها مطالعه کرده آنها را به چهار قسمت تقسیم می‌کند:
50% از کل کهکشانها از نوع حلزونی هستند. آنها در مرکز خود دارای هسته کوچک و کروی می‌باشند، شکلهای متفاوتی دارند. ستارگان در این کهکشانها در هسته مرکزی و در بازوان مارپیچی متمرکز شده‌اند. چون بازوان مارپیچی دارای انحنا هستند به نظر می‌رسد که این ستارگان در حال چرخش هستند. کهکشان راه شیری و کهکشان امرأة المسلسله از این نوعند. هابل آنها را با توجه به درجه باز بودن بازوان به سه نوع اصلی تقسیم کرده است: کهکشان مارپیچی ، نسبتاً بزرگ و سنگین می‌باشند. تعداد زیادی از ستارگان کاملا از قرص مرکزی دور هستند و به صورت خوشه‌های کروی متمرکز شده‌اند. یک کهکشان مارپیچی شامل چند خوشه کروی است که در فضای اطراف قرص پراکنده شده‌اند.
کهکشان مارپیچی میله‌ای
حدود 30% از کهکشانهای جهان از این نوعند. آنها دارای دو بازو مانند میله به سمت خارج می‌باشند و این میله سبب نامگذاری نام کهکشان شده است. هابل کهکشانهای مارپیچی میله‌ای را به 5 گروه تقسیم می‌کند: مارپیچیهای میله‌ای از نظر جرم ، تابندگی ، هاله و توزیع گاز و غبار ، شبیه مارپچیهای معمولی هستند.
کهکشان نامنظم
حدود یک چهارم کهکشانها ، نامنظم هستند. آنها شکل هندسی خاصی ندارند. غالبا کوچک و جرمی به اندازه یک هزارم جرم یک کهکشان بیضوی دارند. کهکشانهای نامنظم معمولا از ستارگان جوان ، روشن و تعداد بسیار کمی ستارگان پیر تشکیل شده است. این کهکشانها تحت تأثیر نیروی گرانش کهکشانهای مارپیچی هستند. ابرهای ماژلانی از این نوعند.
ارسال نظر
با تشکر، نظر شما پس از بررسی و تایید در سایت قرار خواهد گرفت.
متاسفانه در برقراری ارتباط خطایی رخ داده. لطفاً دوباره تلاش کنید.
