کشیدگی عضلات چیست؟
«کشیدگی عضله (Muscle Strain)» همان آسیب به عضله یا تاندون است. تاندون یا زردپی، بافت رشتهای است که عضلات را به استخوان متصل میکند.آسیبهای جزئی ممکن است موجب کشیدگی عضله یا تاندون شود، در حالی که آسیبهای شدیدتر ممکن است موجب پارگی جزئی یا کامل این بافتها شود.
کشیدگی عضلات بیشتر در قسمت تحتانی کمر و عضلات پشت ران (عضلات همسترینگ) به وجود میآید.
تفاوت بین کشیدگی و پیچخوردگی در این است که کشیدگی شامل آسیب به عضله یا بافتهایی میشود که عضله را به استخوان متصل میکند. اما پیچخوردگی باعث آسیبدیدگی بافتهایی میشود که دو استخوان را به هم وصل میکند.
درمان اولیه برای کشیدگی عضله میتواند شامل استراحت، گذاشتن کمپرس یخ روی محل جراحت، فشردهسازی و بالا نگه داشتن عضو آسیبدیده باشد. کشیدگیهای خفیف را میتوان به خوبی در منزل درمان کرد. با این حال، درمان کشیدگیهای شدید گاهیاوقات مستلزم عمل جراحی است.
علائم کشیدگی عضلات
علائم و نشانههای کشیدگی عضله با توجه به شدت آسیبدیدگی متفاوت هستند و ممکن است شامل موارد زیر باشد که عبارتند از:* درد یا حساسیت (به لمس)
* قرمزی یا کبودی
* محدودیت دامنهی حرکتی
* درد هنگام استفاده از عضله یا مفصل مرتبط به آن
* ضعف عضله یا تاندونها
* ورم
* ضعف عضلانی
چه زمانی برای درمان کشیدگی عضلات به پزشک مراجعه کنیم؟
کشیدگیهای خفیف را میتوان در منزل درمان کرد. اما چنانچه علیرغم درمان علائم بدتر شد، بهتر است که به پزشک مراجعه کرد. خصوصا در مواردی که درد غیرقابل تحمل بوده یا فرد دچار بیحسی یا سوزن سوزن (گزگز) در ناحیهی جراحت شود. عموما توصیه میشود که در صورت داشتن درد زیاد یا اثر نکردن درمانهای خانگی (طی ۲۴ ساعت) بهتر است که به پزشک مراجعه کرد. همچنین چنانچه در لحظه آسیبدیدگی متوجه صدای «ترکیدن» یا «تقتق» شدید، توانایی راه رفتن نداشتید یا تورم، درد، تب یا بریدگی باز داشتید، بهتر است در بخش اورژانس بیمارستان معاینه شوید.دلایل کشیدگی عضلانی
فشارهای حاد میتواند به دلیل یک اتفاق یا سانحه باشد یا اینکه به علت وضع نامناسب بدن در هنگام بلند کردن اجسام سنگین به وجود بیاید. کشیدگیهای عضلهی مزمن میتوانند در اثر آسیبدیدگیهای تجمعی یا انجام حرکات مکرر و یکنواخت به وجود بیایند.کشیدگی عضلانی حاد هنگامی اتفاق میافتد که عضله به طور ناگهانی و غیر منتظره پاره می شود. چنین پارگی هایی ممکن است در اثر صدمات یا ضربه ایجاد شود. این پارگی ها می توانند به دلایل زیر ایجاد شوند:
* خوب گرم نکردن بدن قبل از فعالیت بدنی که باعث آسیب ورزشی میشود.
* انعطاف پذیری ضعیف
* عدم آموزش و تمرین کافی
* ورزش زیاد و خستگی شدید
تصور غلطی که در این زمینه وجود دارد این است که فقط تمرینات سخت و با شدت زیاد هستند که باعث کشیدگی عضلات می شود. اما طبق کتاب پزشکی جان هاپکینز، کشیدگی عضلانی حتی با راه رفتن هم می تواند ایجاد شود.
در موارد زیر امکان کشیدگی حاد عضلانی وجود دارد:
* لغزش یا شل شدن پابند
* پریدن
* دویدن
* پرتاب کردن چیزی
* بلند کردن اجسام سنگین
* نشست و برخاست نادرست به همراه اجسام سنگین
توجه داشته باشید که کشیدگی های حاد عضلانی در هوای سرد بیشتر دیده می شوند. این امر به این دلیل است که عضلات در دماهای پایین تر سفت تر می شوند. از این رو گذاشتن وقت بیشتر برای گرم کردن بدن در این شرایط برای جلوگیری از کشیدگی عضلات بسیار حائز اهمیت است.
کشیدگی مزمن عضلانی نتیجه حرکت تکراری است که میتواند تحت شرایط زیر ایجاد شود:
* ورزشهایی مانند قایقرانی، تنیس، گلف یا بیس بال
* نگه داشتن کمر یا گردن در وضعیتی نادرست برای مدت طولانی، مثلاً زمانی که پشت میز کار می کنید
* طرز نشستن یا ایستادن نادرست
عوامل خطرساز برای کشیدگی عضلات
انجام ورزشهایی که مستلزم تماس افراد با یکدیگر است، مانند فوتبال، راگبی، هاکی، بوکس و کشتی میتواند خطر کشیدگی عضلات را افزایش دهد. قسمتهای خاصی از بدن در هنگام انجام برخی فعالیتها و ورزشهای خاص در معرض خطر کشیدگی بیشتری قرار دارند. این قسمتها عبارتند از:ساق و مچ پا: ورزشهایی که مستلزم شروع سریع و پرش هستند، مانند دو با مانع و بسکتبال میتوانند به خصوص برای تاندون آشیل مچ پا آسیبزا باشند.
دست: ورزشهایی که مستلزم گرفتن اجسام با دست مانند ژیمناستیک یا گلف هستند نیز میتوانند خطر کشیدگی عضلات دست را افزایش دهند.
آرنج: کشیدگی آرنج اغلب در اثر انجام ورزشهایی که مستلزم گرفتن راکت یا انجام حرکات پرتابی است به وجود میآید.
تشخیص کشیدگی عضلانی
پزشک با معاینهی جسمانی قسمتهایی که دچار ورم شده یا دردناک هستند را بررسی میکند. محل و شدت درد میتواند به پزشک در تشخیص میزان و نوع آسیبدیدگی کمک کند.در صدمات شدیدتر که عضله یا تاندون پاره شده، پزشک ممکن است عفونت را نیز تشخیص دهد. عکسبرداری سونوگرافی در اکثر موارد میتواند به تشخیص انواع مختلفی از آسیبهای بافت نرم کمک کند.
در اغلب موارد کشیدگی عضله نیازی به رادیولوژی اشعه ایکس نیست، مگر اینکه فرد دارای سابقهی آسیبدیدگی یا مشکوک به عفونت باشد.
درمان خانگی کشیدگی عضله
تورم و خونریزی موضعی عضله (ناشی از پارگی رگها) را به بهترین شکل میتوان در همان ابتدای بروز کشیدگی با سرما یا گرما و نگه داشتن عضله در حالت کشیده درمان کرد. استفاده از گرما میتواند به کاهش ورم کمک کند.توجه: کمپرس سرد یا گرم را نباید مستقیما روی پوست بگذارید. همیشه از یک پوشش مانند حوله بین یخ یا گرما و پوست استفاده کنید.
برای کاهش درد و بهبود قابلیتهای حرکتی از داروهای ضدالتهاب غیراستروئیدی مانند ﻧﺎﭘﺮوﮐﺴﻦ (Naproxen) و اﯾﺒﻮﭘﺮوﻓﻦ (Ibuprofen) استفاده کنید. در صورت ابتلا به بیماری کلیوی یا داشتن سابقهی ابتلا به خونریزی دستگاه گوارش یا مصرف داروهای رقیقکننده خون مانند کومادین (Warfarin) ، بدون مشورت پزشک از این داروها استفاده نکنید.
در این صورت، مصرف استامینوفن در حالی که تأثیر بر روی التهاب ندارد، اما بیخطرترین راهکار برای کاهش درد است.
محافظت، استراحت، یخ، فشار، بالا نگه داشتن عضو که به آن تکنیک «پرایس (PRICE)» گفته میشود میتواند به درمان عضلهی آسیبدیده کمک کند. برای این کار ابتدا، تمام لباسهای تنگ، از جمله زیورآلات و جواهرات ناحیهی آسیبدیده را در بیاورید و سپس:
* عضلهای که دچار کشیدگی شده را با آتل، اسپلینت یا سایر وسایل محافظتی بیحرکت نگه دارید.
* به عضلهای که دچار کشیدگی شده استراحت دهید. از انجام فعالیتها یا کارهایی که به عضله فشار آورده یا درد آور هستند خودداری کنید.
* روی ناحیهی آسیبدیده یخ بگذارید (هر ۱ ساعت یک بار و هر بار به مدت ۲۰ دقیقه): یخ دارای خاصیت ضد التهاب و تسکیندهندگی است. کمپرس یا بستههای کوچکِ یخ مانند کیسههای سبزیجات یخزده یا آب یخبسته در فنجانهای قهوه را روی ناحیهی آسیبدیده بگذارید که میتواند به کاهش التهاب کمک کند.
* فشردهسازی را میتوان به آرامی با بانداژهای فشاری یا الاستیک انجام داد که میتواند علاوه بر پشتیبانی، موجب کاهش تورم شود. مراقب باشید که بانداژها را محکم نبندید.
* بالا نگه داشتن عضو میتواند تورم را کاهش دهد. به عنوان مثال، در هنگام نشستن پاهای خود را روی یک بالش یا وسیله دیگر بگذارید.
* بعد از سه روز، چندین بار در روز عضله را گرم کنید.
* این روش به گردش خون در منطقه در حال بهبود کمک می کند.
* به عضله خود خیلی طولانی استراحت ندهید.
* این کار می تواند باعث سفتی و ضعف شود. بهتر است هر چه سریعتر شروع به کشیدن ملایم عضلات خود نمایید. سپس به تدریج سطح فعالیت خود را افزایش دهید.
* قبل از تمرین حرکات کششی انجام داده و بدن خود را گرم کنید.
* این کار به افزایش خون رسانی به عضلات کمک می کند و خطر آسیب دیدگی را در شما کاهش می دهد.
* برای روی فرم نگه داشتن عضلات خود تلاش کنید.
* اگر ماهیچه های شما قوی و سالم باشد، احتمال ایجاد کشیدگی عضلات کمتر می شود.
* اگر کشیدگی عضلانی شدید باشد، ممکن است به مراقبت پزشکی نیاز داشته باشید. در بسیاری از مواقع استفاده از جلسات فیزیوتراپی نیز توصیه شود.
* تا زمانی که درد به صورت قابلملاحظهای بهبود نیافته، از انجام فعالیتهایی که موجب افزایش درد شده یا ناحیهی آسیبدیده را درگیر میکنند خودداری کنید.
کشیدگی عضلات کشاله ران چگونه ایجاد میشود
عضلات ادکتور در ناحیه کشاله ران قرار دارند. این عضلات در بالا به لگن متصل شده و در پایین به استخوان ران میچسبند و وظیفه آنها نزدیک کردن ران ها به یکدیگر است.کشیدگی عضله ادکتور در کشاله ران در قسمت کلفت آن و یا در محلی است که عضله به تاندون متصل میشود. کشیدگی معمولاً موقعی ایجاد میشود که عضله در حین انقباض شدید باشد و به ناگاه تحت کشش قرار گیرد و یا به آن ضربه ای وارد شود.
هر عضله تا حد مشخصی میتواند کش بیاید و اگر تحت نیروی کششی بیشتری قرار گیرد آسیب های ذکر شده بوجود میایند. وقتی مفصل لگن از قبل و به هر علتی دچار محدودیت حرکتی باشد احتمال کشیدگی عضلات اطراف آن بیشتر میشود.
اکثر کشیدگی های عضلات کشاله ران وقتی بوجود میاید که فرد بدون به اصطلاح گرم کردن خود شروع به ورزش میکند. در روند گرم کردن بدن قبل از شروع ورزش اصلی، یک سری حرکات کششی انجام میشوند.
علائم کشیدگی عضلات کشاله ران لگن چیست
مهمترین علائم کشیدگی عضلات کشاله ران عبارتند از:* مهمترین علامت، درد در روی عضلات کشاله ران است. این درد بلافاصله بعد از حرکتی که موجب کشیدگی عضله و تاندون میگردد در ناحیه کشاله ران احساس میشود. پس از آن درد کم شده و بصورت یک درد مداوم و گنگ در ناحیه کشاله ران در میاید.
* در ابتدا درد ممکن است فقط در شروع ورزش یا اول صبح بعد از برخاستن از خواب احساس شود و بعد از چند دقیقه و یا با انجام چند حرکت نرمشی شدت آن کم شده و یا از بین میرود.
* اگر به بیماری بی توجهی شود و ورزش ادامه یابد بتدریج درد در حین انجام حرکات ورزشی هم ایجاد میشود و حتی با ورزش شدیدتر هم میشود. در موارد شدید بیماری درد در حالت معمولی و حتی در استراحت هم احساس میشود.
* ممکن است در زمان کشیده شدن عضله یک صدا یا تقه به توسط فرد احساس شود که نشانه پاره شدن فیبرهای عضلانی است.
* لمس و فشار دادن عضله کشیده شده در ناحیه کشاله ران دردناک است.
* در حالات شدید ممکن است عضله متورم شود و یا پوست روی آن دچار خونمردگی شود.
* بیمار در هنگام راه رفتن دچار لنگش میشود
* گاهی اوقات قدرت عضله کاهش میابد
درمان و پیشگیری از کشیدگی عضلات کشاله ران چگونه است
کشیدگی عضلات کشاله ران در ناحیه لگن از جمله شایعترین آسیب های ورزشی است و بیشتر در عضلات ادکتور یا نزدیک کننده ران ایجاد میشود.گاهی اوقات عضلات ادکتور یا نزدیک کننده ران بر اثر ضربه و یا بدنبال فعالیت های شدید بدنی دچار کشیدگی میشوند و در حالات شدیدتر ممکن است پارگی های میکروسکوپی در این عضلات بوجود بیاید که به آن استرین Strain هم میگویند.
گاهی هم فیبرهای عضلانی بطور کامل پاره میشوند. این کشیدگی عضلانی موجب درد شدیدی در ناحیه کشاله ران میشود.
درمان کشیدگی عضلات ادکتور در کشاله ران
به محض کشیده شدن عضلات کشاله ران باید اقدامات زیر انجام شوند :* بلافاصله فعالیت ورزشی را قطع کرده و ادامه ندهید
* از سرمای موضعی استفاده کنید. با استفاده از کیسه حاوی خرده های یخ محل درد را به آرامی ماساژ داده و سرد کنید.
* برای مدتی باید از ایستان اجتناب کنید و بعد از آن هم تا مدتی باید با کمک دو عدد عصای زیر بغل راه بروید
* برای کاهش درد میتوانید از داروهای ضد درد یا ضد التهاب استفاده کنید
* بعد از گذشت دو روز محل درد را با استفاده از کیسه اب گرم یا حوله گرم حرارت دهید. گرما شدت درد را کمتر میکند. دقت کنید که در مرحله حاد برای کاهش درد از سرما و در مراحل بعد از گرما استفاده کنید
بعد از گذشت چند روز تا چند هفته ( بسته به شدت آسیب) درد بتدریج کاهش میابد. در این حالت بیمار باید بتدریج خود را آماده بازگشت به فعالیت های ورزشی کند. مهمترین اقدام در این زمان انجام روزانه نرمش های کششی بخصوص در ناحیه کشاله ران و لگن و شکم و کمر است.
بعد از مدتی نرمش های تقویتی هم به نرمش های کششی اضافه میشوند. انجام این نرمش ها تاثیر به سزایی در کاهش درد باقیمانده در کشاله ران و همچنین آماده کردن ورزشکار برای برگشت به فعالیت ورزشی دارد.
این نرمش ها باید تحت نظر پزشک معالج و متخصص فیزیوتراپی انجام شوند.
در این مدت بیمار باید از انجام فعالیت های شدید بدنی و ورزشی اجتناب کند. موقعی که عضلات لگن و ران بخصوص عضلات کشاله ران کاملا بدون درد شدند و قابلیت کششی و قدرت کافی را بدست آوردند بیمار میتواند به فعالیت ورزشی قبلی برگردد.
درمان کشیدگی عضلات تحت نظر پزشک
درمان تحت نظر پزشک مشابه درمان خانگی است. با این حال، پزشک همچنین میتواند میزان آسیبدیدگی عضله و تاندون را تشخیص دهد و در صورت نیاز به شما عصا یا بریس را برای بهبودی توصیه کند. پزشک همچنین میتواند مشخص کند که تا چه حد فعالیتهای خود را محدود کرده یا اینکه کاملا در منزل استراحت کنید. همچین پزشک میتواند به شما توصیه کند برای بهبودی کامل برای انجام حرکات و تمرینات توانبخشی به فیزیوتراپی مراجعه کنید.پیشگیری از کشیدگی عضلات
* میتوانید با انجام روزانهی حرکات کششی از کشیدگی عضله پیشگیری کنید.* با مشورت پزشک خود یک برنامهی مدون ورزشی را پیگیری کنید.
* پس از انجام ورزش، حرکات و تمرینات کششی را انجام دهید.
* قبل از انجام تمرینات ورزشی سنگین به خوبی بدن خود را گرم کنید. حرکاتی مانند چند دقیقه درجا دویدن آرام میتواند به خوبی بدن را گرم کند.
سخن پایانی
در اغلب موارد، بیشتر کسانی که دچار کشیدگی عضله شدهاند، با دنبال کردن یک درمان مناسب بهخوبی بهبود پیدا میکنند. با این حال، در مواردی که فرد دچار آسیبدیدگیهای شدید شده، درمان تحتنظر پزشک انجام گرفته و ممکن است روند درمان طولانی باشد.منبع: سایت دکتردکتر
سایت درمانکده
سایت ایران ارتوپد