برخي از بيماراني که به ما متخصصان گوارش مراجعه مي‌کنند، ممکن است با تشخيص‌هايي نظير پوليپ روده مواجه شوند. بيشتر اين بيماران پس از آنکه مي‌فهمند پوليپ همان توده‌هاي کوچکي است که در روده بزرگ يا راست‌روده ظاهر مي‌شود، دچار نگراني مي‌شوند و تصور مي‌کنند که سرطان گرفته‌اند اما در يک جمله بايد گفت که اغلب پوليپ‌ها خوش‌خيم و غيرسرطاني هستند...
نويسنده: دکتر ايرج خسرونيا/ متخصص بيماري‌هاي داخلي
برخي از بيماراني که به ما متخصصان گوارش مراجعه مي‌کنند، ممکن است با تشخيص‌هايي نظير پوليپ روده مواجه شوند. بيشتر اين بيماران پس از آنکه مي‌فهمند پوليپ همان توده‌هاي کوچکي است که در روده بزرگ يا راست‌روده ظاهر مي‌شود، دچار نگراني مي‌شوند و تصور مي‌کنند که سرطان گرفته‌اند اما در يک جمله بايد گفت که اغلب پوليپ‌ها خوش‌خيم و غيرسرطاني هستند... پوليپ‌ها از پوشش داخلي روده بزرگ منشأ مي‌گيرند. معمولا هيچ علامتي ندارند و اغلب به‌طور تصادفي کشف مي‌شوند. به‌عنوان مثال در خلال يک آزمايش غربالگري جهت کشف سرطان روده بزرگ يا در طي آزمايشي که به منظور ديگري انجام شده است. از آنجا که اين پوليپ‌ها در صورت عدم درمان ممکن است به سرطان تبديل شوند لذا بايد آنها را خارج کرد. همان‌طور که گفته شد پوليپ‌ها علايم خاصي ندارند اما گاهي اوقات مي‌توان از تغيير در اجابت مزاج، وجود خون در مدفوع (غيرقابل رويت) و ترشحات مخاطي از مقعد به وجود پوليپ شک کرد. البته پوليپ‌هاي روده بزرگ انواع و اقسامي دارند که در زير درباره آنها توضيح داده خواهد شد.
پوليپ‌هاي هيپرپلاستيک
شايع‌ترين نوع پوليپ‌ها، پوليپ‌هاي هيپرپلاستيک هستند. آنها معمولا قطري حدود 5 ميلي‌متر دارند. اين پوليپ‌هاي ظريف معمولا براي سلامتي مضر نيستند اما اگر قطرشان بيش از يک سانتي‌متر شود بايد خارج شده و از نظر سرطاني يا پيش‌سرطاني بودن بررسي شوند.
پوليپ‌هاي آدنومايي
پوليپ‌هاي آدنومايي (آدنوم‌ها) نيز شيوع بالايي دارند. آنها براساس مشکل ميکروسکوپي خود به سه گروه مختلف تقسيم‌بندي مي‌شوند: لوله‌اي، لوله‌اي-پرزي و پرزي. شايع‌ترين آنها آدنوم‌هاي لوله‌اي هستند که معمولا قطري حدود يک سانتي‌متر دارند. آدنوم‌هاي پرزي کمترين شيوع را دارند. بيش از نيمي از آنها حداقل يک سانتي‌متر قطر دارند. آدنوم‌هاي لوله‌اي- پرزي مشخصات هر دو گروه قبلي را دارا هستند. حدود نيمي از افراد بالاي 60 سال در برهه‌اي از زندگي خود به آدنوم مبتلا مي‌شوند. واقعه‌اي که با افزايش سن شيوع بيشتري مي‌يابد. پوليپ‌هاي آدنومايي داراي پتانسيل سرطاني شدن هستند. معمولا هرچه اندازه پوليپ افزايش يافته و مشخصات پرزي آن بيشتر شود، احتمال بدخيم شدن آن نيز افزايش مي‌يابد. براي پيشگيري از سرطاني شدن، بايد اين پوليپ‌ها برداشته شوند. بيشتر اوقات اين کار از طريق کولونوسکوپي صورت مي‌گيرد. در کولونوسکوپي، يک لوله فيبر نوري باريک و قابل انعطاف از طريق مقعد به راست‌روده وارد شده و در روده بزرگ بالا مي‌رود. اگر تنها چند سلول پوليپ دچار سرطان شده باشند مي‌توان با برداشت پوليپ از طريق کولونوسکوپي، سرطان را با موفقيت درمان کرد. اگر پزشک نگران انتشار سرطان از طريق پوليپ باشد، به شما پيشنهاد مي‌کند قسمتي از کولون را که دچار پوليپ شده است، به همراه بافت‌ها و غدد لنفاوي اطراف آن از طريق جراحي خارج کند.
پوليپ‌هاي التهابي
تصور مي‌شود اين پوليپ‌ها از آسيب يا التهاب پوشش داخلي روده بزرگ، به عنوان مثال ناشي از کوليت اولسراتيو به وجود مي‌آيند. اين پوليپ‌ها نادر بوده و معمولا براي سلامت مضر نيستند.
پوليپ نوجوانان
پوليپ نوجوانان نادر بوده و بيشتر در سنين کودکي روي مي‌دهند. اين پوليپ‌ها را مي‌توان به سهولت از طريق کولونوسکوپي خارج کرد. پوليپ‌هاي نوجوانان و پوليپ‌هاي مشابه آن که در سندرم پوتز- جگر ايجاد مي‌شوند اختلالات ارثي هستند.
پوليپ‌هاي ارثي
بيشتر پوليپ‌هايي که در روده‌بزرگ ايجاد مي‌شوند، غير ارثي هستند اما پوليپ‌هاي ارثي نيز در بعضي خانواده‌ها روي مي‌دهد. يکي از اختلالات مسبب پوليپ روده بزرگ که معتقدند به شدت ارثي مي‌باشد، پوليپوز آدنومايي فاميلي نام دارد. مشخصه اين اختلال نادر، وجود تعداد بسيار زيادي پوليپ، حداقل 100 و اغلب 1000 يا بيشتر، در کل طول روده بزرگ است. اين پوليپ‌ها ممکن است علامتي ايجاد نکنند يا شايد باعث خون‌ريزي از مقعد شوند. اين پوليپ‌ها گاهي در روده کوچک نيز ايجاد مي‌شوند. اين بيماري معمولا در خلال نوجواني بروز مي‌کند. حالتي را که در آن پوليپوز آدنومايي فاميلي با تشکيل تومورهاي خوش‌خيم در ساير نواحي بدن، همراه باشد سندرم گاردنر گويند. پوليپوز آدنومايي فاميلي به‌طور قطع به سرطان تبديل خواهد شد. اين حالت يک درصد از کل علل سرطان روده بزرگ، راست روده را شامل مي‌شود. در بيشتر موارد، به محض تشخيص بيماري، برداشت کل روده بزرگ توصيه مي‌شود. بايد بستگان خوني فرد مبتلا، در سنين نسبتا پايين حدود 10 تا 12 سالگي، از نظر وجود اين بيماري بررسي شوند. در صورت کشف بيماري، مبتلايان تحت بررسي و درمان مناسب قرار مي‌گيرند.
طرز تشخيص
بيشتر پوليپ‌هاي روده بزرگ در خلال غربالگري روده بزرگ (از نظر سرطان) يا در طي بررسي آن به منظور يافتن علت خون‌ريزي از مقعد حين اجابت مزاج يا درد شکم کشف مي‌شوند. بسته به نوع پوليپ، پزشک معاينات دوره‌اي يا برداشت پوليپ را توصيه مي‌کند. به ياد داشته باشيد پوليپ آدنومايي داراي استعداد ذاتي سرطاني شدن است. به نظر مي‌رسد اگر نه همه موارد سرطان روده بزرگ، راست روده اما بيشتر آنها از يک پوليپ آدنومايي منشأ مي‌گيرند. علاوه بر اين، گاهي اوقات پوليپ‌هاي روده بزرگ مي‌توانند مشکلاتي از قبيل خون‌ريزي و انسداد را ايجاد کنند.
اصول درمان
بيشتر پوليپ‌ها پس از تشخيص خارج مي‌گردند زيرا به اين طريق احتمال بدخيم شدن آنها براي هميشه از بين مي‌رود. در اغلب موارد، برداشت پوليپ‌ها عمل نسبتا ساده‌اي است. اگر نتوان تومور را از طريق کولونوسکوپي خارج کرد، از اعمال جراحي داراي کمترين ميزان تهاجم استفاده مي‌شود. اگر شما قبلا به پوليپ‌هاي آدنومايي مبتلا بوده‌ايد در معرض خطر رشد پوليپ‌هاي جديد خواهيد بود. به همين دليل پزشک به شما توصيه مي‌کند به منظور تشخيص و برداشت پوليپ‌هاي جديد به‌طور منظم تحت معاينه قرار گيريد. در افراد مبتلا به پوليپ هاي مادرزادي، احتمال ايجاد سرطان روده بزرگ، راست‌روده تا سن 40 سالگي حدود 100 درصد خواهد بود. به همين دليل پزشک توصيه مي‌کند براي پيشگيري از بروز سرطان، کل روده بزرگ خارج شود. ممکن است بيمار به يک عمل جراحي ديگر به منظور ايجاد راهي جايگزين براي خروج مدفوع نياز داشته باشد. منبع: www.salamat.com /خ
نظرات کاربران
ارسال نظر
با تشکر، نظر شما پس از بررسی و تایید در سایت قرار خواهد گرفت.
متاسفانه در برقراری ارتباط خطایی رخ داده. لطفاً دوباره تلاش کنید.
