این قارچ‌ها عمدتا زیر زمین می‌مانند و از دید پنهان هستند، اما هرسال پاییز درست بعد از باران خوشه قارچ‌های کوچک زرد-قهوه‌ای خود را از پای درختانی که گرفتارشان کرده اند بیرون می‌فرستند. این قارچ‌ها که عموما قارچ‌های عسلی نامیده می‌شوند قابل مشاهده‌ترین بخش قارچ‌ها توسط ناظران معمولی هستند. اما بخش اعظم قارچ‌ها زیر سطح جنگل قرار دارد، شبکه‌ای گسترده از سازه‌های رشته‌ای سیاه که ریزومورف نامیده می‌شوند و در زیر خاک خزیده اند. این رشد زیرزمینی می‌تواند تا چندین کیلومتر کشیده شود و ۸. ۹ کیلومتر مربع را در این جنگل پوشش داده اند.
قبل از اینکه قارچ‌های هومونگوس کشف شوند، قارچ شناسان می‌دانستند که یک قارچ می‌تواند تا حد زیادی رشد کند، اما هیچکس انتظار نداشت آن‌ها بتوانند چنین مساحتی را پوشش دهند. ده سال بعد تیمی از محقان یک کلونی دیگر از قارچ‌ها کشف کردند. این یکی نه تن‌ها بزرگ بلکه بسیار قدیمی بود و تاریخ آن به ۲۴۰۰ تا ۸۵۰۰ سال پیش بازمی گشت.
دانشمندان هنوز مطمئن نیستند چه عواملی باعث می‌شوند قارچ‌ها این اندازه بزرگ و قدیمی شوند. آن‌ها حدود یک متر در سال رشد می‌کنندو از یک درخت به درخت دیگر می‌روند حتی اگر در فاصله زیادی قرار داشته باشند. قارچ‌های آرمیلیا نادر نیستند و در جنگل‌های سراسر جهان در آمریکای شمالی، اروپا و آسیا یافت می‌شوند. اگر قارچ‌های هومونگوس را یک ارگانیسم حساب کنیم، بزرگترین ارگانیسم زنده شناخته شده در جهان هستند.
منبع: سایت برترینها
