آداب تلاوت قرآن(5)

صوت و لحن زيبا

آهنگي بديع و روح نواز
 

قرآن، راز مکتوب آفرينش، مجموعه ي بي نظيري است که از هر زاويه به آن بنگريم، با دنياي شگفت انگيزي از « اعجاز » روبرو خواهيم شد.
يکي از معجزات بزرگ اين کتاب الهي، ارتباط منظم و موزون کلمات و جملات کوتاه و بلند است، که وقتي در پي هم مي آيند، آهنگ بديع و روحنوازي را تشکيل مي دهند.
و زماني اين بهم پيوستگي منظم و موزون، بيشتر جلوه گر مي شود که با صوت زيبائي توأم گردد. که در آن حالت، بر ذره ذره ي وجود تلاوت کننده و شنونده، اثر عميقي گذاشته، غوغاي غريبي در قلب و روحشان، برپا مي سازد.
اين اثرات دگرگون کننده، در کساني که با معاني قرآن آشنائي ندارند، و حتي کساني که با جملات عربي بيگانه هستند، و براي اولين بار اين کلام را موزون را مي شنوند، کاملا محسوس است.
به همين دليل، پيامبر بزرگوار اسلام، آن واسطه ي امين آفريدگار و ما، مکرر سفارش و تأکيد فرموده اند که قرآن را با صوتي زيبا و نيکو تلاوت نمائيم، تا هم خودمان لذت بيشتري برده و هم ديگران را به فيض کامل برسانيم :
« قرآن را با صوت نيکو زينت دهيد، زيرا که صوت نيکو بر زيبائي قرآن مي افزايد »(1)
« براي هر چيزي زينتي است و زينت قرآن صوت نيکوست »(2)

صوت خوش امامان معصوم (ع)
 

در سيره ي حاملان حقيقي قرآن، امامان معصوم (ع) آمده است که همگي قرآن را با صوت زيبائي قرائت مي کردند، و صداي دلنشين آنان، اثرات عجيبي در ديگران مي گذاشته است :
« در احاديث آمده است که : امام علي بن الحسين زين العابدين (ع) قرآن را از همه خوشتر مي خواند. صداي خود را به هنگام قرائت قرآن چندان بلند مي کرد که همه ي اهل خانه مي شنيدند، و سقاها که از در خانه او مي گذشتند، مي ايستادند و به قرآن خواندن او گوش مي دادند.
امام محمد باقر (ع) نيز در خواندن قرآن آوازي خوش داشت، و چون سحرگان از بستر برمي خاست و قرآن مي خواند، بانگ بلند مي کرد، و گذرندگان از سقايان و جز ايشان مي ايستادند و به قرائت قرآن او گوش مي دادند. »(3)

پي نوشت ها:
 

1- عيون اخبار الرضا ج 2 - به نقل از قرآن در احاديث اسلامي.
2- کافي ج 2 - به نقل از قرآن در احاديث اسلامي.
3- وسائل جلد 4 - به نقل از الحياه.
 

منبع: کتاب آداب تلاوت قرآن

---

تصاوير زيبا و مرتبط با اين مقاله