سخن دل

عـــاشق دوست ز رنـــــگش پيداست
بيدلــــــــــى از دل تنگـــش پيداست
نتــــــــــوان نــــــرم نمودش به سخن
ايــــن سخن از دل سنگش پيداست
از در صلح بــــــــــرون نـــــايد دوست
ديگـــــــر امـــــروز ز جنگش پيداست
مَى زده است از رُخ سرخش پرسيد
مستـــى از چشم قشنگش پيداست
يار، امشب پى عاشق كشى است
مـــــن نگويـــــــم؛ ز خَدَنگش پيداست
رازِ عشـــــق تــــــــو نگــويد «هندى»
چـــه كنـــــم من ،كه ز رنگش پيداست