آشكارسازي بيماري‌ها با كمك نانوذرات لومينسانت
پراکسيد هيدوژن احتمالاً در بسياري از بيماري‌ها که ايجاد التهاب مزمن مي‌نمايند؛ مثل بيماري‌هاي قلبي، سرطان و بيماري‌هاي تحليل‌برنده اعصاب(آلزايمر)، توليد مي‌شود..
محققان در ايالات متحده با ابداع روشي مي‌توانند مقادير بسيار ناچيز پراکسيد هيدوژن در بافت‌هاي موجودات زنده را شناسايي نمايد، بدين منظور از نانوذرات حاوي استرهاي پراکسالات و رنگ‌دانه‌هاي فلورسانت استفاده مي‌شود.
اين روش نه تنها براي تشخيص زودرس بيماري‌ها بسيار مفيد است؛ بلکه روشي بسيار ارزشمند براي درک نحوه رفتار پراکسيد هيدروژن در درون بدن به شمار مي‌رود(يک موش سالم نيز به‌عنوان کنترل براي مقايسه نشان داده شده‌است.)
توليد موادي که بتوانند پراکسيد هيدروژن را به‌صورت in vivo شناسايي نمايد، همچنان مطلوب دانشمندان است. نمايش دادن اين ماده در بدن به‌علت غلظت پايين آن و عدم واکنش آن با ساير مواد شيميايي آسان نيست.هم‌اكنون نشانگرهاي فلورسانت تنها مواد کنتراستي هستند که مي‌توانند پراکسيد هيدروژن را در مقادير فيزيولوژيک شناسايي نمايند. اما توانايي اين نشانگر‌ها به‌دليل اينکه نمي‌توانند به عمق بافت فرو برده شوند، محدود است.
نايرن مورتي از انستيتو فناوري جورجيا و همکاران وي در دانشکده پزشکي اموري آتلانتا نانوذراتي را ابداع نموده‌اند که حاوي استرهاي پراکسالات و رنگ‌دانه‌هاي فلورسانت است.
اين محققان ذرات مذکور را به درون حفره صفاقي موش تزريق و با استفاده از يک دستگاه بايولومينسانس از آنها تصويربرداري مي‌نمايند. اين ذات در برخورد با پراکسيد هيدروژن رنگ فلورسانت را تحريک مي‌نمايند، و اين رنگ فوتون‌هايي از خود ساطع مي‌نمايد که قابل تشخيص هستند.
اين دانشمندان دريافته‌اند که در موش‌هايي که به‌صورت شيميايي التهاب القا شده، نسبت به موش‌هاي سالم از نواحي بيمار، نور بيشتري ساطع مي‌شود. مورتي در اين مورد مي‌گويد: "اين استفاده از نانوذرات است که به ما امکان مي‌دهد اين واکنش سه‌جزئي را در بدن انجام دهيم. اگر استر پراکسالات و رنگ‌دانه را جداگانه – بدون کپسوله کردن آنها با نانوذرات – به بدن تزريق کني،م هر کدام از آنها درون بدن راه خود را خواهند رفت؛اما با استفاده از نانوذرات مي‌توانيم هر دوي آنها را در چند نانومتري هم نگه داريم ".
اين روش مي‌تواند غلظت‌هاي پاييني از پراکسيد هيدروژن؛ نظير 250nM را در بدن شناسايي کند که براي شناسايي غلظت‌هاي فيزيولوژيکي اين ماده، کفايت مي‌کند، همچنين اين نانوذرات نور را با طول موجي تا 630nm ساطع مي‌کنند که مي‌تواند به عمق بافت نفوذ نمايد.
در نهايت اين گروه اميدوارند، بتوان روزي از اين نانوذرات به‌عنوان ابزار تشخيص ساده برا ي بسياري از بيماري‌ها مورد استفاده كرد؛ مثلاً اين ذرات مي‌توانند به درون بخش‌هايي از بدن نظير قلب تزريق شوند و نور ساطع‌شده از آنها اندازه‌گيري گردد. در صورتي که نور ساطع‌شده قابل توجه باشد، مي‌تواند نشانگر مراحل اوليه يک بيماري در اين ناحيه باشد.
اين محققان معتقدند که اين نانوذرات غير سمي هستند؛ ولي مشغول انجام آزمايش‌هايي براي اثبات اين امر مي‌باشند. مورتي تأکيد مي‌کند: "ما از اين ذرات براي تشخيص انواع بيماري‌ها در حيوانات استفاده خواهيم کرد".
منبع:http://nanotechweb.org
محققان در ايالات متحده با ابداع روشي مي‌توانند مقادير بسيار ناچيز پراکسيد هيدوژن در بافت‌هاي موجودات زنده را شناسايي نمايد، بدين منظور از نانوذرات حاوي استرهاي پراکسالات و رنگ‌دانه‌هاي فلورسانت استفاده مي‌شود.
اين روش نه تنها براي تشخيص زودرس بيماري‌ها بسيار مفيد است؛ بلکه روشي بسيار ارزشمند براي درک نحوه رفتار پراکسيد هيدروژن در درون بدن به شمار مي‌رود(يک موش سالم نيز به‌عنوان کنترل براي مقايسه نشان داده شده‌است.)
توليد موادي که بتوانند پراکسيد هيدروژن را به‌صورت in vivo شناسايي نمايد، همچنان مطلوب دانشمندان است. نمايش دادن اين ماده در بدن به‌علت غلظت پايين آن و عدم واکنش آن با ساير مواد شيميايي آسان نيست.هم‌اكنون نشانگرهاي فلورسانت تنها مواد کنتراستي هستند که مي‌توانند پراکسيد هيدروژن را در مقادير فيزيولوژيک شناسايي نمايند. اما توانايي اين نشانگر‌ها به‌دليل اينکه نمي‌توانند به عمق بافت فرو برده شوند، محدود است.
نايرن مورتي از انستيتو فناوري جورجيا و همکاران وي در دانشکده پزشکي اموري آتلانتا نانوذراتي را ابداع نموده‌اند که حاوي استرهاي پراکسالات و رنگ‌دانه‌هاي فلورسانت است.
اين محققان ذرات مذکور را به درون حفره صفاقي موش تزريق و با استفاده از يک دستگاه بايولومينسانس از آنها تصويربرداري مي‌نمايند. اين ذات در برخورد با پراکسيد هيدروژن رنگ فلورسانت را تحريک مي‌نمايند، و اين رنگ فوتون‌هايي از خود ساطع مي‌نمايد که قابل تشخيص هستند.
اين دانشمندان دريافته‌اند که در موش‌هايي که به‌صورت شيميايي التهاب القا شده، نسبت به موش‌هاي سالم از نواحي بيمار، نور بيشتري ساطع مي‌شود. مورتي در اين مورد مي‌گويد: "اين استفاده از نانوذرات است که به ما امکان مي‌دهد اين واکنش سه‌جزئي را در بدن انجام دهيم. اگر استر پراکسالات و رنگ‌دانه را جداگانه – بدون کپسوله کردن آنها با نانوذرات – به بدن تزريق کني،م هر کدام از آنها درون بدن راه خود را خواهند رفت؛اما با استفاده از نانوذرات مي‌توانيم هر دوي آنها را در چند نانومتري هم نگه داريم ".
اين روش مي‌تواند غلظت‌هاي پاييني از پراکسيد هيدروژن؛ نظير 250nM را در بدن شناسايي کند که براي شناسايي غلظت‌هاي فيزيولوژيکي اين ماده، کفايت مي‌کند، همچنين اين نانوذرات نور را با طول موجي تا 630nm ساطع مي‌کنند که مي‌تواند به عمق بافت نفوذ نمايد.
در نهايت اين گروه اميدوارند، بتوان روزي از اين نانوذرات به‌عنوان ابزار تشخيص ساده برا ي بسياري از بيماري‌ها مورد استفاده كرد؛ مثلاً اين ذرات مي‌توانند به درون بخش‌هايي از بدن نظير قلب تزريق شوند و نور ساطع‌شده از آنها اندازه‌گيري گردد. در صورتي که نور ساطع‌شده قابل توجه باشد، مي‌تواند نشانگر مراحل اوليه يک بيماري در اين ناحيه باشد.
اين محققان معتقدند که اين نانوذرات غير سمي هستند؛ ولي مشغول انجام آزمايش‌هايي براي اثبات اين امر مي‌باشند. مورتي تأکيد مي‌کند: "ما از اين ذرات براي تشخيص انواع بيماري‌ها در حيوانات استفاده خواهيم کرد".
منبع:http://nanotechweb.org
