آیا پرندگانی را که بر فراز آسمان به آرامی پرواز می‌کنند مشاهده نکرده‌اند؟ جز خداوند کسی نگهشان نمی‌دارد. بله! برای مردم باایمان در پرواز پرندگان نشانه‌‌‌هایی بر یکتایی خدا وجود دارد. (سوره‌ی نحل، آیه‌ی79)
پرستوهای دریایی قطبی کنار هم جمع شده‌اند. برای پرواز، لحظه‌شماری می‌کنند، مخصوصاً پرواز اوّلی‌‌‌ها! آرامش در قلب‌شان موج می‌زند؛ نه نگران راه و توشه‌ی راه، نه نگران جا، نه ترس از سقوط!
بال‌‌‌های‌شان را مثل باله‌‌‌های هواپیما می‌گشایند و بدون نیاز به باند پرواز، یک‌دفعه از زمین دل می‌کَنند و به آسمان دل می‌زنند و با هم پر می‌کشند. آغازی زیبا برای پروازی زیبا، طولانی و پُرهیجان!
آن‌سوتر، هواپیمای مسافربری آماده‌ی پرواز است. خلبان و کمک‌خلبان توی اتاقک مخصوص خود می‌نشینند. کم‌کم هواپیما را به حرکت در‌‌می‌آورند. غُرّش‌کنان باند پرواز را به پایان می‌رسانند و از زمین کنده می‌شوند و اوج می‌گیرند.
پرستوهای دریایی، بدون نیاز به نقشه و برج مراقبت و بدون نیاز به کمک‌خلبان، بال‌‌‌ها را باز و بسته می‌کنند و به پیش می‌تازند.
خلبان‌‌‌ها در طول پرواز، پیاپی با برج مراقبت ارتباط دارند. کارشناسان برج مراقبت لحظه‌به‌لحظه مسیر حرکت را زیر نظر دارند تا اگر هر نوع پیشامد ناخوشایندی پیش آید، سریع به خلبان گزارش بدهند.
پرستوهای دریایی بال می‌زنند و بال می‌زنند و بال می‌زنند. یک ساعت؟ دو ساعت؟ ده ساعت؟ بیست ساعت؟ پنجاه ساعت؟ گاه صد ساعت در حال پروازند! صد ساعت بال زدن و بر فراز آب‌‌‌ها و در دل آبیِ بی‌کران آسمان پریدن!
خلبان حتی اگر بخواهد سه ساعت پرواز کند به یک کمک‌خلبان نیاز دارد. اگر بخواهد بیشتر از هشت ساعت پرواز کند به دو کمک‌خلبان و اگر بیشتر از دوازده ساعت پرواز کند به سه کمک‌خلبان نیاز دارد. خلبان و کمک‌خلبان‌‌‌ها هر سه ساعت، جای خود را عوض می‌کنند.
پرستوی دریایی صد ساعت در حال پرواز است بدون خواب! نه خسته می‌شود، نه نیاز به نقشه دارد و نه پیام‌نما! آرام و آسوده بال می‌زند و بالا می‌رود و در این سفر چندین هزار کیلوتری نگاهش به خدا و تکیه‌گاهش فقط خداست!
منبع: مجله باران
