درباره گروه اقدام ایران

چکیده:
وزارت امور خارجه آمریکا با تشکیل گروه اقدام ایران، سعی دارد تا سیاست های خود در قبال تهران را با اقدامات این گروه هماهنگ و اجرا نماید. تشکیل این گروه، آنهم پس از خروج آمریکا از توافق هسته ای نشان از تمایل ترامپ به ادامه اقدامات تهاجمی علیه ایران دارد. اگرچه دولت ترامپ معتقد است تصمیم به تغییر حکومت ندارد، اما در عمل آنها به دنبال تغییر نظام هستند. اما گروه اقدام ایران به سه دلیل کارایی نخواهد داشت. یکی اینکه خواسته های دولت ترامپ روشن نیست، و مشخص نیست این سیاست ها در قبال فعالیت های ایران در خارج است یا داخل. دوم اینکه آمریکا هزینه کافی برای انجام این کار نمی کند، آمریکا اکنون صرفا تحریم های قبل از توافق هسته ای را برگردانده است در حالیکه این تحریم ها قدرت سابق را نیز ندارد چرا که کشورهای اروپایی همراه آمریکا نیستند.  سوم اینکه آمریکا مسیر روشنی برای خروج از این وضعیت را ارائه نمی کند. از طرفی ترامپ می گوید مذاکره بدون پیش شرط و از سوی دیگر شروط 12 گانه. به هر صورت دلیلی وجود ندارد که ایرانیان دوباره به ترامپ اعتماد کنند.

تعداد کلمات : 1547 / تخمین زمان مطالعه : 8 دقیقه

نویسنده : نیکولاس میلر 
مترجم: سید محمد حسن هاشمی

مایک پمپئو وزیر امور خارجه آمریکا، اخیرا اعلام کرده که او یک گروه به نام «گروه اقدام ایران» را تأسیس کرده تا از طریق این گروه سیاست های مرتبط با تهران را هماهنگ و اجرا کند. پمپئو همچنین گفته که تشکیل این گروه ناشی از اقدامات و رفتارهای ایران علیه ایالات متحده، متحدان و شرکای آمریکا، و در واقع مردم می باشد. تشکیل این گروه، پس از تصمیم دولت آمریکا برای خروج از توافق هسته ای و همچنین اعمال تحریم های جدید، نشان می دهد که دولت ترامپ قصد دارد سیاست های تهاجمی و خصمانه خود علیه ایران را افزایش دهد.

اما چقدر احتمال دارد که اعمال این فشارها بر ایران، موجب تغییر رفتار این کشور شود؟ تحقیقات انجام شده توسط دانشمندان علوم اجتماعی در مورد اعمال فشار بین المللی نشان می دهد که احتمال موفقیت بیشتر است، اگر ایالات متحده خواسته های خودش را شفاف کند، و هزینه هایی را به ایران تحمیل کند، که از منافع ماندن سنگین تر باشد، و در نهایت اینگه اگر آمریکا به طور واضح و شفاف یک راه حل دیپلماتیک را برای پایان دادن به فشار ارائه دهد. اما سیاست ترامپ هر یک از این آزمون ها را با شکست مواجه می سازد. به نظر می رسد، این گروه برای این طراحی شده است تا فشاری برای تغییر حکومت ایجاد کند، علیرغم تمام ادعاهای مکرر مقامات دولت ترامپ که می گویند تغییر حکومت هدف آنها نیست.

1. خواسته های دولت ترامپ مشخص نیست
پمپئو در سخنرانی ماه مه، مطالبات اصلی ایالات متحده آمریکا از ایران را مطرح کرد. پمپئو 12 حوزه ای که انتظار می رود ایران رفتارش را در آنجا تغییر دهد، مشخص کرد. چهار مورد از این شروط دوازده گانه مربوط به تمایل دولت آمریکا برای یک توافق هسته ای قوی تر است: ایران اطلاعات بیشتری از فعالیت های پیشین هسته ای خود ارائه کند؛ ایران به غنی سازی اورانیوم و فراوری آن خاتمه دهد؛ ایران باید توسعه و صدور موشک بالستیک را متوقف کند؛ و همچنین ایران به بازرسان آژانس اجازه دسترسی به کلیه تاسیسات مرتبط با فعالیت های اتمی خود را بدهد.

هشت درخواست دیگر در مورد جنبه های دیگر رفتار ایران است. به عنوان مثال،پمپئو خواستار این شده که همه شهروندان آمریکایی که در ایران زندانی شده اند، آزاد شوند؛ ایران حمایت خود از گروه های تروریستی (به ویژه در یمن، لبنان، سرزمین های فلسطین، افغانستان و عراق) را متوقف کند؛ نیروهای خود را از سوریه خارج کند؛ همچنین به رفتارهای تهدید آمیز خود علیه همسایگانش خاتمه دهد: از جمله تهدیداتش علیه اسرائیل، همچنین حملات سایبری و تهدیداتش برای کشتیرانی بین المللی. 12 خواسته تقریبا روشن است. اما آنچه در اینجا مشخص نیست اینکه آیا دولت ترامپ سعی دارد سیاست های داخلی ایران را نیز تغییر دهد؟ چرا که هیچ یک از شروط دوازده گانه پمپئو شامل این نمی شود که ایران در قبال مسائل داخلی خود چگونه عمل می کند.

اما در اظهارات دیگر او در معرفی گروه اقدام ایران، پمپئو اعلام کرد هدف این است که "تغییرات بزرگی در رفتار حکومت ایران در داخل و خارج از مرزهایش صورت گیرد". توجه به این عبارت داشته باشید: "داخل و خارج". و هنگامی که ایالات متحده در اوایل ماه اوت تحریم ها را مجددا اعمال کرد، پمپئو به این نکته اشاره کرد که هدف از این تحریم ها این است که رفتار ایران در قبال شهروندانش و همچنین حمایت از تروریسم در سراسر جهان توسط ایران متوقف شود.
از لحاظ تاریخی، ملتها معمولا با چنین درخواست های گسترده مخالفت می کنند، حتی در مواجهه با رقبای قدرتمندی مانند ایالات متحده. در واقع، ملت ها تمایل دارند تغییر چنین سیاست های جامع و بنیادی را فقط پس از یک انقلاب یا یک شکست فاجعه آمیز در جنگ ببینند.
2. ایالات متحده هزینه های کافی برای تغییر را تحمیل نمی کند
در اینجا یک مشکل بزرگتر در استراتژی ترامپ نسبت به ایران وجود دارد: تقاضاهای گسترده را بدون اعمال فشار کافی انجام می دهد. دولت ترامپ نهایتا تحریم هایی را که ذیل توافق هسته ای لغو شده بود، را مجددا اعمال کرده است. اما این تحریمها تقریبا به طور قطع نسبت به قبل از سال 2015 قدرت و اثرگذاری کمتری دارد، چراکه ایالات متحده اکنون به تنهایی این کار را انجام می دهد و اروپا و دیگر کشورها حضور ندارند.

و این فشار کاهش یافته، به نظر می رسد نه تنها قرار است محدودیت های هسته ای بیشتری را علیه ایران اعمال کند، بلکه باید تغییرات اساسی در سیاست خارجی و داخلی ایران را نیز تحمیل کند. از لحاظ تاریخی، ملتها معمولا با چنین درخواست های گسترده مخالفت می کنند، حتی در مواجهه با رقبای قدرتمندی مانند ایالات متحده. در واقع، ملت ها تمایل دارند تغییر چنین سیاست های جامع و بنیادی را فقط پس از یک انقلاب یا یک شکست فاجعه آمیز در جنگ ببینند. علاوه بر این، تحقیقات علوم سیاسی نشان می دهد که تحریم های اقتصادی به ندرت برای تغییرات عمده سیاست ها موثر هستند، به ویژه آنکه از حمایت چند جانبه برخوردار نباشند. در واقع، اگر ایرانی ها مطالبات ایالات متحده را خواسته هایی غیرمنطقی و زیاده خواهی بببینند، تحریم ها نتیجه عکس خواهند داشت و هم منجر به تقویت قدرت دولت خواهد شد و هم شهروندان را زیر پرچم حکومت متحد می کند.

3. ایالات متحده مسیری روشن را برای خروج ایران از این وضعیت ارائه نمی دهد
ممکن است دوازده شرط پمپئو، در ظاهر صرفا برای آغاز باب مذاکره باشد، و ایران نیز ممکن است با امتیازات نسبتا کمتری، به معافیت هایی درباره برنامه های هسته ای و موشکی خود برسد. البته برای اینکه این استراتژی موثر باشد، ایران باید مسیر روشنی برای مذاکرات پیش روی خود ببیند و اعتماد کند که ترامپ واقعا تحریم ها را پس از گرفتن امتیازاتی لغو خواهد کرد. البته این سخت خواهد بود، چرا که دولت ترامپ سیگنال هایی را در مورد زمانی که مایل به مذاکره است فرستاده که اصلا روشن نیستند و با یکدیگر تناقض دارند. در اواخر ماه جولای، ترامپ گفت که مایل است بدون پیش شرط با رهبران ایران مذاکره کند. پس از آن پمپئو در بیانیه ای گفت که ایالات متحده تنها در صورتی مذاکره خواهد کرد که ایران تعهد خود را برای تغییرات اساسی در رفتارش نشان دهد، و با توافق هسته ای قوی تر موافقت کند. پس آمریکا مشخص نکرده که مذاکره بر سر چه چیزی باشد و چه امتیازاتی داده می شود و چه زمانی مذاکره صورت می گرد. رئیس گروه اقدام ایران برای این سوال تنها به این پاسخ بسنده کرد که فشار اقتصادی و مذاکرات "به صورت موازی ادامه می یابد" و در این زمینه به هیچ جزئیاتی اشاره نکرد.

حتی اگر این مذاکرات برگزار شود و ترامپ قول بدهد که تحریم ها را در برابر امتیازات نسبتا متعادل تری لغو کند، چرا ایرانیان باید به او اعتماد کنند که به قولش عمل می کند؟ چرا که در کنار این مسائل، ترامپ در حال حاضر از برجام خارج شده است. و چه چیز دیگری می تواند او را متوقف کند اگر او دوباره چنین کاری بکند و چه تضمینی وجود دارد که با وجود انجام این 12 شرط باز زیر قولش نزند؟

در ادامه چه اتفاقی رخ خواهد داد؟
سوال این است چرا دولت ترامپ به دنبال سیاستی است که ظاهرا شانس کمتری برای موفقیت دارد؟ شاید پاسخ این باشد که دولت احساس اغراق‌شده‌ای از نتایج تحریم ها داشته باشد. و احتمال بیشتر این است که هدف واقعی دولت ترامپ تغییر حکومت ایران است. مقامات ایالات متحده احتمالا می دانند که ایران خواسته های آنها را نمی پذیرد. در عوض، امیدوار هستند که تحریم ها موجب اختلافات داخلی و براندازی شود.