حضور ربات‌ها به طور فزاینده‌ای در خانه‌های ما و فضاهای عمومی رونق گرفته است. بعضی از ربات‌های جاروبرقی یا ماشین‌های اتوماتیک نمونه‌هایی از آنها هستند؛ برخی دیگر از ربات‌ها نیز نقش اجتماعی دارند و در تعامل با افراد به عنوان پرستار، یا در مدارس و سایر مراکز فعالیت دارند. مهندسان برای طراحی ربات‌هایی که به صورت تعاملی عمل می‌کنند، با روانشناسان همکاری می‌کنند و زمینه‌های مشترکی را بین ربات‌ها و انسان‌ها می‌بینند. این تحقیق مربوط به چیزی بیش از ساخت ربات‌های بهتر است، یعنی در مورد ارتباط انسان-ربات
یک روانشناس سلامت به نام الیزابت برودبنت از دانشگاه اوکلند در نیوزیلند یک بررسی با عنوان "ارتباط با ربات‌ها: حقیقتی که ما در مورد خودمان آشکار می‌کنیم" را در همایش سالانه روانشناسی ارائه کرده است. برودبنت در تحقیقاتش درباره سلامت ربات‌ها، اخلاق در روباتیک و آنچه که تحقیقات رباتیک درباره ذهن انسان نشان می‌دهد، صحبت می‌کند.

چگونه به ارتباط بین ربات و انسان علاقه مند شدید؟

این موضوع عمدتا از طریق خواندن داستان‌های علمی در دوران کودکی در من شکل گرفت، کتاب‌های اسحاق آسیموف و هری هریسون. من عاشق ربات‌هایی بودم که به مردم کمک می‌کردند. پس تصمیم گرفتم که در رشته مهندسی برق تحصیل کنم.
وقتی فارغ التحصیل شدم، در اواسط دهه 90 هیچ روبات اجتماعی وجود نداشت. تنها برخی مشاغل حاشیه‌ای با ربات‌های صنعتی انجام می‌شد که من به آن علاقه مند نبودم. چند سالی به عنوان مهندس کار کردم، سپس به دانشگاه برگشتم و روانشناسی بهداشت روان را مطالعه کردم، این که چگونه مغز با بدن تعامل دارد. در همان زمان، در سال 2005 به عنوان مدرس دانشگاه ایالتی اوکلند شروع به کار کردم و در آن زمان ربات‌ها نیز خیلی فراگیرتر شده بودند. من برای کمک به طراحی ربات‌ها شروع به همکاری با مهندسان کردم و رفتار آنها را آزمایش می‌کردم.

چرا لازم است بدانیم که چگونه روبات‌ها و انسان‌ها با هم کنار می‌آیند؟

اگر می‌خواهید که آنها مفید باشند، باید بدانید که چه چیزی از آنها می‌خواهید و باید بدانید که چگونه می‌توانید آنچه را که می‌خواهید به آنها بگویید. مطمئنأ شما قصد ندارید روباتی را بخرید که به شیوه‌ای رفتار می‌کند که از نظر اجتماعی قابل قبول نیست. آنها باید هنجارهای اجتماعی و رفتار مردم را درک کنند. به عنوان مثال، اگر یک ربات در حال نزدیک شدن به کسی بود، پس باید به شیوه‌ای حرکت کند که تهاجمی به نظر نیاید، یا زمانی که با افراد در حال صحبت با شخص دیگری هستند، ربات صحبت آنها را قطع نکند. ارتباط بصری نیز بسیار حیاتی است. تماس چشمی می‌تواند بگوید که آیا فرد به صحبت‌های شما گوش می‌دهد یا اینکه به آنچه که می‌گویید علاقه مند هست یا نه، و اینکه نفر بعدی که صحبت می‌کند چه کسی خواهد بود.
ارتباط بصری نیز بسیار حیاتی است. تماس چشمی می‌تواند بگوید که آیا فرد به صحبت‌های شما گوش می‌دهد یا اینکه به آنچه که می‌گویید علاقه مند هست یا نه، و اینکه نفر بعدی که صحبت می‌کند چه کسی خواهد بود. به عنوان یک انسان، ما این رفتارها را درک می‌کنیم. مهندسان نیز آنها را به طور جدی مورد مطالعه قرار داده‌اند و تلاش کرده‌اند قوانینی را برای ربات‌ها تنظیم کنند.
و در مورد نگاه ربات‌ها؟ مفهوم کلاسیکی در مورد چشم به نام "پنجره روح" وجود دارد. هرچه ربات‌ها بیشتر به انسان‌ها شبیه شوند، جذاب‌تر می‌شوند، زیرا آنها انسانیت بیشتری را جذب می‌کنند اما این قابلیت انطباق پذیری زمانی که آنها شروع به نگاه کردن می‌کنند کاهش می‌یابد، زیرا نگاه آنها روح ندارد. مطالعات مدرن در این باره چه می‌گوید؟
این موضوع به همان سادگی که در ابتدا تصور می‌شد، نیست. مطالعات اخیر نشان داده است که این ناسازگاری ناشی از ترکیبی متناقض از ویژگی‌های مصنوعی چهره یک انسان، مانند چشم و دهان کامپیوتری در چهره ای است که از نظر بقیه اجزا صورت، طبیعی است.

شما کدام نوع ربات‌ها را مطالعه می‌کنید؟

ما بر روی ربات‌های مراقبت کننده کار کرده‌ایم. یکی از آنها Paro seal، یک ربات حیوان خانگی است. همچنین چند ربات مختلف کره‌ای وجود دارد که در ابتدا به عنوان ربات‌های مراقبت گر طراحی نشده بودند. آنها برای وظایفی مانند کار با کودکان در مهد کودک یا گارسون در کافه ساخته شده بودند. در عین حال، ما این اهداف اولیه را برداشته و آنها را به روبات‌های پرستار تبدیل کرده‌ایم تا بتوانند از افراد مسن در خانه‌های خود مراقبت کنند.

چگونه روبات‌ها به افراد سالمند کمک می‌کنند؟

یاد آوری برای انجام کارها - به ویژه، برای مصرف داروهای خود در زمان مشخص، همچنین نظارت بر سلامتی آنها مانند گرفتن فشار خون و ارسال نتایج به یک سرور که پزشک یا پرستار می‌توانند به آن سیستم وارد شده و وضعیت بیمار را بررسی کنند. یکی دیگر از وظایفی که شناسایی کردیم، تشخیص سقوط است.

اما شما می‌توانید تلفن همراه خود را نیز طوری تنظیم کنید تا به شما یادآوری کند که داروهای خود را مصرف کنید. شما می‌توانید لباس‌هایی بپوشید که در صورت افتادن شما، کمک خبر می‌کنند. پس مزیت یکپارچه شدن همه این وظایف در یک ربات مستقل چیست؟
این یک سوال حیاتی است که نشان می‌دهد ربات‌ها با دستگاههای دیگر متفاوتند. ما یک مطالعه انجام داده‌ایم که در آن یکی از ربات‌ها به نام iRobi را با یک رایانه لوحی مانند iPad با همان نرم افزار مشابه مقایسه کردیم. این نرم افزار از مردم خواست تا تمریناتی مانند تمرینات آرامش بخش و دوچرخه سواری روی دستگاه دوچرخه ثابت را انجام دهند.
در این مطالعه، متوجه شدیم که اگر ربات از آنها درخواست کند، نسبت به اینکه رایانه لوحی از آنها درخواست کند، احتمال بیشتری وجود دارد که آن تمرینات را انجام دهند و مردم ربات را متفاوت از رایانه ارزیابی می‌کنند. آنها بیشتر به ربات‌ها اعتماد می‌کنند.

آیا شواهدی وجود دارد که چنین ربات‌های اجتماعی واقعا به مردم کمک می‌کنند؟

در زمینه مراقبت‌های بهداشتی، مطالعات کمی بر روی روبات‌های اجتماعی انجام شده است. بخشی از آن به این دلیل است که این تکنولوژی نسبتا جدید است و هنوز هم در حال توسعه است. اما در مورد ربات‌های موجود که چندین سال از عرضه آنها به بازار می‌گذرد، نتایج مثبتی دریافت شده است.

برگرفته از سایت knowablemagazine