خداوند متعال به زنان مؤمن دستور می دهد: «زینت و آرایش خود را آشکار نکنند جز آن مقداری که آشکار است (صورت و دست ها تا مچ) مگر برای شوهران و دیگر محارم». و در ادامه به زنان مؤمن سفارش می کند: «هنگام راه رفتن پاهایشان را به زمین نکوبند تا زینت مخفی آنان [که همان خلخال پا است] آشکار نشود و یا صدای آن شنیده نشود و موجب جلب توجه نامحرمان نگردد».[1] آسیب ها و پیامدهای منفی و گاهی غیرقابل جبران به واسطه حضور تحریک کننده زنان در بین نامحرمان دامنگیر فرد، خانواده و جامعه می گردد و در اینجا به گوشه ای از این آسیب ها اشاره می نماییم:
1- پیامدهای فردی
به طور طبیعی آرایش چهره به نوعی توجه و نگاه نامحرمان را به خود جلب می کند، بدیهی است که این کار زمینه برخی از تحریکات را برای طمع ورزی ایجاد می نماید، در حالی که حفظ شخصیت زن و کرامت انسانی او می طلبد که با وقار لازم از منزل بیرون شود و از هر چیزی که توجه و رغبت دیگران را به او جلب می کند پرهیز نماید.[2] بنابراین خود زنان آرایش کرده اولین کسانی هستند که در معرض آسیب قرار می گیرند.از سویی شخصیت زن به خاطر حضور آرایش کرده او در جامعه، او را تا حد یک عروسک، یا یک کالای بی ارزش به سقوط می کشاند و ارزش های والای انسانی او به کلی به دست فراموشی سپرده می شود، و تنها به عنوان وسیله ای برای کامیابی های جسمی مورد توجه قرار می گیرد.[3]
2- پیامدهای خانوادگی
بنیان خانواده، مقدس ترین پیوند اجتماعی است. برای ثبات این بنیان، عفت و حجاب مهم ترین عامل به شمار می آید. اگر زنان آرایش ها و خودنمایی ها را به بیرون منزل بکشانند، و مورد نگاه های هوس آلود نامحرمان قرار بگیرند، ناخواسته عامل پیامدهای منفی خواهند شد که در اینجا به برخی از آنها اشاره می شود:
الف. سستی نظام خانواده و تأخیر در ازدواج
حضور دختران آرایش کرده در جامعه موجب تنوع طلبی پسران در انتخاب همسرشان می شود و در آرزوی رسیدن به دختری که همه زیبایی ها را داشته باشد، ازدواج را به تأخیر می اندازند.برخی دختران تصور می نمایند اگر آرایش کرده در جامعه رفت و آمد کنند، زمینه ازدواج آنها بیش تر فراهم می گردد؛ اما واقعیت آمارها خلاف آن را اثبات نموده است؛ زیرا بیش از این که مورد «توجه» باشند «طعمه هجوم نگاه های سمّی» هستند و شرایط ازدواج آنان سخت تر می شود.
ب. کاهش جذابیت همسران و افزایش طلاق
اگر مردان به راحتی و به آسانی در تمام صحنه های اجتماعی به زنان آرایش کرده و متنوع دسترسی داشته باشند، ضمانتی برای پایداری محبت و دلبستگی آنان به همسرانشان نخواهد بود؛ زیرا تحریک هوی و هوس آنان را از زن خود دلسرد می کند و در کانون گرم خانواده اختلاف و اختلال پیش خواهد آمد.این است که وقتی زن بزک کرده و بدحجاب در جامعه ظاهر می شود، چشم ها، به سوی او نشانه می روند و چه بسا فریفته و فریب خورده شده و سرانجام به جدایی از همسر منجر شود.
3- پیامدهای اجتماعی
الف. سقوط ایمانی و اخلاقی جامعه
حضور آرایش کرده زنان در جامعه علاوه بر اینکه نشانه پای بند نبودن و بی مبالاتی فرد به احکام و اعتقادات اسلامی است؛ نگاه های آلوده مردان هوس باز را به خود جلب می کند و آتش شهوت را در دل آنان شعله ور می سازد و هنگامی که این وضعیت در جامعه شیوع پیدا کند همه حدّ و مرزها به تدریج شکسته می شود و حریم عفاف خدشه دار می گردد و گناه و آلودگی همه جامعه را فرامی گیرد و سرانجام با از بین رفتن سرمایه های معنوی، پایه های ایمانی مردم سست گردیده، جامعه در سقوط اخلاقی و فساد قرار می گیرد.[4]ب. افزایش التهاب و آرامش اجتماعی
اگر زنان به صورت تحریک آمیز در اجتماع ظاهر شوند، التهاب و هیجان روحی بینندگان هر لحظه با دیدن صحنه ای تازه افزایش می یابد و از آن جا که ارضای غریزه جنسی در تمامی موارد دلخواه، ممکن نیست، باعث برهم خوردن تعادل روحی بینندگان می گردد.ج. کم رنگ شدن حضور مثبت زنان در جامعه
زنی که تن و اندام خود را در معرض دید همگان می گذارد، در حقیقت ویژگی های «جنسیتی» خود را ابزاری برای ارتباط ناسالم جنسی قرار می دهد و اصطلاحاً کوچه و بازاری می شود. به عبارت دیگر او می خواهد با تکیه بر فریبندگی جنسی خویش، جای خود را در جامعه باز کند، نه با تکیه بر انسانیت خود و بدین ترتیب اعلام می کند که آن چه برای او مهم است، جاذبه های زن بودن اوست، نه انسان بودن و نه اندیشه و نه لیاقت و کارآیی او و حال آن که اسلام با ممنوع نمودن آرایش زنان در جامعه خواهان آن است که زنان و مردان مسلمان با جنبه های انسانی خود در اجتماع حاضر گردند.د. گسترش فساد اجتماعی
در جامعه ای که حجاب، متانت، عفت و حیا ارزش تلقی می شود، زن پایه های این ارزش را از رفتار و کردار خود، به بینش و باور خویش سرایت می دهد و از طرفی نه تنها زنان دیگر بلکه مردان را نیز متوجه ارزش های جامعه می سازد و جامعه را به سلامت و ارزش های واقعی سوق می دهد. اما اگر زن، روش ها و منش های خود را تغییر دهد و به خودنمایی و آرایش های ظاهری بپردازد، ارزش هایی چون حجاب و حیا و وقار را خدشه دار می کند و خود و اجتماع را به تباهی و فساد و در نهایت به ضدارزش ها می کشاند.[5]پی نوشت:
[1] نور(24)، آیه 31.
[2] براى آگاهى بیشتر ر. ک: نظام حقوقى زن در اسلام، مرتضى مطهرى.
[3] برگزیده تفسیر نمونه، ج 3، ص: 292.
[4] ر. ک: آثار و پیامدهاى فرهنگى اجتماعى گسترش بدحجابى، محمدحسین درافشان، پیام زن، شماره 184 و 185.
[5] همان.
منبع: حوزه نت
