اي دل ريش مرا با لب تو حق نمک
اي دل ريش مرا با لب تو حق نمک
شاعر : حافظ
حق نگه دار که من ميروم الله معک |
|
اي دل ريش مرا با لب تو حق نمک |
ذکر خير تو بود حاصل تسبيح ملک |
|
تويي آن گوهر پاکيزه که در عالم قدس |
کس عيار زر خالص نشناسد چو محک |
|
در خلوص منت ار هست شکي تجربه کن |
وعده از حد بشد و ما نه دو ديديم و نه يک |
|
گفته بودي که شوم مست و دو بوست بدهم |
خلق را از دهن خويش مينداز به شک |
|
بگشا پسته خندان و شکرريزي کن |
من نه آنم که زبوني کشم از چرخ فلک |
|
چرخ برهم زنم ار غير مرادم گردد |
اي رقيب از بر او يک دو قدم دورترک |
|
چون بر حافظ خويشش نگذاري باري |
|