پدرم عمل جراحی کرده و حالا در خانه مشغول استراحت است. شوق آمدن به مجلس روضه در چشمانش موج میزند؛ اما تا مدتی باید استراحت مطلق داشته باشد. تصمیم می گیرم به جای او به خانه ی حاج آقا[1] بروم، هم برای سلامتی اش دعا کنم و هم آنچه را می شنوم یادداشت کنم و وقتی به خانه برگشتم برایش بخوانم.
یادداشت های شب اول را که می خواند، کلی اشک می ریزد و سر حال می آید. دلم می خواهد از خوشحالی بال دربیاورم. یک بار دیگر یادداشت را برای خودم زمزمه می کنم:
«انسان اگر می‌خواهد از ماه محرم استفاده کامل کند، باید از یک سال گذشته ی خود مواظبت کرده باشد.
ده روز اول محرم منحصر به امام حسین علیه السلام است. اگر انسان بتواند باید هیچ‌کار غیرضروری نکند مگر کارهای مربوط به امام حسین علیه السلام.
انسان در ماه محرم باید خیلی بیشتر از چشمانش مراقبت کند. فرموده‌اند: هر نگاه که شخص به نامحرم می اندازد، تیری مسموم از تیرهای شیطان است. اگر آدم بتواند از چشمش مراقبت جدی کند، آن وقت می‌تواند برای امام حسین علیه السلام گریه کند.
گاهی آدم گریه می‌کند، اما دلش نسوخته است. اگر دل بسوزد و گریه کند، آن وقت ارزش بیشتری دارد!
مرحوم استاد[2] ما دستوری داشتند و می‌فرمودند: اگر شد بروید روضه های خلوت! گاهی ما دنبال جایی هستیم که روضه ی شلوغ و صدای خوش دارد و وقتی سینه می‌زنند تمام محله خبردار می‌شوند!
از غذایتان مواظبت کنید. انسان هرچه بیشتر غذایش را مراقبت کند و غذای پاک و حلال بخورد، در گریه کردن برای امام حسین علیه السلام توفیق بیشتری دارد.»[3]
یادداشت های شب اول را که می خواند، کلی اشک می ریزد و سر حال می آید. دلم می خواهد از خوشحالی بال دربیاورم. یک بار دیگر یادداشت را برای خودم زمزمه می کنم:
«انسان اگر می‌خواهد از ماه محرم استفاده کامل کند، باید از یک سال گذشته ی خود مواظبت کرده باشد.
ده روز اول محرم منحصر به امام حسین علیه السلام است. اگر انسان بتواند باید هیچ‌کار غیرضروری نکند مگر کارهای مربوط به امام حسین علیه السلام.
انسان در ماه محرم باید خیلی بیشتر از چشمانش مراقبت کند. فرموده‌اند: هر نگاه که شخص به نامحرم می اندازد، تیری مسموم از تیرهای شیطان است. اگر آدم بتواند از چشمش مراقبت جدی کند، آن وقت می‌تواند برای امام حسین علیه السلام گریه کند.
گاهی آدم گریه می‌کند، اما دلش نسوخته است. اگر دل بسوزد و گریه کند، آن وقت ارزش بیشتری دارد!
مرحوم استاد[2] ما دستوری داشتند و می‌فرمودند: اگر شد بروید روضه های خلوت! گاهی ما دنبال جایی هستیم که روضه ی شلوغ و صدای خوش دارد و وقتی سینه می‌زنند تمام محله خبردار می‌شوند!
از غذایتان مواظبت کنید. انسان هرچه بیشتر غذایش را مراقبت کند و غذای پاک و حلال بخورد، در گریه کردن برای امام حسین علیه السلام توفیق بیشتری دارد.»[3]
نویسنده: بیژن شهرامی
منابع:
1. آیت الله محمدعلی جاودان.
1. آیت الله محمدعلی جاودان.
2. آیت الله حاج شیخ عبدالکریم حق شناس.
3. خبرگزاری فارس،24/8/1391.
