همه چیز درباره فردو
تهیه کننده : محمود کریمی
منبع : راسخون
منبع : راسخون
روستای « فردو » ، روستایی است پیرامون قم که با تقدیم 151 شهید در طول هشت سال دفاع مقدس ملت ایران ، نام پر افتخارترین روستا را از این حیث یدک می‌کشد و بنا بر اخبار رسیده ، نامگذاری این سایت جدید هسته‌ای به نام فردو ، به پاس افتخارآفرینی مردم دلاور این خطه و پاسداشت شهدای بزرگوار آنان بوده است.
نام روستای «فردو» بر سایت جدیدی که در بین راه تهران ـ قم واقع است، موجب شده است که برخی رسانه‌ها به اشتباه، سایت جدید را در قم اعلام کنند.
بر پایه اطلاعاتی که سازمان انرژی اتمی ایران به آژانس انرژی هسته‌ای سازمان ملل داده است، سایت جدید در بین تهران ـ قم در منطقه‌ای واقع شده است که هیچ موشک و بمبی بر آن کارگر نیست.
عملیات احداث تأسیسات جدید غنی سازی اورانیوم ایران در سال 2006 آغاز شده است. این تأسیسات در تونل‌های عمیق داخل یک کوه واقع در یکی از پایگاه‌های سابق موشکی سپاه پاسداران قرار دارد. براساس تصاویر ماهواره ای که در اینترنت منتشر شده است، این تأسیسات حدود 160 کیلومتری جنوب تهران در منطقه فردو نزدیک شهر قم واقع شده است.
این سایت فضای کافی برای استقرار حدود 3 هزار سانتریفوژ غنی سازی اورانیوم را دارد که می تواند هم برای تولید اورانیوم غنی شده مورد نیاز برای تهیه سوخت نیروگاه‌های هسته‌ای مورد استفاده قرار گیرد. غلظت اورانیوم غنی شده به نحوه تنظیم سانتریفوژها بستگی دارد.
این تعداد سانتریفوژ بسیار کمتر از ده‌ها هزار سانتریفوژ لازم برای تولید مقادیر صنعتی اورانیوم غنی شده در سطوح پایین است، که مورد نیاز برای نیروگاه‌های هسته‌ای به شمار می رود. ولی این 3 هزار سانتریفوژ می تواند در صورتی که یک سال با ظرفیت بهینه به طور مداوم کار کند، مواد مورد نیاز برای بمب هسته‌ای را تولید کند.
بیشتر بخش‌های زیر ساختی این تأسیسات جدید غنی سازی تکمیل شده است. با این حال، هیچ سانتریفوژی در این مرکز نصب یا راه اندازی نشده و هیچ مواد هسته‌ای نیز داخل آن نشده است.
گفتنی است، کد موسوم به 3.1 تا فوریه سال 2003 به این شکل بود که ما موظف بودیم فقط 180 روز پیش از تزریق مواد به چرخه سایت جدید، آژانس را در جریان امور قرار دهیم که از این تاریخ به بعد به دلایلی، ایران داوطلبانه خود را نسبت به انجام مفاد نسخه اصلاح شده این کد متعهد کرده بود؛ بنابراین، موظف بود تا از همان زمانی که تصمیم به ساخت یک سایت جدید می‌گرفت، آژانس را در جریان جزییات امور قرار دهد، اما از سال 1386 به این طرف، جمهوری اسلامی ایران از این کار داوطلبانه خود صرفنظر کرد، ولی با این حال، در جریان سایت جدید فردو، با هدف اعلام حسن نیتش، هجده ماه مانده به تزریق مواد به چرخه این سایت، موجودیت آن را اعلام نموده و پذیرای بازرسان آژانس شده است.
ذکر این مهم لازم است، این رفتار ایران به لحاظ قانونی و حقوقی منعی ندارد و چنین حقی برای ما از جنبه حقوقی متصور است، لکن آژانس، همواره ایراداتی را به این مسأله وارد کرده که از نگاه کارشناسان حقوقی، تنها نتیجه یک سوءبرداشت و اختلاف در تفسیر ماده قانونی است.
اعلام خبر ساخت یك تاسیسات جدید غنی سازی در ایران شوك بزرگی به غرب وارد كرد. بسیاری از تحلیلگران در خارج و داخل ایران هنوز درنیافته اند كه «راز فردو» چه بوده است، هدف ایران از ساخت این تاسیسات چیست و چرا زمان فعلی برای اعلام آن انتخاب شده است؟
داستان كمی قدیمی است. هر كسی كه فقط اخبار روزنامه ها درباره برنامه هسته ای ایران را خوانده باشد می داند كه این تاسیسات هسته ای ایران همواره در معرض حمله نظامی طرف های مختلف بوده و تقریبا روز نیست كه این تهدید ها علیه آن، تكرار نشود. ایران از روز نخست ساخت تاسیسات هسته ای، یكی از فرض های محوری خود را این قرار داد كه هر لحظه ممكن است تهاجمی نظامی علیه آنها آغاز شود و در نتیجه باید حداكثر اقدامات پدافندی را برای دفاع از آنها انجام داد. در میان تاسیسات هسته ای ایران، نطنز مركزیتی بی بدیل دارد تا آنجا كه كارخانه غنی سازی ایران در نطنز را می توان قلب چرخه سوخت ایران نامید. هر برنامه ای برای تولید سوخت بدون در اختیار داشتن توان غنی سازی كاملا بی معنا است. درعین حال، نطنز كاندیدای اول تهاجم نظامی هم هست، چرا كه غربی ها تصور می كنند این تاسیسات محور هرگونه تلاش ایران برای ساخت سلاح هسته ای خواهد بود. بنابراین ایران باید قدرتمندترین تدابیر پدافندی خود را برای دفاع از نطنز در نظر می گرفت.
چگونه می توان یك «پدافند مطمئن» برای نطنز ایجاد كرد؟ به عبارت دیگر چطور می توان مطمئن شد كه نطنز تحت هیچ شرایطی مورد حمله قرار نخواهد گرفت؟ ساده ترین راهی كه احتمالا در همان لحظه اول به ذهن هر كسی می رسد این است كه برای حفاظت از تاسیسات از مدرن ترین فناوری های موشكی و ضدهوایی استفاده شود. مدت هاست كه سامانه های روسی تور ام 1 -كه در نوع خود یكی از پیشرفته ترین سامانه های دفاع موشكی است- برای حفاظت از آسمان نطنز مورد استفاده قرار می گیرد و این احتمال وجود دارد كه به زودی سامانه های پیشرفته تری هم به این كار اختصاص پیدا كند. اما از آنجا كه قدرت دفاعی این سامانه ها نسبی است و بیش از هر چیز به نوعی تخمین از توان تهاجمی دشمن بستگی دارد، نمی توان مطمئن بود كه دفاع موشكی یك پدافند صد در صدی محسوب می شود.
یافتن مكملی برای دفاع موشكی به گونه ای كه یك پدافند كامل برای نطنز ایجاد كند دغدغه همیشگی متخصصان امور راهبردی مرتبط با برنامه هسته ای ایران بوده و نهایتا به ابتكاری بسیار ویژه انجامیده است. داستان از این قرار است كه استراتژیست های ایرانی پس از بررسی های فراوان به این نتیجه رسیدند كه كارآمدترین روش برای مصون نگهداشتن نطنز از هرگونه تهاجم نظامی ایجاد یك تاسیسات موازی كاملا ایمن است. تاسیسات فردو با این فرض ساخته شد كه اگر یك تاسیسات موازی كوچك و كاملا ایمن در جایی دور از نطنز به گونه ای ساخته شود كه به هیچ وجه قابل تخریب با هیچ حمله نظامی نباشد آن وقت دشمن به نطنز هم حمله نخواهد كرد. به عبارت دیگر، اگر دشمن بداند جایی هست كه در صورت تخریب نطنز ایران با فراغت كامل كار خود را در آنجا ادامه خواهد داد، آن وقت «فایده» حمله به نطنز به صفر میل خواهد كرد چرا كه با این حمله نه فقط غنی سازی در ایران متوقف نمی شود بلكه با «اهدافی دیگر» در جایی كه صد در صد ایمن است ادامه خواهد یافت.
مشخصات تاسیسات فردو هم به گونه ای است كه پیام های كاملا خاصی به غرب می رساند، پیام هایی كه واكنش های غربی ها به اعلام خبر احداث این تاسیسات نشان داد كاملا آن را درك كرده اند. غرب اكنون به خوبی می داند حمله به نطنز غنی سازی درایران را به تاسیساتی منتقل می كند كه نه توان تخریب آن را دارد و نه دیگر می تواند مطمئن باشد كه ایران طی فعالیت خود در آن تاسیسات احترامی برای نگرانی های امنیتی غرب قائل است. دقیقا به این دلیل است كه گفته می شود احداث تاسیسات فردو یك اقدام پدافندی است؛ فردو به خودی خود موضوعیت اندكی دارد و همه ارزش آن به دفاع كاملی است كه برای نطنز ایجاد می كند.
نكته جالب این است كه غربی ها خیلی زود پیام را گرفتند. معاریو درست فردای اعلام خبر فردو نوشت: «حمله به نطنز غیر ممكن شد».
منابع تحقیق :
www.irdc.ir
mohammadikayhan.blogfa.com
Tabnak.ir
saharnews.ir
رجا نیوز
عقل سرخ
نام روستای «فردو» بر سایت جدیدی که در بین راه تهران ـ قم واقع است، موجب شده است که برخی رسانه‌ها به اشتباه، سایت جدید را در قم اعلام کنند.
بر پایه اطلاعاتی که سازمان انرژی اتمی ایران به آژانس انرژی هسته‌ای سازمان ملل داده است، سایت جدید در بین تهران ـ قم در منطقه‌ای واقع شده است که هیچ موشک و بمبی بر آن کارگر نیست.
عملیات احداث تأسیسات جدید غنی سازی اورانیوم ایران در سال 2006 آغاز شده است. این تأسیسات در تونل‌های عمیق داخل یک کوه واقع در یکی از پایگاه‌های سابق موشکی سپاه پاسداران قرار دارد. براساس تصاویر ماهواره ای که در اینترنت منتشر شده است، این تأسیسات حدود 160 کیلومتری جنوب تهران در منطقه فردو نزدیک شهر قم واقع شده است.
این سایت فضای کافی برای استقرار حدود 3 هزار سانتریفوژ غنی سازی اورانیوم را دارد که می تواند هم برای تولید اورانیوم غنی شده مورد نیاز برای تهیه سوخت نیروگاه‌های هسته‌ای مورد استفاده قرار گیرد. غلظت اورانیوم غنی شده به نحوه تنظیم سانتریفوژها بستگی دارد.
این تعداد سانتریفوژ بسیار کمتر از ده‌ها هزار سانتریفوژ لازم برای تولید مقادیر صنعتی اورانیوم غنی شده در سطوح پایین است، که مورد نیاز برای نیروگاه‌های هسته‌ای به شمار می رود. ولی این 3 هزار سانتریفوژ می تواند در صورتی که یک سال با ظرفیت بهینه به طور مداوم کار کند، مواد مورد نیاز برای بمب هسته‌ای را تولید کند.
بیشتر بخش‌های زیر ساختی این تأسیسات جدید غنی سازی تکمیل شده است. با این حال، هیچ سانتریفوژی در این مرکز نصب یا راه اندازی نشده و هیچ مواد هسته‌ای نیز داخل آن نشده است.
درباره کد 3.1
گفتنی است، کد موسوم به 3.1 تا فوریه سال 2003 به این شکل بود که ما موظف بودیم فقط 180 روز پیش از تزریق مواد به چرخه سایت جدید، آژانس را در جریان امور قرار دهیم که از این تاریخ به بعد به دلایلی، ایران داوطلبانه خود را نسبت به انجام مفاد نسخه اصلاح شده این کد متعهد کرده بود؛ بنابراین، موظف بود تا از همان زمانی که تصمیم به ساخت یک سایت جدید می‌گرفت، آژانس را در جریان جزییات امور قرار دهد، اما از سال 1386 به این طرف، جمهوری اسلامی ایران از این کار داوطلبانه خود صرفنظر کرد، ولی با این حال، در جریان سایت جدید فردو، با هدف اعلام حسن نیتش، هجده ماه مانده به تزریق مواد به چرخه این سایت، موجودیت آن را اعلام نموده و پذیرای بازرسان آژانس شده است.
ذکر این مهم لازم است، این رفتار ایران به لحاظ قانونی و حقوقی منعی ندارد و چنین حقی برای ما از جنبه حقوقی متصور است، لکن آژانس، همواره ایراداتی را به این مسأله وارد کرده که از نگاه کارشناسان حقوقی، تنها نتیجه یک سوءبرداشت و اختلاف در تفسیر ماده قانونی است.
چرا تاسیسات جدید ساخته شد؟
اعلام خبر ساخت یك تاسیسات جدید غنی سازی در ایران شوك بزرگی به غرب وارد كرد. بسیاری از تحلیلگران در خارج و داخل ایران هنوز درنیافته اند كه «راز فردو» چه بوده است، هدف ایران از ساخت این تاسیسات چیست و چرا زمان فعلی برای اعلام آن انتخاب شده است؟
داستان كمی قدیمی است. هر كسی كه فقط اخبار روزنامه ها درباره برنامه هسته ای ایران را خوانده باشد می داند كه این تاسیسات هسته ای ایران همواره در معرض حمله نظامی طرف های مختلف بوده و تقریبا روز نیست كه این تهدید ها علیه آن، تكرار نشود. ایران از روز نخست ساخت تاسیسات هسته ای، یكی از فرض های محوری خود را این قرار داد كه هر لحظه ممكن است تهاجمی نظامی علیه آنها آغاز شود و در نتیجه باید حداكثر اقدامات پدافندی را برای دفاع از آنها انجام داد. در میان تاسیسات هسته ای ایران، نطنز مركزیتی بی بدیل دارد تا آنجا كه كارخانه غنی سازی ایران در نطنز را می توان قلب چرخه سوخت ایران نامید. هر برنامه ای برای تولید سوخت بدون در اختیار داشتن توان غنی سازی كاملا بی معنا است. درعین حال، نطنز كاندیدای اول تهاجم نظامی هم هست، چرا كه غربی ها تصور می كنند این تاسیسات محور هرگونه تلاش ایران برای ساخت سلاح هسته ای خواهد بود. بنابراین ایران باید قدرتمندترین تدابیر پدافندی خود را برای دفاع از نطنز در نظر می گرفت.
چگونه می توان یك «پدافند مطمئن» برای نطنز ایجاد كرد؟ به عبارت دیگر چطور می توان مطمئن شد كه نطنز تحت هیچ شرایطی مورد حمله قرار نخواهد گرفت؟ ساده ترین راهی كه احتمالا در همان لحظه اول به ذهن هر كسی می رسد این است كه برای حفاظت از تاسیسات از مدرن ترین فناوری های موشكی و ضدهوایی استفاده شود. مدت هاست كه سامانه های روسی تور ام 1 -كه در نوع خود یكی از پیشرفته ترین سامانه های دفاع موشكی است- برای حفاظت از آسمان نطنز مورد استفاده قرار می گیرد و این احتمال وجود دارد كه به زودی سامانه های پیشرفته تری هم به این كار اختصاص پیدا كند. اما از آنجا كه قدرت دفاعی این سامانه ها نسبی است و بیش از هر چیز به نوعی تخمین از توان تهاجمی دشمن بستگی دارد، نمی توان مطمئن بود كه دفاع موشكی یك پدافند صد در صدی محسوب می شود.
یافتن مكملی برای دفاع موشكی به گونه ای كه یك پدافند كامل برای نطنز ایجاد كند دغدغه همیشگی متخصصان امور راهبردی مرتبط با برنامه هسته ای ایران بوده و نهایتا به ابتكاری بسیار ویژه انجامیده است. داستان از این قرار است كه استراتژیست های ایرانی پس از بررسی های فراوان به این نتیجه رسیدند كه كارآمدترین روش برای مصون نگهداشتن نطنز از هرگونه تهاجم نظامی ایجاد یك تاسیسات موازی كاملا ایمن است. تاسیسات فردو با این فرض ساخته شد كه اگر یك تاسیسات موازی كوچك و كاملا ایمن در جایی دور از نطنز به گونه ای ساخته شود كه به هیچ وجه قابل تخریب با هیچ حمله نظامی نباشد آن وقت دشمن به نطنز هم حمله نخواهد كرد. به عبارت دیگر، اگر دشمن بداند جایی هست كه در صورت تخریب نطنز ایران با فراغت كامل كار خود را در آنجا ادامه خواهد داد، آن وقت «فایده» حمله به نطنز به صفر میل خواهد كرد چرا كه با این حمله نه فقط غنی سازی در ایران متوقف نمی شود بلكه با «اهدافی دیگر» در جایی كه صد در صد ایمن است ادامه خواهد یافت.
مشخصات تاسیسات فردو هم به گونه ای است كه پیام های كاملا خاصی به غرب می رساند، پیام هایی كه واكنش های غربی ها به اعلام خبر احداث این تاسیسات نشان داد كاملا آن را درك كرده اند. غرب اكنون به خوبی می داند حمله به نطنز غنی سازی درایران را به تاسیساتی منتقل می كند كه نه توان تخریب آن را دارد و نه دیگر می تواند مطمئن باشد كه ایران طی فعالیت خود در آن تاسیسات احترامی برای نگرانی های امنیتی غرب قائل است. دقیقا به این دلیل است كه گفته می شود احداث تاسیسات فردو یك اقدام پدافندی است؛ فردو به خودی خود موضوعیت اندكی دارد و همه ارزش آن به دفاع كاملی است كه برای نطنز ایجاد می كند.
نكته جالب این است كه غربی ها خیلی زود پیام را گرفتند. معاریو درست فردای اعلام خبر فردو نوشت: «حمله به نطنز غیر ممكن شد».
منابع تحقیق :
www.irdc.ir
mohammadikayhan.blogfa.com
Tabnak.ir
saharnews.ir
رجا نیوز
عقل سرخ
