چگونه ارايه‌كننده كمك‌هاي اوليه باشيم
يادگيري كمك‌هاي اوليه از يك كتاب راهنما يا يك دوره آموزشي، با آنچه در واقعيت اتفاق مي‌افتد كاملاً مشابه نيست. اكثر ما در برخورد با «موارد حقيقي» دچار نگراني مي‌شويم. با مقابله كردن با اين نوع احساسات، بهتر قادر به برخورد با موارد غيرمنتظره خواهيم بود.
مسؤوليت‌هاي ارايه‌كنندگان كمك‌هاي اوليه به‌طور مشخص تعيين شده است. اين موارد عبارتند از:
*ارزيابي سريع و بي‌خطر يك وضعيت اورژانس و فراخواني كمك‌هاي مناسب
*محافظت از مصدومان و ساير افراد حاضر در صحنه در برابر خطرها
*شناسايي آسيب يا نوع بيماري مصدوم در حد امكان
*ارايه درمان به موقع و مناسب به هر كدام از مصدومان (درمان وضعيت‌هاي بسيار خطرناك اولويت دارد(.
*فراهم كردن شرايط انتقال مصدوم به بيمارستان، نزد يك پزشك يا منزل وي (بسته به ضرورت(
*در صورت نياز به كمك‌هاي پزشكي، باقي ماندن در كنار مصدوم تا زماني كه امكان ارايه مراقبت‌هاي بيشتر فراهم شود .گزارش كردن مشاهدت خود به افرادي كه مراقبت از مصدوم را به عهده مي‌گيرند و در صورت نياز، ارايه‌كمك‌هاي بيشتر
*پيشگيري از انتقال متقاطع عفونت بين خود و مصدوم در حد امكان .
*وضعيت را ارزيابي كنيد در مورد واقعه از مصدوم يا ناظران سؤال كنيد. سعي كنيد آسيب‌هاي وي را شناسايي كنيد و ابتدا موارد ضروري را درمان كنيد. مصدوم را تا زماني كه كاملاً ضروري نباشد، حركت ندهيد. با اطمينان اقدام به مراقبت از مصدوم كنيد
هر مصدومي بايد احساس امنيت داشته باشد و بداند كه فرد كارآزموده‌اي از وي مراقبت مي‌كند. با رعايت نكات زير، مي‌توانيد جوي از اطمينان و اعتماد به وجود آوريد:
*هم واكنش‌هاي خود و هم مشكل ايجاد شده براي مصدوم را كنترل كنيد.
*خونسرد و منطقي عمل كنيد.
*خوش رفتار ولي قاطع باشيد.
*با مهرباني اما هدف‌دار و صريح با مصدوم صحبت كنيد.
ايجاد اطمينان در طول زمان معاينه و درمان مصدوم، با وي صحبت كنيد. به وي توضيح بدهيد كه قصد داريد چه كاري انجام دهيد. سعي كنيد با دادن پاسخ‌هاي صادقانه به سؤالات بيمار، تا جايي كه مي‌توانيد از ترس وي كم كنيد. در صورتي كه پاسخ سؤالي را نمي‌دانيد، اين مطلب را به بيمار بگوييد. حتي پس از پايان درمان، باز هم اطمينان بخشيدن به بيمار را ادامه بدهيد. همچنين در مورد خويشاوندان نزديك مصدوم يا هر شخص ديگري كه بايد از اين حادثه مطلع شود، سؤال كنيد. از مصدوم بپرسيد كه آيا لازم است مسؤوليت‌هايي را كه بر عهده وي بوده (مثلاً رفتن به مدرسه به دنبال فرزندش) انجام دهيد. فردي را كه مطمئن هستيد در حال مرگ و يا شديداً بدحال يا آسيب‌ديده است، رها نكنيد. به گفتگو با مصدوم ادامه بدهيد و دست وي را بگيريد؛ هرگز اجازه ندهيد كه فرد احساس تنهايي كند.
خدمات اورژانس: پليس، مراكز آتش‌نشاني يا مراكز آمبولانس؛ گروه‌هاي نجات معدن، كوهستان، غار و بيابان؛ نيروهاي حراست ساحل (گارد ساحلي)
وقتي با تلفن اورژانس تماس مي‌گيريد، در مورد خدمات موردنياز شما سؤال مي‌شود و سپس به افسر كنترل مربوطه وصل مي‌شويد. اگر با چندين مصدوم مواجه شده‌ايد، آمبولانس درخواست كنيد؛ مركز آمبولانس به ساير مراكز خدماتي اطلاع خواهد داد. اگر در مورد موقعيت مكاني خود مطمئن نيستيد، هراس به خود راه ندهيد. سعي كنيد از بوميان و اطرافيان موقعيت جغرافيايي محل را جويا شويد. ممكن است از شما بخواهند كه براي «نشان دادن راه» خدمات اورژانس، در كنار دستگاه تلفن بمانيد. اگر مي‌خواهيد شخصي را براي انجام اين كار روانه كنيد، مطمئن شويد كه وي اهميت موضوع را درك كرده است و گزارش ماجرا را به شما خواهد رساند. تماس با مركز خدمات اورژانس سعي كنيد خونسردي خود را حفظ كنيد تا بتوانيد تمام اطلاعات موردنياز مركز خدمات اورژانس را ارايه كنيد. تا زماني كه افسر كنترل بتواند خط شما را رديابي كند، تلفن را قطع نكنيد.
- شماره تلفن خودتان
- محل دقيق حادثه .در صورت امكان، نام يا شماره جاده را بدهيد. هرگونه تقاطع يا نشانه ديگرا را ذكر كنيد.
- نوع و سنگيني مورد اورژانس؛ به‌عنوان مثال «حادثه رانندگي، دو ماشين، جاده مسدود شده، 3 نفر گير افتاده‌اند
- تعداد، جنس و سن تقريبي مصدومان و هر چيزي كه در مورد وضعيت آنها مي‌دانيد؛ به‌عنوان مثال(مرد، پنجاه و چند ساله، مشكوك به حمله قلبي، ايست قلبي).
- جزييات هر نوع خطر مثل گاز، مواد سمي، صدمه خطوط نيرو يا وضع آب و هوا (مثلاً مه يا جاده يخ زده)
هر آنچه در توان داريد، انجام دهيد
خطرها را ارزيابي كنيد
مسؤوليت‌هاي ارايه‌كنندگان كمك‌هاي اوليه به‌طور مشخص تعيين شده است. اين موارد عبارتند از:
*ارزيابي سريع و بي‌خطر يك وضعيت اورژانس و فراخواني كمك‌هاي مناسب
*محافظت از مصدومان و ساير افراد حاضر در صحنه در برابر خطرها
*شناسايي آسيب يا نوع بيماري مصدوم در حد امكان
*ارايه درمان به موقع و مناسب به هر كدام از مصدومان (درمان وضعيت‌هاي بسيار خطرناك اولويت دارد(.
*فراهم كردن شرايط انتقال مصدوم به بيمارستان، نزد يك پزشك يا منزل وي (بسته به ضرورت(
*در صورت نياز به كمك‌هاي پزشكي، باقي ماندن در كنار مصدوم تا زماني كه امكان ارايه مراقبت‌هاي بيشتر فراهم شود .گزارش كردن مشاهدت خود به افرادي كه مراقبت از مصدوم را به عهده مي‌گيرند و در صورت نياز، ارايه‌كمك‌هاي بيشتر
*پيشگيري از انتقال متقاطع عفونت بين خود و مصدوم در حد امكان .
*وضعيت را ارزيابي كنيد در مورد واقعه از مصدوم يا ناظران سؤال كنيد. سعي كنيد آسيب‌هاي وي را شناسايي كنيد و ابتدا موارد ضروري را درمان كنيد. مصدوم را تا زماني كه كاملاً ضروري نباشد، حركت ندهيد. با اطمينان اقدام به مراقبت از مصدوم كنيد
هر مصدومي بايد احساس امنيت داشته باشد و بداند كه فرد كارآزموده‌اي از وي مراقبت مي‌كند. با رعايت نكات زير، مي‌توانيد جوي از اطمينان و اعتماد به وجود آوريد:
*هم واكنش‌هاي خود و هم مشكل ايجاد شده براي مصدوم را كنترل كنيد.
*خونسرد و منطقي عمل كنيد.
*خوش رفتار ولي قاطع باشيد.
*با مهرباني اما هدف‌دار و صريح با مصدوم صحبت كنيد.
ايجاد اطمينان در طول زمان معاينه و درمان مصدوم، با وي صحبت كنيد. به وي توضيح بدهيد كه قصد داريد چه كاري انجام دهيد. سعي كنيد با دادن پاسخ‌هاي صادقانه به سؤالات بيمار، تا جايي كه مي‌توانيد از ترس وي كم كنيد. در صورتي كه پاسخ سؤالي را نمي‌دانيد، اين مطلب را به بيمار بگوييد. حتي پس از پايان درمان، باز هم اطمينان بخشيدن به بيمار را ادامه بدهيد. همچنين در مورد خويشاوندان نزديك مصدوم يا هر شخص ديگري كه بايد از اين حادثه مطلع شود، سؤال كنيد. از مصدوم بپرسيد كه آيا لازم است مسؤوليت‌هايي را كه بر عهده وي بوده (مثلاً رفتن به مدرسه به دنبال فرزندش) انجام دهيد. فردي را كه مطمئن هستيد در حال مرگ و يا شديداً بدحال يا آسيب‌ديده است، رها نكنيد. به گفتگو با مصدوم ادامه بدهيد و دست وي را بگيريد؛ هرگز اجازه ندهيد كه فرد احساس تنهايي كند.
گفتگو با خويشاوندان
نحوه برخورد با كودكان
تماس تلفني براي درخواست كمك
خدمات اورژانس: پليس، مراكز آتش‌نشاني يا مراكز آمبولانس؛ گروه‌هاي نجات معدن، كوهستان، غار و بيابان؛ نيروهاي حراست ساحل (گارد ساحلي)
خدمات شهري: گاز، برق يا آب
وقتي با تلفن اورژانس تماس مي‌گيريد، در مورد خدمات موردنياز شما سؤال مي‌شود و سپس به افسر كنترل مربوطه وصل مي‌شويد. اگر با چندين مصدوم مواجه شده‌ايد، آمبولانس درخواست كنيد؛ مركز آمبولانس به ساير مراكز خدماتي اطلاع خواهد داد. اگر در مورد موقعيت مكاني خود مطمئن نيستيد، هراس به خود راه ندهيد. سعي كنيد از بوميان و اطرافيان موقعيت جغرافيايي محل را جويا شويد. ممكن است از شما بخواهند كه براي «نشان دادن راه» خدمات اورژانس، در كنار دستگاه تلفن بمانيد. اگر مي‌خواهيد شخصي را براي انجام اين كار روانه كنيد، مطمئن شويد كه وي اهميت موضوع را درك كرده است و گزارش ماجرا را به شما خواهد رساند. تماس با مركز خدمات اورژانس سعي كنيد خونسردي خود را حفظ كنيد تا بتوانيد تمام اطلاعات موردنياز مركز خدمات اورژانس را ارايه كنيد. تا زماني كه افسر كنترل بتواند خط شما را رديابي كند، تلفن را قطع نكنيد.
اطلاعاتي كه بايد در اختيار اورژانس قرار دهيد؟
- شماره تلفن خودتان
- محل دقيق حادثه .در صورت امكان، نام يا شماره جاده را بدهيد. هرگونه تقاطع يا نشانه ديگرا را ذكر كنيد.
- نوع و سنگيني مورد اورژانس؛ به‌عنوان مثال «حادثه رانندگي، دو ماشين، جاده مسدود شده، 3 نفر گير افتاده‌اند
- تعداد، جنس و سن تقريبي مصدومان و هر چيزي كه در مورد وضعيت آنها مي‌دانيد؛ به‌عنوان مثال(مرد، پنجاه و چند ساله، مشكوك به حمله قلبي، ايست قلبي).
- جزييات هر نوع خطر مثل گاز، مواد سمي، صدمه خطوط نيرو يا وضع آب و هوا (مثلاً مه يا جاده يخ زده)
منابع :
daneshju.ir/
forum.patoghu.com
www.amvaj.ir
www.iranhealers.com
