در هواى دوست
در هواى دوست گذشتم ز جان خويش
دل از وطــــــن بريدم و از خاندان خويش
در شهر خـــــويش بود مرا دوستان بسى
كردم جـــدا هواى تو از دوستان خويش
من داشتم به گلشن خـــــــود آشيانهاى
آواره كــــرد عشق توام ز آشيان خويش
مىداشتم گمان كه تــــو با من وفا كنى
ورنه برون نمىشدم از بوستان خويش
منبع:www.imam-khomeini-isf.com
/س
