نویسنده: رسول عربان
حضرت امام عصر (علیه السلام)، آدینه‌ای خواهد آمد (1)
ظهور دولت حق و عدالت گستر قائم آل محمد (علیه السلام) را عقل و سرشت پاک گواهی دهد. ادیان و کتاب‌های آسمانی و پیشوایان معصوم (علیهم السلام) طلوع فرخنده‌اش را نوید داده‌اند و این نزد همه‌ی دین باوران مسلم است، زندگانی جهان به پایان نرسد و رستاخیز برپا نگردد تا آن که خورشید راستی و حقیقت از مغرب زمین سرفرازد و با فروغ خویش به جنگ تیرگی‌ها رود و همه را مغلوب خویش سازد.قیام حضرت ولی عصر (علیه السلام) چونان مسائل دیگر آیین اسلام از نیرنگ و سودجویی دشمنان و دو چهرگان دور نمانده است. قرآن کریم طلوع صبح پیروزی حکومت آن امام همام را خبر داده و پیشوایان پیراسته، چنین انقلابی را در پهنای گیتی گزارش کرده‌اند. آنان برای ظهور، شرایط و نشانه‌هایی شمرده‌اند و برای آخرالزمان و آزمودن سختش، سفارش‌ها نموده‌اند. همگان را به انتظار و آمادگی فراخوانده‌اند، اما زمان و ساعت خاصی را معین نکرده‌اند و از تعیین زمان ظهور- که نه پیش افتد و نه پس- نهی نموده و امرش را به خدای دانا واگذار کرده‌اند.
خزانه‌داران دانش خداوندی و تفسیرگران قرآن (علیهم السلام)، زمان نگاران و تاریخ نمایان ظهور دولت مهدی (علیه السلام) را دروغ پرداز دانسته و چنین گفتاری را باطل خوانده‌اند. آنان گزارش از طلوع آن خورشید جهان افروز را در زمان مشخص، باطل دانسته‌اند؛ چونان رستاخیز که زمانش را تنها خدا داند، زمان رستاخیز مهدی (علیه السلام) را نیز تنها خدا داند و هر که در این گستره، بی پایه سخن راند، یاوه گوید و گزاف دوزد که نه با حقیقت هم سان باشد و نه با راستی دم ساز، و شاید نسبت پیشوایان راستین (علیهم السلام) به دروغ خواندن چنین گزارش‌هایی به این معنا است که هر کس برای قیام حضرت، زمانی گوید که راست افتد، خداوند توانا زمان ظهور را دگرگون سازد و به زمان بعد سپارد و به اصطلاح بدا حاصل گردد.
تفسیر قمی روایت کند آیه‌ی شریف (إِقتَرَبَتِ السَّاعَةُ) به قیام حضرت قائم (علیه السلام) تفسیر شده است. (2)
امام رصا (علیه السلام) در یاد فرزندش حضرت مهدی (علیه السلام) گریست و فرمود:
ای دعبل! ... اگر از عمر دنیا جز یک روز نماند، خدای توانا آن روز را بلند گرداند تا مهدی (علیه السلام) ظاهر گردد. پدرم از نیاکان پاکش گزارش دهد که پرسش‌گری از رسول خدا (صلی الله علیه و آله و سلم) پرسید: حضرت قائم (علیه السلام) از دودمانت کی ظهور کند؟ فرمود او هم چون قیامت است که بر زمین و آسمان‌ها گران آید و زمانش را جز خدا نداند و ناگاه فرا رسد. (3)
رسول خدا (صلی الله علیه و آله و سلم) فرمود:
اگر از عمر دنیا جز یک روز نماند، خدای سبحان آن روز را آن اندازه بگستراند تا مردی از خاندانم قیام نماید و خاوران را همان گونه که از ظلم و بیداد لبریز گشته، از عدل و داد آکنده سازد. (4)
فضیل از امام باقر (علیه السلام) پرسید:
آیا برای ظهور [حضرت مهدی] زمانی [خاص] معین گشته؟ حضرت سه مرتبه فرمود: زمان‌گذاران دروغ گویند. (5)
حضرت امام صادق (علیه السلام):
کسانی که [برای قیام حضرت مهدی (علیه السلام)] وقت و زمان گذارند، دروغ پردازان هستند، ما در گذشته زمانی معین نکرده و در آینده هم زمانی معین نکنیم. (6)
حضرت صاحب الزمان (علیه السلام) به محمد بن عثمان عمری، نایب خاصش، این گونه نگاشت:
زمان ظهور و فرج، امرش بر خداوند است و وقت گذاران دروغ گویند. (7)
فرشته‌ی نجات بخش، آن مرد آسمانی، در کدامین روز ابر تیره و تار غیبت را کنار زند و از مستوری بیرون آید، بدرخشد و نورافشانی کند؟
چون معبر و گذرگاه ما را به فراسوی انقلاب حضرت بقیة الله (علیه السلام) تنها گزارش و گفتار نیاکان نیک آن حضرت است، باید به آن راست گویان و راست کرداران، گوش جان فرا دهیم که در این گستره، روایات متفاوتی از آن‌ها صادر گشته، برخی روز قیام را پگاه آدینه‌ای گفته‌اند و بعضی، صبح‌گاهان شنبه‌ای و عاشورایی و ... .
امام صادق (علیه السلام):
قائم و ایستاده‌ای از ما اهل بیت، در آدینه‌ای قیام نماید. (8)
امام باقر (علیه السلام):
[حضرت قائم] (علیه السلام) در روز شنبه، در عاشورایی که [امام] حسین (علیه السلام) به شهادت رسید، ظهور کند. (9)
در زیارت حضرت در آدینه می‌خوانیم: ای سرورم، ای امام زمان! درود خدا بر تو و خاندان پاکت! امروز آدینه است؛ روزی که ظهور و گشایش کار مؤمنان به دست تو، امید می‌رود که به سرانجام رسد، روزی که کافران به شمشیر تو نابود شوند. (10)
پی‌نوشت‌ها:
1- نجم ثاقب، باب2، ص 75، لقب شماره 65 ؛ العبقری الحسان، ج1، باب بیان اسامی و القاب، ص34.
2- بحارالأنوار، ج51، ص49، تاریخ الامام الثانی عشر، باب5، الآیات المأولة بقیام القائم (علیه السلام)، ح14.
3- همان، ص 154، باب8، ماورد عن الرضا (علیه السلام)، ح4.
4- همان، ص 74، باب1، مارورد من الاخبار بالقائم (علیه السلام)، ح26.
5- همان، ج52، ص 103، باب 21، التمحیص و النهی عن التوقیت، ح5.
6- همان، ص 103، ح6.
7- همان، ص111، ح19.
8- همان، ص 279، باب 26، یوم خروجه و ما یحدث عنده، ح1.
9- همان، ص285، ح17.
10- مفاتیح الجنان، ص96.
عربان، رسول؛ (1386)، ترسیم آفتاب، قم: نشر خُلُق، چاپ دوم
