نماز مهمترين عامل حفظ ايمان

انساني که به سوي خداوند در حرکت است اگر بخواهد منحرف نشده و در صراط مستقيم الهي حرکت کند بايد هميشه به ياد خداوند و با او مرتبط باشد مانند هواپيمايي که در مسيري حرکت مي کند که بايد دائما با برج مراقبت در تماس باشد وگرنه منحرف شده و خطر سقوط دارد ، بنابراين نقش ياد خداوند در تکامل انسان ها بسيار است .
يکي از اصحاب امام صادق عليه السلام مي گويد: امام صادق عليه السلام به من فرمود: ألا أحدثک بأشد ما فرض الله عزوجل علي خلقه ؟ قلت : بلي قال : انصاف الناس من نفسک ، و مواساتک لأخيک ، و ذکر الله في کل موطن ، أما اني لا أقول : سبحان الله ، و الحمدلله ، و لا اله الا الله ، و الله أکبر ، وا ن کان هذا من ذاک ولکن ذکر الله في کل موطن ، اذا هجمت علي طاعته أو علي معصيته ؛ (1)
آيا به تو خبر ندهم از سخت ترين چيزي که خدا بر خلقش فرض ( لازم ) کرده است ؟ گفتم : چرا . فرمود : رعايت انصاف با مردم ؛ مواسات و همدردي کردن با برادر ديني ات ؛ و ياد خداوند در همه جا . آگاه باش به راستي من نمي گويم [ که مرا از ياد خداوند گفتن:] سبحان الله ، و الحمدلله ، و لا اله الا الله ، و الله اکبر است اگر چه آن هم ذکر خدا است ؛ ولي [ مراد ] ذکر خداوند در هر محلي است هرگاه به طاعت پروردگار مشغول شدي و يا خواستي معصيت او را انجام دهي .
با توجه به مهم بودن ياد خداوند و نقش آن در سعادت انسان ، خداوند متعال يکي از آثار و برکات نماز را تقويت همين مسئله مهم مي داند.
« و أقم الصلوه لذکري » ؛ (2) و نماز را به پا دار براي ذکر و ياد من .
حضرت رضا عليه السلام [ درباره ي حکمت وجوب نماز ] فرمودند: ان عله الصلاه ... مع ما فيه من الايجاب و المداومه علي ذکر الله عزوجل باليل و النهار ، لئلا ينسي العبد سيده و مدبره و خالقه ، فيبطر و يطغي ، و يکون ذلک في ذکره لربه جل و عز و قيامه بين يديه زاجرا له عن المعاصي و مانعا له من أنواع الفساد ؛ (3)
... افزون بر اينها ، نماز ، ذکر و ياد خداوند عزوجل و دوام آن در شب و روز است تا بنده ، مالک و مدبر و آفريدگارش را از ياد نبرد وگرنه سرکشي و طغيان مي کند و اين در ياد کردن پروردگار عزوجل و ايستادن در پيشگاهش نهفته است ، که او را از سرپيچي نهي مي کند و از انواع فساد باز مي دارد .
هشام بن حکم مي گويد: سألت أباعبدالله عليه السلام عن عله الصلاه ؛ فان فيها مشغله للناس عن حوائجهم ، و متعبه لهم في أبدانهم . قال : « فيها علل ، و ذلک أن الناس لو ترکوا بغير تنبيه و لا تذکر للنبي صلي الله عليه و آله و سلم بأکثر من الخبر الأول و بقاء الکتاب في أيديهم فقط لکانوا علي ما کان عليه الأولون ؛ فانهم قد کانوا اتخذوا دينا . و وضعوا کتابا ، و دعوا أناسا الي ما هم عليه ، و قتلوهم علي ذلک ، فدرس أمرهم ، و ذهب حين ذهبوا ، و أراد الله تبارک و تعالي أن لا ينسيهم أمر محمد صلي الله عليه و آله و سلم ، ففرض عليهم الصلاه يذکرونه في کل يوم خمس مرات ، ينادون باسمه ، و تعبدوا بالصلاه و ذکر الله لکي لا يغفلوا عنه ، فينسوه فيندرس ذکره ؛ (4)
از امام صادق عليه السلام پرسيدم : با اين که نماز ، مردم را از کار و زندگي باز مي دارد و تن هايشان را خسته مي کند ، چرا واجب شده است ؟ امام عليه السلام فرمود: در آن ، علت هايي نهفته است [ يکي از آنها اين است که ] اگر مردم بدون هيچ آگاهي و يادآوري از پيامبر اکرم صلي الله عليه و آله و سلم رها شوند و تنها به همان رسالت نخستين و حضور قرآن در ميان آنان بسنده شود ، مانند امت هاي پيشين مي گردند که به دين گرويدند و کتاب هايي نوشتند و مردم را به دين خود فراخواندند و حتي براي آن جنگيدند ، اما با رفتنشان ، دينشان هم رفت و اثري از آن باقي نماند . و خداوند تبارک و تعالي خواست که مردم حضرت محمد صلي الله عليه و آله و سلم [ و آل او که راهنماي حق اند ] را از ياد نبرند . از اين رو نماز را بر آنان واجب کرد تا او را هر روز پنج بار ياد کنند و نام [ مبارکش ] را بر زبان آورند و به نماز و ياد خدا فرمان داده شدند ، تا غافل نگردند و او را فراموش نکنند مبادا يادش از خاطره ها برود .

پي نوشت ها:

1. بحارالانوار ، ج 90 ، ص 154 .
2. طه (20) آيه 14 .
3. بحارالانوار ، ج 6 ، ص 64 .
4. همان ، ج 79 ، ص 261 .

منبع:کتاب دانستني هاي لازم از نماز