فارغ از عالم

فقـر ، فخر است اگر فارغ از عالم باشد
آنكه از خويش گذر كرد، چه‏اش غم باشد؟
طالع بخت در آن روز بـر آيد، كه شبش
يـــــــــار تا صبح ورا مونس و همــدم باشد
طــــربِ ساغرِ درويش نفهمد صوفى
بــــاده از دست بتـــى گير كه محرم باشد
طوطــــــى باغ محبّت نرود كلبه جغد
بــــــــــازِ فردوس، كجا كلب معلّـــــم باشد؟!
اين دل گمشده را يا به پناهت بپذير
يا رهـــــا ســـــاز كه سرگشته عالم باشد