واقعیات روباه قرمز

روباه قرمز برای سرعت ساخته شده و به خاطر رفتار فرصت طلبانه خود مشهور است اما به خاطر جمعیت گسترده خود در حیات وحش رسوا و بدنام است. در اینجا برخی واقعیات معروف کوچک در مورد روباه قرمز آورده شده است.
صدای خرخر روباه قرمز می‌آید . . .
اگرچه روباه قرمز عضوی از خانواده‌‌ی سگ و گرگ است اما رفتاری را نشان می‌دهد که گویی از گربه تقلید می‌کند. شاید به همین دلیل است که او به نام سگی گربه مانند نیز معروف است.
در اصل گونه‌های بومی روباه قرمز از آمریکای شمالی، اوروسیا و آفریقای شمالی و یا والپس والپس می‌توانند در سکونت گاه‌های مختلف در دنیا یافت شوند. روباه قرمز به خاطر زیرکی استثنایی، هوش، مکاری و حیله گری و سازگاری خود مشهور است. به خاطر همین ویژگی‌ها، این حیوان در بسیاری از مکان‌ها روباه نام گرفته است.

سکونت گاه :

روباه قرمز سکونت گاه‌های متعددی در تعدادی از زیست بوم‌های دنیا دارد. روباه قرمز ممکن است در جنگل‌ها، علفزارها، کوهستان‌ها و صحراها دیده شود. این حیوان مشهور است به این که بیشتر وقت خود را در لجن زارها و زمین‌های جنگلی سپری کند. اما مناطقی که با علف‌های هرز و چمن پر شده‌اند مکان دلخواه روباه قرمز نیستند. در عوض روباه قرمز مناطق باز را ترجیح می‌دهد و لبه‌های جنگل‌ها و زمین‌های جنگلی برای او در اولویت هستند.

ظاهر :

از میان تمام گونه‌های حقیقی روباه، روباه قرمز به عنوان بزرگ‌ترین روباه مشهور و معروف است. اگرچه روباه قرمز به این صورت نام گرفته است اما همیشه قرمز نیست. جهش در ژن‌های حیوان منجر به تغییر فازهای رنگی نظیر قهوه‌ای قرمز مانند، خاکستری، خاکستری – قهوه‌ای، قهوه‌ای متمایل به سیاه، نقره‌ای، پلاتینی و کهربایی شده است. هم چنین، گاهی اوقات روباه قرمز می‌تواند با خز مشکی و هایلایت‌های نقره‌ای دیده شود.

رژیم غذایی :

روباه قرمز همه چیز خوار است، به تنهایی شکار می‌کند و رژیم غذایی انعطاف پذیری دارد که باعث شده است یک چرنده‌ی به شدت فرصت طلب شود. طعمه‌ی او می‌تواند از حشره گرفته تا ماهی خوار بزرگ باشد. بی‌مهره‌هایی نظیر حشرات، نرم تنان، کرم‌های زمینی و خرچنگ دریایی بخش عمده‌ی رژیم غذایی حیوان را تشکیل می‌دهند. موش‌ها، خرگوش‌ها، پرندگان، تخم مرغ‌ها، دوزیستان، خزندگان کوچک، ماهی‌های کوچک و دیگر حیوانات شکاری کوچک و هم چنین میوه‌هایی نظیر توت‌های سیاه، سیب‌ها، آلوها و غیره و سبزیجات نیز در لیست غذایی این حیوان شکارچی قرار می‌گیرند.

غذای گیاهی :

در برخی مناطق، روباه می‌تواند به تنهایی در فصل پاییز با غذای گیاهی زندگی کند. با زندگی در سکونت گاه‌های انسانی، حیوان یاد گرفته است که با آشغال و غذای حیوان خانگی نیز زندگی خود را به سر کند.

تولید مثل :

تولید مثل روباه قرمز به موقعیت جغرافیایی‌اش وابسته است. برای مثال، فصل تولید مثل برای جمعیت ساکن در مناطق جنوبی از ماه دسامبر تا ماه ژانویه است در حالی که برای ساکنین بخش‌های شمالی فصل جفت گیری بین ماه فوریه تا ماه آوریل است. برای جمعیت مرکزی، ماه ژانویه تا ماه فوریه زمان ایده‌آل تولید مثل در نظر گرفته می‌شود.

دم پرپشت :

این حیوان به عنوان یک تهدید مهم و عمده برای پرورش مرغ و ماکیان در نظر گرفته می‌شود‌. دم پرپشت روباه قرمز به عنوان مکانیزمی برای حفظ تعادل مداوم حیوان عمل می‌کند. علاوه بر این، خز پرپشت، حیوان را از سوزش آب و هوای سرد حفظ می‌کند.

شناگران توانا :

روباه قرمز می‌تواند به راحتی از روی نرده‌ی دو متری بپرد. هم چنین او قادر به شنا کردن است. روباه مشهور است به این که 28 صدای مختلف تولید کند تا با اعضای گروه خود ارتباط برقرار کند.

سازگاری :

موش کور آخرین چیزی است که امکان دارد روباه قرمز از آن تغذیه کند اگرچه روباه معروف است به این که هر چیز خوردنی را بخورد. وقتی غذای اضافی وجود دارد روباه قرمز قسمتی از غذای خود را دفن می‌کند، روی آن را با خاک، برگ‌ها، علف و همانند اینها می‌پوشاند و با ادرار علامت گذاری می‌کند. این روشی است که حیوان می‌تواند غذای خود را برای آینده ذخیره و انبار کند.

شالک :

گروهی از روباه‌ها به نام شالک شناخته می‌شوند و نوجوان این حیوان معروف به کیت یا بچه است. با جمعیت بالای روباه قرمز، گونه‌های آن در تجارت خز مشهور هستند. کچلی سارکوپتیک یک بیماری پوستی مسری است که روباه قرمز در معرض آن است. این بیماری توسط کرم‌های ریز انگلی ایجاد می‌شود که خود را به درون کیسه‌های مو و یا پوست حیوان فرو می‌برند.
از جنبه‌ی حفاظت، اتحادیه بین المللی حفاظت از طبیعت (IUCN) گونه‌های روباه قرمز را در لیست کمترین نگرانی برای انقراض قرار داده است. در واقع، این اتحادیه حیوان را در میان لیست 100 گونه بسیار رشد کننده قرار داده است. تبریک بر روباه قرمز!