اصطلاحات گشتالت درمانی

آگاهی (awareness)، فرایند مشاهده و توجه به افکار، احساسات و اعمال خود از جمله احساسات جسمانی و ادراکات دیداری و شنیداری است. که به عنوان یک منظره‌ی در حال حرکت به نظر می‌رسد که تجربه‌ی حالای شما را تشکیل می‌دهد.
انطباق (adaptation)، فرایندی است که بدان وسیله فرد محدودیتهایی را که در آن زندگی می‌کند، کشف کرده و خود را از غیر خود تمیز می‌دهد.
پرخاشگری (aggression)، ابزار ارگانیسم جهت تماس با محیط و برای ارضای نیازهایشان می‌باشد. همچنین ابزاری است برای روبرو شدن با مقاومت جهت ارضای نیازها. هدف پرخاشگری نابودی نیست، بلکه تنها غلبه بر مقاومت است.
کسب موافقت (approbation)، فرایندی است که در آن مردم شخصیت خود را تقسیم کرده و نوعی خودانگاره (1) به وجود می‌آورند: یعنی تصوری از خود که براساس معیارهای بیرونی است. کسب موافقت مانع از به وجود آمدن تصور سالم و خوب از خود می‌شود.
خشم معطوف به خود (retroflection)، فرایندی است که بدان وسیله بعضی از کارکردهایی که اصولاً از جانب فرد به سوی دنیای بیرون هدایت شده بودند. مسیر خود را تغییر داده و به سوی سرچشمه و منشأ بر می‌گردند. نتیجه این کار شگرف بین خود به عنوان فاعل و کننده‌ی کار و خود به عنوان دریافت کننده‌ است.
خود (self)، فرایند خلاقی است که فرد را به سوی رفتار خود شکوفا هدایت می‌کند این کار به وسیله پاسخگویی به نیازهای پیدا شده و فشارهای محیطی است. ویژگی اصلی خود، شکل‌دهی و تمایز گشتالت‌هاست.
خودانگاره (self- image)، بخشی از شخصیت است که به وسیله تحمیل معیارهای برونی مانع از رشد خلاق فرد می‌شود.
خودگردانی ارگانیسمی (organismic self – regulation)، فرایندی است که بدان وسیله خواست یا نیاز درونی مواجهه می‌شود و کوشش می‌کند تنش را از طریق حفظ تعادل بین خواست‌ها و نیازهای ارگانیسم کاهش دهد.
درون‌فکنی (introjection)، پذیرش مفاهیم، معیارهای رفتار و ارزشهای دیگران بدون انتقاد است، شخصی که همیشه درون‌فکنی می‌کند نمی‌تواند شخصیت خود را رشد دهد.
زمینه (ground)، بخشی از زمینه‌ی ادراکی که «شکل» نباشد به عنوان زمینه‌ شناسایی می‌شود. همراه کردن شکل و زمینه گشتالت را تشکیل می‌دهد.
شکل (figure)، چیزی است که در مرکز آگاهی همراه با دقت و توجه قرار دارد یعنی آنچه که شخص در حال حاضر بدان توجه می‌کند.
فرافکنی (projection)، فرایندی است که بدان وسیله فرد اجزای شخصیت خود را که قادر به شناخت آنها نیست و یا از شناخت آنها امتناع می‌ورزد را به دنیای خارج نسبت می‌دهد.
قدردانی (acknowledgment)، افراد از طریق قدردانی خود را کشف می‌کنند. قدردانی شخصی کودکان را به سوی رشد حس خود و تقدیر از وجود خود هدایت می‌کند.

پی‌نوشت‌:

1. self image

منبع مقاله :
شیلینگ، لوئیس؛ (1391)، نظریه‌های مشاوره، ترجمه سیده خدیجه آرین، تهران: مؤسسه اطلاعات، چاپ دهم