شهر های مهم ایتالیا (2)

فلورانس (Firenze )

فلورانس نام شهر باستانی فلورنتیانا میباشد که در ایتالیا فیرنتزه نامیده میشود. در ایتالیای مرکزی و ناحیه توسکانی واقع شده و مرکز استان فلورانس گه رود آرنو در آن جاری است.
در عکس زیر رود آرنو را مشاهده میکنید که از زیر پل پونته ویکینو(Ponte Vecchio) جاری است

ساختمانهای دوره گوتیک و رنسانس ، موزه ها و گالریهای هنر و پارکهای آن بسیار مشهور است. از سوی دیگر فلورانس شهر اقتصادی، تولیدی و ترابری مهم ایتالیا محسوب میشود. بازار مشروب، روغن زیتون، سبزیجات، میوه و گل آن بسیار پر رونق است. راه آهن و اتوبان اصلی آن شمال ایتالیا را به رم متصل میکند. صنایع عمده آن شامل موتورسیکلت، قطعات اتومبیل، ماشینهای کشاورزی، شیمیایی، کودها، پلاستیکها و ابزار دقیق میباشد.
صنایع دستی آن از جمله کارهای نقره و جواهرات (مخصوصا طلا و کنده کاری جواهرات)، کارهای حصیربافی، چرمی، شیشه ای، کوزه گری، اثاث چوبی و قلابدوزی آن نیز بسیار معروف است. فلورانس پوشیده از برجهای و کلیساها تاریخی است که مشهورترین آنها کلیسای جامع سانتا ماریا دل فیوره است که قبلا به آن اشاره کرده بودیم.
در عکس زیر نمایی از این کلیسا را از پارک میکل آنژ مشاهده می کنید.

موزه هنری پلازو دلی اوفیتزی(Palazzo degli Uffizi) معروفترین موزه فلورانس میباشد. ساختمان آن متعلق به قرن شانزدهم بوده که ادارات دولتی و دادگاه ها در تشکیل می شده اند. هم اکنون در آن آثار نقاشی نفیسی از هنرمندان بزرگ ایتالیا و فرانسه در آن نگاهداری می شود.

کلیسای سانتا کروچه (Santa Croce) از دیگر ساختمانهای معروف فلورانس است که در قرن 13 و 14 ساخته شده و به عنوان مرکز پیدایش رنسانس از آن یاد میشود.

کلیسای سانتا ماریا نولا (Santa Maria Novella) یکی از زیباترین کلیساهای فلورانس است که در اوخر قرن 14 و اوایل قرن پانزده ساخته شده و با نقاشیهای زیبایی تزیین شده است.

کتابخانه مرکزی یکی از بزرگترین کتابخانه های ایتالیاست که در فلورانس واقع شده و حاوی بیش از چهار میلیون جلد کتاب و جزوه و هزاران کتاب دستنویس، نقشه و نامه است. این شهر زادگاه بزرگترین ادیب و شاعر ایتالیا دانته آلیگیری نیز میباشد.

کلیسای جامع فلورانس

این کلیسای جالب توجه از نشانه های پیشرفت فلورانس میباشد. این کلیسا در قرن سیزدهم ساخته شد اما طراحان قرن سیزدهم کلیسای جامع فلورانس نتوانستند محاسبات ساخت گنبدی با قدرت کافی برای پوشش منطقه وسیع مرکز آن، که حدود 42 متر بود را انجام دهند، تا اینکه معماری به نام فیلیپو بونه لسکی (Filippo Brunelleschi) در سال 1420 راه حل این مشکل را پیدا کرد. او ساختمانی را طراحی کرد که خود بنا و سنگینی بار سقف را تحمل کند. گنبد هشت ضلعی از حلقه های افقی آجری و سنگی تشکیل میشد. برآمدگیهای ماسه سنگی و هلاای روی گنبد، آنرا محکمتر میکرد.

ورونا (Verona)

ورونا شهری است در شمال ایتالیا، ناحیه ونتو (Veneto) کنار رود آدیگه (Adige) که موقعیت سوق الجیشی آن بین ونیز و میلان و همچنین گذرگاه برنر (Brenner) که ارتباط دهنده اروپای مرکزی با ایتالیاست، آن را به مرکز مهم تجاری و راه آهن تبدیل کرده است.
این شهر تولید کننده منسوجات، ماشین الات، کاغذ، شیمیایی، محصولات غذایی و همچنین کفش میباشد.

در عکس فوق میدان دی سینیوری (Piazza dei Signori) مشاهده میکنید که مجسمه دانته آلیگیری در میان آن وقرار دارد.
از معماریهای قابل توجه این شهر میتوان به قصر سلطنتی سن زنو ماجوره (San Zeno Maggiore متعلق به قرن 12 و 13) ، مقبره خوانواده اسکالیجر (Scaliger قرن 14)، کلیسای سبک گوتیک سنت آناستازیا (Sant'Anastasia کامل شده در قرن 15)، مکان باشکوه قرن 15 بویلاکوا (Bevilacqua)، کانوسزا (Canossa) و پمپی (Pompeii) و قلعه قدیمی (Castel Vecchio 1354) که اکنون به یک موزه هنری تبدیل شده است، اشاره کرد.

یکی از سالمترین آمفی تئاترهای بجا مانده از امپراتوری روم در مرکز میدان ورونا واقع شده که متعلق به قرن یکم میلادی است، که امروزه برای اجرای اپرا و کنسرتها استفاده میشود. در سمت راست تالار بزرگ شهر واقع شده است.
این شهر تا سال 89 قبل از میلاد متعلق به رومیان بوده است. در قرن پنجم اقوام وحشی آلمانی این شهر را به یک دژ نظامی تبدیل کردند، تا اینکه در قرن 12 به یک شهر آزاد تبدیل شد. اوج پیشرفت سیاسی و هنری شهر در قرن چهاردهم بود که توسط ونیز فتح شده بود. این شهر تا سال 1797 یکی از ایلات ونیز به شمار میرفت تا اینکه توسط قوای ناپلئون فتح شد. هنرستان نقاشی ورونا (متعلق به قرن 15 و 16) به جهت تابلوهای مناظر و پرتره هایش زبانزد است. در قرن نوزدهم ورونا به اشغال اطریشیها درآمد تا اینکه در سال 1866 قسمتی از پادشاهی ایتالیا گردید. این شهر در جنگ جهانی دوم خسارات فراوانی دید. جمعیت این شهر در سال 2002، 256110 نفر بوده است.

ناپل ( Naples)

نيپوليس به معناي شهر جديد در زبان يوناني، نام باستاني شهر ناپل امروز بوده است كه در ايتاليا ناپولي (Napoli) خوانده ميشود. اين شهر در جنوب ايتاليا در ناحيه كاپانيا واقع شده و يكي از بنادر مهم ايتاليا ميباشد.
ناپل بر سراشيب كوهپايه هاي سلسله جبالي ساخته شده است كه خليج ناپل را در دهانه درياي مديترانه، محصور كرده است. آتشفشان وزو (Vesuvius) از شهر قابل مشاهده است، وزو همان آتشفشاني است كه شهر پمپي(Pompeii) را در سال 79 ميلادي زير گدازه ها مدفون كرد.

تصویر : نمايي از شهر ناپل
در ناپل علاوه بر يك بندر بزرگ براي كشتي هاي مسافري و تجاري، چندين بندر كوچكتر براي كشتي هاي ماهيگيري و تفريحي وجود دارد.در كنار صنعت اصلي كه توريسم ميباشد، ناپل داراي صنايع كشتي سازي و توليد كنندگان مواد شيميايي، غذايي، دستكش، آهن و فولاد و ماشين سازي است.
ناپل به جهت زندگي رنگين خياباني، غذاها(محل پيدايش اسپاگتي و پيتزا) و ترانه هايش بالاخص سبك بل كانتو (bel canto ترانه زيبا) معروف است. ناپل جايگاه قلعه هاي بيشمار و مكانهاي جالب است. روي يك جزيره سنگي كه توسط گذرگاهي به شهر متصل شده قلعه دل اوو (dell'Ovo) متعلق به قرن دوازده واقع شده و در بندر نيز قلعه قرن سيزده نوو (Nuovo) و بالاي تپه اي رو به شهر نيز قلعه قرن چهاردهمي سنت المو (Sant'Elmo) خودنمايي ميكند.
پلازو ريله (Palazzo Reale) مكان سلطنتي بوده كه در اوايل قرن هفدهم ساخته شده و اكنون يكي از كتابخانه هاي ملي قابل توجه ناپل است كه شامل مجموعه ارزشمندي از كتابهاي دستنويس است. در كنار اين كتابخانه، تيترو سن كارلو (ساخته شده در سال 1737 و بازسازي شده در سال 1816) قرار دارد كه از مشهور ترين تئاترهاي اپرا در سراسر اروپا بشمار ميايد.
موزه ملي ناپل به جهت دارا بودن نقاشيهاي زياد يوناني-رومي و مجسمه هاي يافت شده از شهر پمپي، هركولانيوم (Herculaneum) و حومه شهر، زبانزد است. اين موزه همچنين داراي مجموعه اي غني از نقاشي هاي مجلل فرانسوي است.
علاوه بر دانشگاه، ناپل داراي موسسه آموزش نيروي دريايي، مدرسه زبانهاي خارجي، هنرستان موسيقي و آكادمي هنرهاي زيبا ميباشد.
كليساي جامع سن جنارو (San Gennaro) يكي از معروفترين كليساهاي ناپل است كه در قرن سيزدهم شروع به ساخت شده و تا قرن نوزدهم قسمتهاي زيادي از جمله نماي سر در به آن اضافه شده است.
مقبره سنت جنوريوس (St. Januarius) محافظ مقدس شهر، در اين كليسا واقع شده كه در ماههاي مي و سپتامبر انباشته از جمعيتي است كه به معجزه اين شخص اعتقاد دارند.
كليساي سن دومنيكو ماجوره (San Domenico Maggiore) داراي نماي داخلي زيبايي است و انباشته از پيكره ها و نقاشي هاي ديواري است. در كنار اين كليسا صومعه دومنيكن واقع شده كه سنت توماس اكينز (Saint Thomas Aquinas فيلسوف معروف ايتاليايي) در آنجا زندگي ميكرده و درس ميخوانده است.
منبع:http://www.persia.it
/خ