قضاوت حضرت مهدي عليه السلام

1. آن حضرت بر طبق قوانين موجود قضاوت نمي کند.
هم اکنون در سراسر جهان ميليون ها قانون و مقررات وجود دارد که تعداد کمي از آنها مطابق عدل و حق است و بسياري از قوانين مخالف عقل و برخلاف قوانين آسماني است. از قبيل قانوني شمردن بي عفتي ها مثل لواط، رباخوري و ...
حضرت مهدي - عليه السلام - قوانيني را که در جهان مخالف قرآن است دور مي ريزد. حکم او مطابق قرآن است، هر چه از قرآن استنباط مي کند يا به او الهام مي شود.
2. طبق باطن افراد قضاوت مي کند. آن حضرت بر طبق موازين ظاهري ( قسم و بينه )حکم نمي کند، در حالي که پيامبر - صلي الله عليه و آله و سلم - در بين مردم بر اساس قسم و بينه حکم مي فرمود.
حضرت مهدي - عليه السلام - به باطن عمل مي کند و مأمور به باطن است . او مانند داوود و سليمان - عليهماالسلام - قضاوت مي کند و به شهود و بينه احتياج ندارد.
3. او به سراغ مظلوم مي رود. لازم نيست دو طرف دعوا جهت فيصله به حضرت مراجعه کنند. چون حضرت مأمور است که جهان را پر از عدل و داد کند، به سراغ مظلوميني که کسي صدايشان را نشنيده ، يا جرأت اظهار مظلوميت نداشته اند مي رود و حق آنها را به ايشان باز مي گرداند. حکامي که حضرت به نقاط مختلف جهان اعزام مي کند، هرگاه مشکلي برايشان پيش آيد، به کف دست خود مي نگرد و حکم را در مي يابند و عدالت را برقرار مي کنند. خلاصه اين که همواره با حضرت در تماس هستند.
منبع: کتاب موعود امم

---

معرفي سايت مرتبط با اين مقاله