۱. تله‌های یخی عطارد
با وجود اینکه نزدیک‌ترین سیاره به خورشید، آخرین جایی است که انتظار وجود یخ در روی آن می‌رود، جالب است بدانیم که در قطب‌های این سیاره شگفت‌انگیز فرورفتگی‌هایی وجود دارد که در طول میلیون‌ها سال، دائما در سایه خورشید قرار داشته‌اند و در اعماق آن‌ها دما به میزان ۱۷۳- درجه سلسیوس هم می‌رسد. در چنین مکان‌هایی امکان تجمع حجمی از یخ وجود دارد که به مراتب از محل‌های مشابه آن‌ها بر روی ماه، بیشتر است.
۲. زهره، منزلگاه حیات
مورد بعدی از لیست دیدنی‌ترین مکان‌های منظومه شمسی بر روی دومین سیاره این منظومه قرار دارد. با وجود دمای فوق‌العاده بالا و محیطی بسیار خشک، در ارتفاعی مشخص از سطح زهره شرایط به گونه‌ای مطبوع می‌شود که در صورت داشتن تجهیزات لازم، می‌توان محلی برای زندگی انسان در این ارتفاع ایجاد کرد.این محیط ابری شکل در ارتفاع ۴۸ کیلومتری سطح سیاره قرار دارد و تابش خورشید و ترکیبات شیمیایی موجود در کنار فشار و دمای مناسب در این بخش از آسمان زهره، امکان ادامه حیات موجودات شناخته‌شده را فراهم می‌کند. البته در این محل ابر‌های زیادی از اسید سولفوریک قرار گرفته است که رویای زندگی بر روی زهره را به چالش می‌کشند.
۳. دنباله‌دار/سیارک فایتون
سنگی فضایی با نام فایتون (Phaethon) وجود دارد که از برخی جهات شبیه به یک دنباله‌دار است و از برخی جهات هم در دسته سیارک‌ها قرار می‌گیرد؛ این جرم آسمانی که به واسطه مدار گردش بسیار عجیب خود، از فاصله‌ای بسیار نزدیک به خورشید عبور کرده و به فاصله‌های دوری مانند نزدیکی‌های مریخ هم می‌رسد، به عنوان یکی از جالب‌توجه‌ترین و دیدنی‌ترین مکان‌های منظومه شمسی شناخته می‌شود.چنین مدار گردشی فایتون را به دنباله‌دار‌ها شبیه می‌کند، اما از آنجایی که با عبور این جرم از کنار خورشید، رد یخی دیده‌شده در اطراف دنباله‌دار‌ها به وجود نمی‌آید، محققان این سنگ را بیشتر به عنوان یک سیارک می‌شناسند. البته تئوری‌های دیگری هم در مورد این شی آسمانی ارائه شده که بر اساس آن‌ها می‌توان گفت که فایتون در مراحل اولیه حیات خود یک دنباله‌دار بوده که بعد از گذر سال‌ها تبدیل به جرمی شبیه به سیارک‌ها شده است.
۴. ایدا و داکتیل
در سال ۱۹۹۳ وقتی که فضاپیمای گالیله (Galileo) در راه رسیدن به سیاره مشتری قرار داشت، در سر راه خود از یک سیارک به نام ایدا (Ida) عکس‌برداری کرد؛ اما نکته جالب‌تر اینجا بود که سیارک مورد نظر در اطراف خود یک ماه کوچک داشت که به نام داکتیل (Dactyl) شناخته می‌شود. این قمر به عنوان اولین جرمی که به دور یک سیارک می‌چرخد، معروف است و شگفتی‌های ایدا و داکتیل به همین‌جا ختم نمی‌شود.دانشمندان متوجه شده‌اند که نوعی تاثیر عجیب که به خورشید مربوط است، باعث شده که در طول سال‌ها این دو جرم به رنگ قرمز دربیایند. از طرف دیگر سن واقعی ایدا هنوز هم یکی از سوالاتی است که پاسخی برای آن وجود ندارد و همچنین کسی نمی‌داند که چگونه داکتیل در میدان گرانشی یک سیارک گیر افتاده و به دور آن می‌چرخد.
۵. ژانوس و اپیمتئوس
در ادامه لیست دیدنی‌ترین مکان‌های منظومه شمسی به سیاره زحل و قمر‌های شگفت‌انگیز آن می‌رسیم. دو جرم آسمانی مخصوص که به دور این سیاره می‌گردند، ژانوس (Janus) و اپیمتئوس (Epimetheus) نام دارند که به خاطر ظاهر شبیه به سیب‌زمینی و حرکات منحصر به فرد خود شناخته می‌شوند.مدار گردشی این دو ماه به گونه‌ای است که یکی از قمر‌ها ۵۰ کیلومتر نزدیک‌تر نسبت به زحل قرار دارد. با این وجود هر چهار سال یک‌بار سیستم گرانشی ژانوس و اپیمتئوس در شرایطی قرار می‌گیرد که ماه دورتر به دیگری نزدیک شده و در یک چرخش جالب‌توجه، جای دو ماه با یکدیگر عوض می‌شود. تاکنون هیچ جفت ماهی در منظومه شمسی کشف نشده که دارای چنین مکانیسم گرانشی عجیبی باشد.
۶. قمر یین و یانگ
سومین قمر بزرگ سیاره زحل، یاپتوس (Iapetus) نام دارد که ظاهر آن بیننده را به یاد علامت معروف چینی یین و یانگ (Yin-Yang) می‌اندازد. در خط استوایی این جرم آسمانی گردو مانند، رشته‌کوه‌هایی به هم پیوسته وجود دارد و از طرف دیگر، یک نیمکره از ماه به سیاهی زغال بوده، در حالی که طرف دیگر ماه به مراتب روشن‌تر است.تاکنون کسی نتوانسته دلیل اصلی روشنی و تاریکی سطح یاپتوس را مشخص کند، اما برخی از دانشمندان می‌گویند که ممکن است ذرات پخش‌شده از یکی دیگر از ماه‌های زحل باعث تیرگی سطح این قمر شده باشد. از طرف دیگر این امکان هم وجود دارد که آتش‌فشان‌های یخی، هیدروکربن‌های تیره را در سطح یاپتوس پخش کرده باشند.
برخی از طرفداران تئوری‌های توطئه هم گفته‌اند که این مورد از دیدنی‌ترین مکان‌های منظومه شمسی احتمالا به دست موجودات فضایی و تمدن‌های فرازمینی ساخته شده و ظاهر عجیب آن نمی‌تواند حاصل پدیده‌های طبیعی باشد؛ البته این احتمال توسط دانشمندان رد شده است.
۷. پرتگاه‌های پیچ در پیچ میراندا
قمر عظیمی به دور سیاره یخی و بزرگ اورانوس می‌چرخد که میراندا (Miranda) نام دارد. بر روی این قمر ویژگی‌های زمین‌شناسی گوناگونی از جمله دره‌های باریک، سراشیبی، صخره و پرتگاه‌های بسیار بلند قرار دارد که ارتفاع برخی از پرتگاه‌های آن به ۲۰ کیلومتر هم می‌رسد؛ در کل منظومه شمسی پرتگاه‌هایی با ارتفاعی بیشتر از این کشف نشده است.بر اساس یکی از نظریه‌های مربوط به ویژگی‌های عجیب میراندا، یخ‌های زیر سطحی این قمر در بخشی از عمر آن با شدتی باورنکردنی به سطح بیرونی رسیده‌اند و فوران آن‌ها ارتفاعات دیده‌شده را به وجود آورده است. از طرف دیگر برخی هم می‌گویند که ممکن است این ماه در گذشته به دفعات متلاشی شده و مجددا به هم پیوسته باشد و به همین دلیل، سطوح ناهمتراز آن به وجود آمده است.
۸. تریتون و پروتئوس
دورترین سیاره در منظومه شمسی نپتون است که بزرگ‌ترین قمر آن، تریتون (Triton)، به عنوان مورد بعدی در لیست دیدنی‌ترین مکان‌های منظومه شمسی شناخته می‌شود. این ماه در لیست مکان‌هایی که دانشمندان قصد دارند به آن‌ها کاوشگر ارسال کنند، از اولویت بالایی برخوردار است و ویژگی‌های عجیب آن باعث شده تا علاقه زیادی برای کاوش این قمر وجود داشته باشد؛ مدار گردشی تریتون برخلاف سایر قمر‌های نپتون و خود این سیاره بوده و به همین دلیل گفته شده که ممکن است جرم مورد نظر در میدان گرانشی نپتون گیر افتاده باشد.از طرف دیگر فوران دائمی یخ در سطح این قمر باعث شده تا تریتون به عنوان یکی از دورترین اجرام آسمانی منظومه شمسی با شرایط سطحی فعال، شناخته شود.
در کنار تریتون، دومین قمر بزرگ نپتون یعنی پروتئوس (Proteus)، قرار گرفته که برخلاف ظاهر معمول ماه‌ها، به شکل یک چندوجهی بوده و بر روی خود تعداد زیادی سطح صاف دارد. همچنین سطح این قمر به رنگ صورتی بوده که گفته شده احتمالا به دلیل حضور ترکیب‌های پیچیده ارگانیکی مانند هیدروکربن در پروتئوس است.
۹. آلتیما ثولی
پس از عبور از کنار سیارک پلوتو، فضاپیمای نیو هورایزنز (New Horizons) ناسا از کنار جرمی عجیب و غریب عبور کرد. این شی آسمانی که آلتیما ثولی (Ultima Thule) نام دارد، در نگاه اول به شکل دو سنگ گرد که به یکدیگر چسبیده‌اند، دیده می‌شد، اما بررسی‌های بیشتر دانشمندان نشان داد که جرم موردنظر همانند یک پنکیک صاف است. گفته شده که این جرم متعلق به کمربند کویپر است و هنوز کسی نمی‌داند که چگونه چنین شی عجیب و غریبی در فضا به وجود آمده است.
۱۰. دنباله خورشید
و، اما مورد آخر از لیست دیدنی‌ترین مکان‌های منظومه شمسی ابعادی بسیار عظیم‌تر از موارد قبلی دارد. در لبه‌ی منظومه ما، در جایی که تاثیرات خورشید محو می‌شود، سازه بسیار بزرگی به نام هلیوتیل (heliotail) قرار دارد که برای اولین بار در سال ۲۰۱۳ و توسط «کاوشگر مرز بین ستاره‌ای» (IBEX) ناسا از آن عکس‌برداری شد.این سازه عظیم در پشت هلیوسفر (Heliosphere) یا همان حباب اطراف منظومه که توسط باد و میدان گرانشی خورشید به وجود آمده، قرار گرفته است و ظاهر آن به طرز عجیبی شبیه به یک شبدر چهار برگ است!
محققان گفته‌اند که چنین ظاهری با ترکیب باد‌های تند جریان گرفته از قطب‌های خورشید، در کنار باد‌های ملایم‌تری که از نزدیکی استوای ستاره منظومه ما جریان پیدا می‌کنند، پدیدار شده است.
منبع: سایت برترینها
.jpg)
