فشار رواني در محيط كار

آيا هرچه بيشتر كار مي‌كنيم، كمتر لذت مي‌بريم؟ امكان دارد شغل ها، منبع ناخوشي باشند. امروزه دو عامل فشار رواني (استرس) و افسردگي باليني، محل كار را «خلل پذير» مي‌سازند. به موجب بررسي پيمايشي كه توسط جامعه كارشناسان مدد كار كارمندان (ايي‌اي پي اي) صورت گرفت، معلوم شد كه فشار روحي و افسردگي باليني به ترتيب دومين و سومين مشكل بسيار مهم محل كار، البتــه بعد از بحران خانوادگي، محسوب مي‌شوند.
جمعه، 2 مرداد 1388
تخمین زمان مطالعه:
موارد بیشتر برای شما
فشار رواني در محيط كار
فشار رواني در محيط كار
فشار رواني در محيط كار





آيا هرچه بيشتر كار مي‌كنيم، كمتر لذت مي‌بريم؟ امكان دارد شغل ها، منبع ناخوشي باشند. امروزه دو عامل فشار رواني (استرس) و افسردگي باليني، محل كار را «خلل پذير» مي‌سازند. به موجب بررسي پيمايشي كه توسط جامعه كارشناسان مدد كار كارمندان (ايي‌اي پي اي) صورت گرفت، معلوم شد كه فشار روحي و افسردگي باليني به ترتيب دومين و سومين مشكل بسيار مهم محل كار، البتــه بعد از بحران خانوادگي، محسوب مي‌شوند.
برآورد شده است كه هر ساله در ايالات متحده بر اثر كاهش بازدهي، كارگريزي و مرگ نابهنگام، ميلياردها دلار به هدر مي‌رود.50 درصد تلفات جاني ناشي از 10 علت عمــده مــرگ و ميـر در ايالات متحده را مي‌توان به عوامل رفتاري، از جمله فشار رواني نسبت داد.

فشار رواني و كاميابي

ما براي انجام كار به نيكوترين شيوه ، بايد تنش و فشار روحي ايجاد كنيم و به جريان يافتن آدرنالين درخونمان نياز داريم. ولي تنش زياده از حد، موضوع متفاوتي است.
شايع‌ترين علامت‌هاي فشار بي‌نهايت شغل عبارت‌اند از خستگي، بي‌خوابي، فشار خون، سردرد، زخم، ترش كردن، ناتواني در تمركز يا آرميدن و بي‌اشتهايي.
چه بسا افسردگي به عنوان اعمال تكانشي (براساس انگيزش ناگهاني) يا بي‌نتيجه، زودرنجي (تندمزاجي) و خشم، دير رسيدن و تمايل به دوري جستن از همكاران نمايان شود.

عامل تنش شغلي چيست؟

كار زياد و تعارض شخصيت (به ويژه با بالادستان) دو نمونه از رايج‌ترين علل تنش شغلي است. قبول مسئوليت سنگين، علت ديگري است.
كساني كه در مشاغل مديريتي انجام وظيفه مي‌كنند، غالباً از حجم زياد كار شكوه مي‌كنند.
اما امتيازي دارند كه شايد از وجودش بي‌خبر باشند و آن نرمش پذيري است. اين قدرت در آنهــا هست كــه از طريق جستار (بحث و گفت و گو) و حتي رويارويي، تنش محل كار را بزداييد.
اين حالت پيوسته براي ساير كاركنان مانند كارگراني كه در خط توليد كار مي‌كنند يا كسانـي كه به كارهاي دفتري سرگرم‌اند، رخ نمي‌دهد. پژوهش ثابت مي‌كند پيشه‌هايي كه ملال‌آور و يكنواخت به نظر مي‌رسند، همان قدر بر انسان فشار وارد مي‌سازند كه مشاغل اجرايي كارآمد.

پنج واكنش اساسي

1ـ شريك غم ديگران بودن بي‌آنكه گام‌هاي اساسي درجهت تغيير وضعيت برداشته شود
2ـ براي كاستن از سنگيني كار، طولاني‌تر و بيشتر كاركردن
3ـ روي آوردن به تلاش جالب واكنشي به منظور اينكه بتوانيم سرزندگي را بازگردانده و كار بيشتري را در مدت كوتاه‌تري انجام دهيم
4ـ از شغل خويش كناره گرفتن يا آن را رها كردن و به دنبال كار ديگري گشتن يا زمان و توان صرف شده در مسير كار را كاهش دادن
5ـ تجزيه و تحليل وضع، بازبيني راهبردها و به جست و جــوي راهكـارهـايـي براي دگرگون‌سازي موارد پرداختن
در نگاه اول، به نظر مي‌آيد كه واكنش شماره 5 عملي‌ترين واكنش است به شرطي كه تشخيص دهيم موقعيت شغلي ما تا چه حد از اختيار ما خارج است.
موارد وابسته به كنشها و قواعد پديد آمده توسط ديگران چنان فزون است كه حتي سازنده‌ترين كوششها نيز قادر به تضمين آن نيستند.
آنچه كه مي‌توان تضمين كـرد احساس نيكوي «پذيرش مسئوليت» شغلي مان است.
از آنجايي كه شرايط فردي خيلي زياد فرق مي‌كند، از اين رو «راه حل صحيح» براي هر كس متفاوت است.
به ياد بسپاريد كه امكان دارد راه‌كارهاي مستقيمي براي مشكلات حاصل از تنش شغلي وجود نداشته باشد.

پيشنهادهايي براي كاهش فشار رواني كاري

1ـ مسئوليت شغلتان را به عهده بگيريد:
تا جايي كه مقدور است اولويتها را درنظر گرفته و مجدداً تعيين كنيد. نخست مراقب كارهاي مهم و دشوار باشيد و وقت تان را تنظيم كنيد. در اين صورت كاراتر مي‌شويد.
2ـ هر بار، به عملي دست زنيد:
هر طرح بزرگ را به كاري كوچكتر و اجراشدني تقسيم كنيد. فهرستي از تمام اموري كه بايد انجام يابند و زمان تقريبي پايان هريك تهيه كنيد. به كارها اولويت ببخشيد.
ابتدا كاري را به اتمام رسانده و آنگاه به سراغ بعدي برويد. كارها را تا زماني آسان بگيريد كه حس كنيد نياز به اجرا و نظارت داشته باشند.
3ـ با همكاران روراست باشيد:
اين مساله درمورد رئيس نيز صدق مي‌كند.
اگر دچار مخمصه شده ايد، عيان سازيد. چه بهتر كه در اين رهگذر، همدرداني هم داشته باشيد.
تنها شكوه نكنيد. راه گشا باشيد و پيشنهادهاي عملي مطرح سازيد.
4ـ بگذاريد كارفرمايتان كمك كند:
بسياري از شركتها به كاركنان خود ياري مي‌كنند تا به مدد برنامه مساعدت به كارمند، پيامدهاي حاصل از تنشهاي پيشه‌اي را از ميان بردارند.
5ـ كمتر كار كنيد:
«نه» گفتن را ياد بگيريد. دست از كارهايي بكشيد كه سرنوشت ساز نيستند.
6ـ نشانه‌هاي خطر تنش شغلي را بشناسيد:
از علايم فشار شغلي با خبرباشيد و به محض اينكه مهارنشدني شدند، وارد عمل شويد.
7ـ مراقب بهداشت جسمي خود باشيد:
تندرستي جسماني سبب مي‌شود كه تحمل فشارتان افزايش يابد. بايد تغذيه و خوابتان متعادل باشد. به اندازه كافي ورزش كنيد.
8ـ آرميدن را بياموزيد:
دريچه اطمينان سالمي اعم از ورزش، سرگرمي، موسيقي، مطالعه يا فقط پياده روي بيابيد و از آن به عنوان «پلي» بين كار و زندگي داخلي خودتان استفاده كنيد.
9ـ از زندگي خصوصي خويش غافل نباشيد:
برنامه‌اي تنظيم كنيد تا رعايت عدالت بين كار و زندگي شخصي را براي شما امكان پذير سازد. از اين كار، دمي غفلت نورزيد.
10ـ به فكر تغيير يا ترك شغل خود باشيد:
گرچه اين آخرين راه چاره است، ولي با اين همه شق ديگـري برايتان پيش مي‌آيد.
چنانچه وضع مالي تان پرداختن به اين‌گونه تصميمات را ناممكن مي‌سازد، در اين صورت حواس خود را جمع زندگي داخلي تان كنيد.
اگر زندگي خصوصي تان پرثمرتر، مهيج‌تر و مفرح‌تر باشد، احتمال دارد پاره‌اي از درد و رنج وضع ناشاد كاري را برطرف سازد.
منبع: پايگاه الكترونيكي پزشكان بدون مرز




نظرات کاربران
ارسال نظر
با تشکر، نظر شما پس از بررسی و تایید در سایت قرار خواهد گرفت.
متاسفانه در برقراری ارتباط خطایی رخ داده. لطفاً دوباره تلاش کنید.
مقالات مرتبط