نویسنده: دکترمحمدرضا اصلانی (همدان)
Taqlid
نوعی نمایش طنزآمیز عصر صفویه که با تقلید لهجهها و ویژگیهای مردم شهرها و روستاهای ایران در پی سرگرم کردن تماشاگران بود. این نوع نمایش گاهی با چاشنی انتقاد نیز همراه بود. در تقلید داستان طولانیتر و آواز به صورت مستقل و به مناسبت خوانده میشد. مکالمهی بازیگران هم به آواز نبود. وجود یک بازیگر با لهجه، محور موقعیتهای خندهآور بود. او لهجهها و خصوصیات طبقات مختلف را مسخره میکرد. برای مثال ابتدا چند نفر از شخصیتهای قشرهای گوناگون مردم را نشان میدادند که به یکدیگر برخورد میکردند و پس از احوالپرسی کوتاهی، میانشان اختلاف ایجاد میشد. در این زمان گفتوگوهای آنها به دعوا و مسخره کردن لهجه دیگران میکشید و داستان با زد و خورد و با تعقیب و گریز به پایان میرسید.با رونق گرفتن کار مقلدان در عهد زندیه، هدف از تقلیدها، وسیلهای برای فراهم ساختن شادی و طرب و آینهای برای بازتاباندن و معرفی اعمال قبیح و مفاسد اجتماعی بود.
منبع مقاله :
مهدوی زادگان، داود؛ (1394)، فقه سیاسی در اسلام رهیافت فقهی در تأسیس دولت اسلامی، تهران: پژوهشگاه علوم انسانی و مطالعات فرهنگی، چاپ اول