تضمین یک محیط سیاست حمایتی
اقدام جامعه در توسعه فعالیت ها
ایجاد محیط های حمایتی و پایدار برای فعالیت های توریستی
افزایش دانش و مهارت های شخصی افراد درگیر
این رویکرد در بهبود سلامت موفق بوده است، بنابراین به نظر می رسد که این رویکرد منجر به توسعه پایدار اکوتوریسم شود. در این مقاله به بررسی خدمات بهداشتی و رفاهی در بوم گردی می پردازیم.
تعریف سلامتی در خدمات بهداشتی و رفاهی در بوم گردی :
سلامتی و عوامل تعیین کننده آن در خدمات بهداشتی و رفاهی در بوم گردی تشخیص بسیاری دارد که سلامتی را نمی توان از لحاظ ارتباط با بیمار تعریف کرد. عنوان مثال، تعریف سازمان بهداشت جهانی در سال 1946 از سلامتی وضعیت کاملی از سلامت جسمی، روحی و اجتماعی است. سلامت به عنوان یک حقوق اساسی بشر دیده می شود که منبعی برای زندگی است، نه یک هدف برای خود. پیش نیازهای بهداشتی شامل صلح، سرپناه، آموزش، امنیت اجتماعی، روابط اجتماعی، غذا، درآمد، توانمندسازی زنان، یک سیستم زیست محیطی پایدار، استفاده از منابع پایدار، عدالت اجتماعی، احترام به حقوق بشر و حقوق صاحبان سهام است. پیامدهای منفی اکوتوریسم در حیات وحش در سراسر جهان رو به افزایش است. گردشگری محیط زیست در خدمت ارتقاء سطح آگاهی محیط زیست، جوامع پایدار، تجربیات فرهنگی و حفظ و حفاظت از محیط زیست است. با این وجود ماهیت ذاتی جهانگردی نیاز به ایجاد تحولاتی دارد که همواره به نفع محیط زیست نبوده است. با این وجود، برای کسانی که قصد یک تعطیلات پایدار را دارند، لازم است ملاحظات زیست محیطی را در خاطر داشته باشید. به جای رفتن به مقاصد گردشگری محبوب مانند چین، ایتالیا، اسپانیا و آلمان، تعطیلات در حال گسترش جستجوها و مقصد خود هستند. مقصد بیشتر به معنای فرصت های بیشتر برای اشتغال در جمعیت بومی جوامع کم درآمد و کشورها است.
خدمات بهداشتی و رفاهی در بوم گردی و تاثیر آن در زندگی افراد محلی
در خدمات بهداشتی و رفاهی در بوم گردی مردم محلی به عنوان راهنما، متخصص، تظاهرات کننده، بازرگان و میزبان برای بازدید از گردشگران عمل می کنند. افزایش ترافیک به معنای سرمایه گذاری بیشتر پول به طور مستقیم به جامعه و همچنین استاندارد زندگی بالاتر است. دسترسی جامعه و جهانگردی، به مردم سراسر جهان این امکان را می دهد تا وارد جامعه فقیر نشین شده و با ارائه خدمات و پشتیبانی، آن را احیا کنند. در یک مثال، تعطیلات می تواند به معنای داوطلبانه، ساختن یا خدمت در یک جامعه فقیرنشین باشد. تأثیر دیگر ناشی از تجربیات همه جانبه در زندگی مردمان بومی است که فرهنگ و محیط خود را حفظ می کنند. گردشگری محیط زیست همچنین سواد فرهنگی را فراهم می کند. جوامع می توانند با در اختیار داشتن اقامتگاه فرهنگی محلی، غذا، تاریخ و فعالیتها، رفاه خود را بهبود بخشیده و به یک جمعیت گسترده تر آموزش دهند. بعلاوه، دور کردن مقداری از مطبوعات از مقاصد گردشگری معمولی به معنای فشار بر محیط اطراف و اکوسیستم های اطراف است. پولی که از آزادی فشارهای محیطی حاصل می شود و پس انداز می شود، در تلاشهای حفاظت و حفظ قرار می گیرد. با افزایش گردشگری فشار بیشتری برای توسعه مناطق ایجاد می شود و آنها را فراگیرتر و تفریحی تر می کند. ایجاد اسکان بیشتر، مشاغل و امکانات در این جوامع و مقاصد باعث آسیب به زیستگاه ها و ویران شدن آنها می شود. با آسیب رساندن به محیط محلی، شما فشار روی گونه های بومی را افزایش می دهید. افزایش رقابت برای منابع بین تهاجم فعالیت های توریستی و جمعیت بومی - محلی و حیوانات وحشی - به معنای حیات وحش و برخی از روش های زندگی ناپدید می شود. در جای خود، این فرهنگ ها و محیط ها، ویژگی های یکسانی از سایت های محبوب قبلی را به خود اختصاص می دهند. فرهنگ های بومی برای نگه داشتن گردشگران به فرهنگ مصرفی تحریف می شوند و این منجر به بهره برداری از منابع و حیات وحش می شود که در حال حاضر مقصدهایی مانند باهاما و فیلیپین را از بین می برد.
اکوتوریسم در خدمات بهداشتی و رفاهی در بوم گردی :
اکوتوریسم در خدمات بهداشتی و رفاهی در بوم گردی مفهومی است که در اوایل دهه 1960 سرچشمه گرفت، در زمانی که انتقادهای مهمی علیه گردشگری سنتی صورت می گرفت، وگرنه به عنوان گردشگری انبوه شناخته می شد. اساساً، منتقدین معتقد بودند که گردشگری انبوه که با معاملات بسته ای به مقصد آشنا، تعامل محدود با جمعیت محلی، سطح بالای امنیت و تجربه متقابل با زندگی و فرهنگ محلی انجام می شود، منجر به اثرات منفی زیست محیطی و فرهنگی - اجتماعی، نتایج که تازه شروع به مشاهده کردند. اکوتوریسم نوعی گردشگری جایگزین است که هدف آن دستیابی به منافع اقتصادی از طریق حفظ منابع طبیعی است. بسیاری از کارشناسان جهانگردی عموماً موافقند که اکوتوریسم با "یکپارچگی، مسئولیت پذیری و پایداری اقتصادی و اجتماعی - فرهنگی" مشخص می شود. در بیشتر مواقع، موفقیت این نوع از گردشگری در مناطق مختلف به عوامل مختلفی بستگی دارد که از جمله آنها می توان به ثبات سیاسی منطقه اشاره کرد. اکوتوریسم در خدمات بهداشتی و رفاهی در بوم گردی به عنوان یک نوع گردشگری با نیازهای زیرساختی در مقیاس کوچکتر و تقاضای مصرف کنندگان کمتر "از نظر مصرفی"، به طور ایده آل با جهان در حال توسعه مناسب است. به سرمایه گذاری های چند میلیارد دلاری نیاز ندارد. مشاغل محلی و کوچک و کارآفرینان می توانند با موفقیت خواسته های اکوتوریسم را به خصوص در زمینه های اقامت و خدمات غذایی تحقق بخشند. در نتیجه، اکوتوریسم به ویژه به عنوان ابزاری برای تحریک توسعه اقتصادی،بهداشتی و رفاهی در جهان در حال توسعه، بسیار محبوب شده است.
افزایش اکوتوریسم در خدمات بهداشتی و رفاهی در بوم گردی
در خدمات بهداشتی و رفاهی در بوم گردی اکوتوریسم با مقابله با مشکلات شدید تعادل در کشورها این فرصت را به دست می آورد که بدون تخریب پایگاه منابع زیست محیطی خود، ارز خارجی کسب کنند. اکثر کشورهای در حال توسعه از نظر تنوع زیستی گسترده و وسعت محیطهای بکر و طبیعی در آن کشورها، از نظر «اکوتوریسم» از یک مزیت «مقایسه ای» برخوردار هستند. با توجه به صندوق جهانی حیات وحش برای طبیعت، این "مزیت مقایسه ای" در سال 1988 به تقریبا 12 میلیارد دلار درآمد اکوتوریسم برای کشورهای در حال توسعه است. درآمد کلی گردشگری در جهان در حال توسعه برای سال 1998 55 میلیارد دلار بوده است. در خدمات بهداشتی و رفاهی در بوم گردی محبوبیت اکوتوریسم در بین کشورهای جهان در حال توسعه فقط از سال 1988 افزایش یافته است، که این امر به اثبات رساندن گسترش اپراتورهای تخصصی تور اکوتوریسم و افزایش تعداد کنفرانس های اکوتوریسم در آن کشورها است. اکوتوریسم برای بسیاری از مقصد های در حال توسعه در جهان در حال تبدیل شدن به مهمترین بخش بازار گردشگری است.
منبع: www.witpress.com
