رمضان، نشان‌ از قامت رعنا

براي عاشق حضرت مهدي عليه السلام، در و ديوار، باغ و گلستان، ماه و خورشيد و آسمان، همه و همه يادآور جلوه‌اي از معشوق است، و عاشق مهدي عليه السلام نيز، چنين عاشقانه همه‌جا حضرت مهدي عليه السلام را مي‌نگرد؛ به ويژه آن‌كه روايات و آيات فراواني اين نشانه‌ها را پر رونق و زيباتر به چشم جان نشان مي‌دهد.
به صحرا بنگرم صحرا ته بينم
به دريا بنگرم دريا ته بينم
به هرجا بنگرم كوه و در و دشت
نشان از قامت رعنا ته بينم

1. ماه و مهدي

يكي از اعمال در آستانة شب اول، همان«استهلال» يعني طلب ديدن ماه است. از كلمة «ماه» مي‌توانيم يادآور حضرت مهدي عجل الله تعالي فرجه الشريف شويم به دو جهت:
1. چون در روايات و دعاها حضرت مهدي عجل الله تعالي فرجه الشريف تشبيه به ماه شده‌اند مثل: وجهه كالقمر الدري.[1] چهره‌اش مانند ماه نوراني است و ... كَفِلقَةِ قمر.[2] مانند پاره ماه است و در دعاي ندبه دربارة صفات امامان معصوم عليهم السلام آمده كه آنها «ماه‌هاي فروزانند ... وَ الْاَقمار المنيره. كه حضرت مهدي عجل الله تعالي فرجه الشريف يكي از آن‌هاست.
2. همانطور كه مؤمنين مترصدند و آماده مي‌شوند كه ماه شب رمضان را ببينند و وظيفه خود را عملي كنند، بايد آماده باشند كه «ماه فاطمه» چه زماني از «افق كعبه، نمايان مي‌شود بلكه بايد تاريكي‌هاي گناه را بزدايند تا هر چه زود‌تر چهرة تابناك مهدي طلوع كند.

2. ميهماني خدا

ماه رمضان، ماه «ضيافة الله» و ميهماني‌دادن خداست كه ميزبان آن حضرت مهدي عليه السلام است. چون: بِيُمنِهِ رزق الوري، به يمن و بركت حجت بن الحسن عليه السلام است كه موجودات روزي مي‌خورند.
گرچه، اگر با ديده دقت بنگريم در همه سال و همه آنات‏ سفرة ميهماني خداي كريم همراهِ ميزباني حضرت مهدي عجل الله تعالي فرجه الشريف برقرار است چنان كه سيد بن طاووس رحمه الله عليه گويد:
نَزيُلكَ حيثُ ما اتَّجهتْ ركابي
ضَيفُكَ حيثُ كنتُ مِنَ البلاد
اي امام زمان من بر تو نازل مي‌شوم هر كجا كه راحله‌ام روي آورد و مرا وارد نمايد. و ميهمان تو هستم در هر كجا كه باشم از شهر‌ها (چون هستي مملوك توست).
ميزباني و خلق مهمانت
همه بنشسته بر سر خوانَت
جانب خلق دائماً جاري است
ريزش سيل وار احسانت

3. جلسات قرآن

جلسات قرآن كه برپا مي‌شود خارج از چند امر نيست: تلاوت ـ قرائت ـ ترجمه ـ تفسير ـ حفظ.
وقتي در ماه مبارك رمضان مشغول امور مذكور هستيم بايد بدانيم كه مصداق اتم و اكمل و اجمل و بهترين تالي و قاري و مترجم و مفسر و حافظ قرآن، حضرت صاحب‌الزمان مهدي موعود موجود عجل الله تعالي فرجه الشريف مي‌باشند. چرا كه در زيارتنامه آل يس و جامعه مي‌خوانيم كه:
1. السلام عليك يا تالي كتاب الله (تلاوت)
سلام بر تو اي (امام زمان) كه تلاوت كننده كتاب خدائي
2. السلام عليك ... و ترجمانه ـ و رَضيَكُم تراجمةً لوحيه (ترجمه)
سلام بر تو اي امام زمان كه ترجمه كننده كتاب خدائي.
3. السلام عليك حين تقرءُ (قرائت)
سلام بر تو اي امام زمان كه قرائت كننده كتاب خدائي.
4. السلام عليك حين ... تبيّن (تفسير)
سلام بر تو اي امام زمان كه تفسير كننده كتاب خدائي.
چه خوش است صوت قرآن زتو دلربا شنيدن
سوي حق نظاره كردن سخن خدا شنيدن

4. قرائت قرآن

ماه رمضان فصل «بهار قرآن» است همانطور كه هر چيزي «بهاري» دارد كما قال النبي صلي الله عليه و آله و سلم: «لِكُلِّ شَيٍ رَبيعٌ و ربيعُ القرآن شَهرُ رمضان»[3] همانطور كه «ماه رمضان» بهار قرائت و تلاوت و تدبر و تفكر در قرآن صامت است و از نفحات الهي و نسيم بهاري رمضان و قرآن، دل‌ها زنده مي‌شود بايد تفكر و تدبر كنيم به قرآن ناطق كه در هر عصري امام معصوم مي‌باشد. چرا كه پيامبر خاتم صلي الله عليه و آله و سلم فرمودند: «اني تارك فيكم الثقلين كتاب الله و عترتي».
قرآن ناطق اين زمان حضرت مهدي عجل الله تعالي فرجه الشريف مي‌باشند كه يكي از عترت پيامبر است كه حضرتش فرمودند: «المهدي من عترتي مِن وُلد فاطمة؛[4] مهدي از خانواده من، و از فرزندان فاطمه زهرا عليها السلام است. همان اندازه كه به قرآن مي‌انديشيم به عِدل و شريك قرآن هم بيانديشيم كه مي‌گوييم «السلام عليك يا شريك القرآن». اگر مردم براي قرآن «بهاري» دارند و آن ماه رمضان است بهار ديگري هم دارند كه آن حضرت صاحب‌الزمان عجل الله تعالي فرجه الشريف است كه در زيارتنامه مي‌گوئيم: «السلام عليك يا ربيع الانام».[5]
ولايت مهدي عجل الله تعالي فرجه الشريف محور قرآن
امام صادق عليه السلام فرمود: «ان الله جعل ولايتنا اهل البيت قطب القرآن و قطب جميع الكتب عليها يستدير محكم القرآن و بما نوهّيت الكتب و يستبين الايمان؛[6] خداوند، ولايت ما اهل بيت را مدار قرآن و جميع كتب آسماني قرار داده است؛ آيات محكم قرآن بر محور آن مي‌چرخد و به سبب آن كتب آسماني بلند آوازه شده و ايمان آشكار گرديده».
روح قرآن؛ ولايت مهدي است
عين ايمان، رضايت مهدي است

پي نوشت :

> [1]. فردوس الأخبار، ج4، ص496.
[2]. الخرايج راوندي، ج1، ص481.
[3]. وسائل الشيعه، ج10، ص302.
[4]. سنن ابي داود، كتاب المهدي، ج4، ص473، ح4280.
[5]. مفاتيح الجنان.
[6]. تفسير عياشي.

منبع: www.aman.ir
/س