چکیده :
برخلاف میگرن معمولی، میگرن خاموش باعث درد نمی شود. با این حال، ممکن است نشانه های دیگری از جمله ناراحتی معده، سرگیجه و حساسیت به نور یا صدا ایجاد کند. میگرن یک مشکل شایع برای سلامتی در سراسر جهان است. یک مطالعه انجام شده در سال 2015 نشان داد که 14.2 درصد از بزرگسالان در ایالات متحده در طی 3 ماه گذشته، میگرن یا سردرد شدیدی را تجربه کرده بودند. علل، عوامل خطر و درمان برای همه ی انواع میگرن مشابه هستند، صرف نظر از اینکه آیا آنها میگرن خاموش هستند یا خیر. در این مقاله، ما نگاهی به علائم میگرن خاموش و نحوه درمان و پیشگیری از آن می اندازیم.
تعداد کلمات : 1504 / تخمین زمان مطالعه : 8 دقیقه
برخلاف میگرن معمولی، میگرن خاموش باعث درد نمی شود. با این حال، ممکن است نشانه های دیگری از جمله ناراحتی معده، سرگیجه و حساسیت به نور یا صدا ایجاد کند. میگرن یک مشکل شایع برای سلامتی در سراسر جهان است. یک مطالعه انجام شده در سال 2015 نشان داد که 14.2 درصد از بزرگسالان در ایالات متحده در طی 3 ماه گذشته، میگرن یا سردرد شدیدی را تجربه کرده بودند. علل، عوامل خطر و درمان برای همه ی انواع میگرن مشابه هستند، صرف نظر از اینکه آیا آنها میگرن خاموش هستند یا خیر. در این مقاله، ما نگاهی به علائم میگرن خاموش و نحوه درمان و پیشگیری از آن می اندازیم.
تعداد کلمات : 1504 / تخمین زمان مطالعه : 8 دقیقه
.jpg "بیماری با چراغ خاموش")
نویسنده: جین لئونارد
مترجم: علی مهربانی
علائم میگرن خاموش
درد از جمله علائم مهم بسیاری از انواع میگرن است. اما میگرن های خاموش باعث درد نمی شوند، اما سایر علائم معمول میگرن را به همراه دارند. این علائم بر اساس مرحله میگرن متفاوت است. مراحل و علائم آنها به شرح زیر است:
علائم اولیه: مراحل یک میگرن خاموش شامل فاز علائم اولیه و فاز حاد آن می شود. این مرحله قبل از شروع میگرن اتفاق می افتد و ممکن است چند روز یا چند ساعت پیش از آن شروع شود. که علائم آن عبارتند از:
افسردگی
دشواری در تمرکز
مشکل در صحبت کردن و خواندن
خستگی و خمیازه کشیدن
هوس های غذایی
تحریک پذیری
گرفتگی ماهیچه
حالت تهوع
حساسیت به نور و صدا
اختلالات خواب
تکرر ادرار
اکثر افراد علائم اولیه را تجربه می کنند، اما ممکن است قبل از هر حمله میگرن، رخ نداده باشد.
مرحله پیش درآمد
تنها 20 تا 25 درصد از افراد مبتلا به میگرن مرحله پیش درآمد را تجربه می کنند. افراد مبتلا به میگرن خاموش، علائم اولیه را بدون سردرد دارند. علائم پیش درآمد میگرن عبارتند از:
بیخوابی و سوزش در قسمت های بدن
از دست دادن موقت بینایی
اختلالات بصری، این علائم به تدریج گسترش می یابد و می تواند تا یک ساعت یا بیشتر ادامه یابد.
مرحله سردرد
در طول مرحله سردرد، افراد به طور معمول درد را تجربه می کنند که می تواند بین 4 تا 72 ساعت به طول بیانجامد. این مورد برای کسانی که دارای یک میگرن خاموش هستند و احتمالا در طی این مرحله علائم زیر را تجربه می کنند، نیست:
اضطراب یا افسردگی
سرماخوردگی
ناتوانی در خواب
گرفتگی بینی
حالت تهوع
گرفتگی و درد گردن
حساسیت به نور، بو و صدا
استفراغ
مرحله حاد
تقریبا 80 درصد از افرادی که دارای میگرن هستند، مرحله حاد را تجربه خواهند کرد. که در پایان مرحله سردرد اتفاق می افتد، به همین دلیل بعضی افراد آن را "خیزش میگرنی" می نامند. این مرحله می تواند برای 24-48 ساعت طول بکشد و ممکن است نشانه های زیر را ایجاد کند:
بدن درد
دشواری در تمرکز
سرگیجه
افسردگی
خستگی
علل بوجود آورنده میگرن خاموش
علت دقیق ابتلا به میگرن ناشناخته است، اما عوامل ژنتیکی و محیطی نقش مهمی ایفا می کنند. میگرن ممکن است به علت فعالیت غیر طبیعی مغز رخ دهد که بر عصب و عروق خونی اثر می گذارد. تغییرات در مواد شیمیایی مغز مانند سروتونین نیز ممکن است عامل مهمی باشد. عوامل متعددی می تواند یک حمله میگرنی را ایجاد کند، از جمله:
استرس
غذاهای خاص
الکل و کافئین
تغییرات در عادات خواب
تغییر در آب و هوا یا فشار هوا
نوسانات استروژن در زنان
اعمال شدید فیزیکی
محرک های حساسی مانند چراغ های روشن، صداهای بلند و بوی شدید
استفاده از بعضی از داروها، مانند داروهای ضد بارداری خوراکی و وازودیلاتور
علت دقیق ابتلا به میگرن ناشناخته است، اما عوامل ژنتیکی و محیطی نقش مهمی ایفا می کنند. میگرن ممکن است به علت فعالیت غیر طبیعی مغز رخ دهد که بر عصب و عروق خونی اثر می گذارد. تغییرات در مواد شیمیایی مغز مانند سروتونین نیز ممکن است عامل مهمی باشد.
عوامل خطر
عوامل زیر سبب می شود خطر ابتلا به سردرد و سایر انواع میگرن افزایش یابد:
جنسیت: طبق اعلام سازمان بهداشت جهانی (WHO)، زنان تا 3 برابر بیشتر از مردان خطر ابتلا به میگرن را دارا می باشند. این در درجه اول به علت نوسانات هورمون های زنانه است. خطر ابتلا به میگرن در دوران بارداری، قاعدگی و یائسگی افزایش می یابد.
سن: خطر ابتلا به میگرن در افراد بالای 35 سال است. با این حال، میگرن می تواند افراد جوان و سالمند بیشتری را تحت تاثیر قرار دهد. حملات میگرنی معمولا هنگامی رخ می دهد که افراد در 30 سالگی هستند. شدت و فراوانی حملات عموما با سن کاهش می یابد.
سابقه خانوادگی: افرادی که دارای یک عضو خانواده نزدیک هستند که میگرن را تجربه کرده است، بیشتر احتمال دارد که مبتلا به میگرن شوند.
انواع میگرن
میگرن خاموش یکی از انواع میگرن است. انواع دیگر آن عبارتند از:
میگرن بدون پیش هشدار: این زمانی است که مردم مرحله اولیه را تجربه نمی کنند. اغلب میگرن بدون پیش هشدار رخ می دهد.
میگرن با پیش هشدار: در این نوع میگرن، مردم قبل از شروع مرحله سردرد علائم پیش هشدار را تجربه می کنند.
میگرن بنیادی: این نوع میگرن نادر است و می تواند ترسناک باشد. علائم آن ممکن است شامل دو بینی یا تاری دید، از دست دادن تعادل، غش کردن و مشکل در صحبت کردن بشود.
میگرن نیمه فلج: در طی این میگرن، یک فرد بی حسی، ضعف یا فلج موقت در یک طرف بدن را تجربه می کند.
میگرن Ophthalmoplegic: این نوع نادر از میگرن باعث ضعف در یک یا چند عضله ای می شود که حرکت چشم را بر عهده دارد. که اغلب در جوانان رخ می دهد.
میگرن دهلیزی: افرادی که دارای این نوع از میگرن هستند، سرگیجه را تجربه خواهند کرد که از چند دقیقه تا چند ساعت می تواند ادامه یابد.
تشخیص میگرن
یک پزشک می تواند میگرن های خاموش مبتنی بر علائم و سابقه پزشکی را تشخیص دهد. آنها همچنین ممکن است یک آزمایش فیزیکی و عصبی را نیز انجام دهند. برای علائم شدید یا غیر معمول، پزشک ممکن است تست های اضافی زیر را تجویز کند:
آزمایش خون
تست های تصویربرداری، از جمله سی تی اسکن و اسکن MRI
ضربه به ستون فقرات. در هنگام ابتلا به علائم پیش هشدار دهنده میگرن، بسیار مهم است برای اولین بار به مراقبت پزشکی توجه می شود زیرا می تواند علائم سایر بیماری ها مانند سکته مغزی و مننژیت را تقلید کند.
درمان میگرن
درمان میگرن می تواند شدت میگرن را کاهش دهد. گزینه های درمان آن عبارتند از:
داروها
انواع اصلی دارو برای میگرن عبارتند از:
داروهای ضد درد: ممکن است علائم میگرن را از بین ببرند. داروهای ضد درد با نسخه و یا بدون نسخه در دسترس هستند.
داروهای پیشگیرانه: افراد می توانند این داروها را به طور منظم مصرف کنند تا خطر ابتلا به میگرن را کاهش دهند. پزشکان معمولا آنها را برای افراد مبتلا به میگرن مکرر، مداوم یا شدید تجویز می کنند یا برای کسانی که به داروهای ضد درد پاسخ نمی دهند.
برخی افراد با استفاده از داروهای خانگی از علائم میگرنی رهایی می یابند. که شامل موارد ذیل می شود:
انجام تکنیک های آرامش بخش، مانند مدیتیشن و یوگا
خواب کافی در شب
استراحت در یک اتاق تاریک و آرام هنگام شروع علائم
قرار دادن یک بسته یخ در پشت گردن
ماساژ مناطق دردناک پوست سر
بیشتر بدانید : دانستنی هایی درباره میگرن
طب جایگزین: برخی از افراد، به ویژه افرادی که درد مزمن دارند، ممکن است از درمان های جایگزین استفاده کنند.
درمان های جایگزین برای میگرن عبارتند از:
طب سوزنی: با توجه به بررسی انجام شده در سال 2016، طب سوزنی ممکن است تعداد حملات میگرنی را در افرادی که چندین نوبت میگرن را در ماه تجربه می کنند کاهش دهد.
Biofeedback (روش کنترل حالات روحى و عاطفى مثل دلواپسى و افسردگى از طریق تعدیل اعمال غیر ارادى مثل فشار خون و تپش قلب به کمک ابزار الکترونیکى): ارزیابی زمان واقعی بیوگرافی برای میگرن نشان داد که درمان می تواند علائم مانند استرس روانی، اضطراب، افسردگی، تحریک و اختلالات مربوط به سردرد را بهبود بخشد. همچنین می تواند طول مدت میگرن و تعداد روزهای سردرد شدید را کاهش دهد.
ماساژ درمانی: ماساژ منظم درمانی می تواند تنش عضلانی را کاهش دهد و می تواند شدت میگرن را کاهش دهد.
مدیریت و پیشگیری از میگرن
تغییرات خاصی در شیوه زندگی ممکن است به کاهش یا پیشگیری از علائم میگرنی کمک کند. مردم می توانند این موراد را انجام دهند:
شناسایی عوامل ابتلا به میگرن و اجتناب از آنها در صورت امکان
تمرین فعالیت های تسکین دهنده استرس مانند مراقبه، درمان های خلاقانه، تمرکز ذهنی و یوگا
ورزش منظم، اما اجتناب از ورزش ناگهانی و شدید، که ممکن است باعث میگرن شود
خوابیدن و بیدار شدن در یک ساعت معین
تنظیم زمان وعده های غذایی
اجتناب از کافئین و مصرف الکل
ترک سیگار
رسیدن به وزن مناسب و حفظ آن
افرادی که میگرن مربوط به نوسانات هورمونی را تجربه می کنند باید با یک پزشک مشورت کنند، که ممکن است بتواند به آنها در کاهش اثرات استروژن کمک کند. برخی از افراد ممکن است نیاز به داروهایی که حاوی استروژن هستند، داشته باشند.
میگرن خاموش می تواند کیفیت زندگی فرد را تحت تأثیر قرار دهد، به خصوص اگر شدید باشد و یا اغلب رخ دهد. اگرچه میگرن های خاموش درد ایجاد نمی کنند، علائم دیگر آن ممکن است نگران کننده باشد. داروها و تغییرات شیوه زندگی می توانند به بهبود علائم کمک کنند.
برگرفته از سایت: www.medicalnewstoday.com
